หมอลูกติดหวนคืนรัก

ตอนที่5 เบ๊

                        ====หมอนที talk====

หลังจากผ่าตัดทำบอลลูนเสร็จ ผมอยู่ในห้องroom1กำลังดึงถุงมือยาออกถอดmaskออก

    พยาบาล : หมอนทีค่ะรู้ยังว่าห้องroom2มีคนใช้ผ่าตัดอยู่//พยาบาลคนนึงที่อยู่ในทีมAพูดกับผมขึ้นมา

    ผม : ผ่าตัดอะไร//ผมถามกลับไป

    พยาบาล : มีcaseด่วนจากห้องERบอกมายืมห้องผ่าตัดหัวใจค่ะ

    ผม : ผ่าตัดหัวใจ ผมเป็นทีมAใครมาผ่าแทน และใครอนุญาต//ผมรู้สึกหงุดหงิด เพราะผมเป็นหมอโรคหัวใจคนเดียวในรพ.นี้ ใครที่กล้ามาคิดอวดฝีมือแข่งกับผม คงเป็นพวกหมอกระจอกของรพ.อื่นที่ไหนสักแห่งแน่ๆ แกล้งมาบอกยืมห้องผ่าตัดของรพ.เราเพื่อทำให้เป็นข่าวดังเหมือนคราวก่อนสินะ

    พยาบาล : รองผอ.อนุญาตค่ะ แต่รอบนี้เป็นหมอผู้หญิงด้วยนะคะ//ผมได้ยินแบบนั้น เกิดสนใจอยากรู้ขึ้นมาทันทีว่าเป็นใคร ผมรีบออกจากห้องผ่าตัด ไปเปลี่ยนชุด ใส่เสื้อกาวน์แล้วเดินไปที่ฝั่งห้องroom2 ทันที ผมเดินขึ้นไปฝั่งด้านบน ที่เป็นที่นั่งสำหรับให้หมอและผู้บริหารมาชมการผ่าตัดในroom2

    พ่อ : อ้าวนทีแกมาพอดี

    ผม : ใครมาแกล้งยืมห้องผ่าตัดอีกล่ะพ่อ//ผมถามพ่อกลับไป และเดินไปยืนข้างๆ

    พ่อ : โน้นไง//พ่อผมชี้ไปที่ด้านล่างในห้องผ่าตัด ผมมองตามลงไป เป็นหมอผู้หญิงจริงๆ ชุดผ่าตัดของเธอเต็มไปด้วยเลือดแถมยังไม่ใส่แว่นลูปอีก กำลังเย็บเชื่อมต่อท่อติดกับหลอดเลือดหัวใจ

    ผม : วิธีนี้อันตราย อาจมีผลข้างเคียงและหัวใจอาจจะหยุดเต้น case นี้ไม่รอดแน่ๆ//ผมพูดขึ้นมาเพราะการทำวิธีแบบนี้1ในล้านเท่านั้นที่จะสำเร็จ

    พ่อ : ไม่รอดสิดี คนไข้จะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวกับรพ.ของเราอยู่แล้ว//พ่อพูดแบบไม่สนใจคนไข้เป็นนิสัยปกติของพ่อ เพราะพ่อเป็นนักธุรกิจไม่ใช่หมอและไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกของหมออย่างผมหรอก ผมไม่พูดแย้งอะไรออกไป เพราะรู้ว่าถึงพูดไปก็ไม่ได้เปลี่ยนความคิดของพ่อสักนิด ผมหันไปดูการผ่าตัดต่อ ฝีมือของเธอก็ใช้ได้ การจับมีดจับอุปกรณ์ดูคล่องแคล่ว เดี๋ยวนะ!! เธอเย็บแบบมองไม่เห็นหัวใจด้านในเหรอ ผมกลับอึ้งมาก หันไปดูจอด้านข้างของกล้องที่ถ่ายการผ่าตัดอยากใกล้เห็นเฉพาะบริเวณที่ผ่าตัดเท่านั้น ผมนั่งลงบนเก้าอี้จ้องมองที่จอการผ่าตัดอย่างตั้งใจ เลือดไหลออกมาเต็มในช่องอกแบบนั้นเธอมองไม่เห็น แต่สามารถเย็บแผลได้แม่นยำ เธอไม่ใช่ฝีมือแค่ใช้ได้ แต่เธอเก่งมากทีเดียวล่ะ ผมจ้องดูการผ่าตัดจนเธอเย็บเสร็จเลือดหยุดไหล เครื่องดูดเลือดออกจากช่องอกจนหมด ผมดูที่รอยเย็บนั่น มันปราณีต สวย เป็นระเบียบ ตรงปลายมีการเย็บไขว้เป็นตัวxลักษณะเฉพาะตัว การเย็บไขว้แบบนี้มีคนเดียว

    ผม : ระ..หรือว่านั่นคือ...//ผมลุกขึ้นยืน มองผ่านลงไปที่กระจก จ้องหน้าหมอผู้หญิงที่กำลังผ่าตัดอยู่

    พ่อ : ใช่ นั่นคือสโนว์ เธอกลับมาแล้ว//พ่อพูดแทรก ผมหันไปมองหน้าพ่อ และหันกลับไปจ้องเธออีกครั้ง นั่นคือสโนว์จริงๆ สโนว์ที่ผมไม่เจอมาถึง8ปี เธอเปลี่ยนไปมาก ผมรู้ว่าเป็นเธอเพราะเห็นวิธีการเย็บแบบนั้น เป็นวิธีเฉพาะของเธอเอง

    ผม : เธอมาได้ยังไง//ผมพูดขึ้นเบาๆ

    พ่อ : พ่อยังไม่รู้นะว่า เธอกลับมาทำไม ในขณะที่ผมกำลังคุยกันอยู่นั้น ข้างล่างในห้องผ่าตัดเกิดความชุลมุน ผมหันไปมองที่จอมอนิเตอร์ ผู้ป่วยไม่หายใจ หัวใจหยุดเต้นไปแล้ว

    พ่อ : ลูกพูดถูกจริงๆ caseนี้ไม่รอด//พ่อเอามือมาตบไหล่ผมเบาๆ แต่ผมไม่ได้พูดอะไร ยืนดูสถานการณ์ว่าเธอจะทำยังไงต่อ แต่ดูทีมของเธอสิ แต่ละคนยืนอึ้งไม่รู้จักหน้าที่ตัวเอง ไม่เอาไหนเลยจริงๆ ผมยืนดูต่ออยากรู้เหมือนกัน หมอสโนว์ที่เมื่อก่อนไม่เคยยอมแพ้อะไร ตอนนี้จะทำยังไง

    พ่อ : เธอคงไม่รักษาต่อแล้วล่ะ

    ผม : เธอต้องรักษาต่อแน่ และสิ่งที่เธอจะทำคือการใช้กระตุ้นหัวใจแบบแบน//ผมพูดบอกกับพ่อ แต่พ่อกลับพูดออกไมค์กับเธอไป แต่เธอไม่สนใจพ่อสักนิด เธอไม่ยอมแพ้จริงๆสั่งพยาบาลคนนั้นหยิบเครื่องกระตุ้นหัวใจตามที่ผมพูดกับพ่อไป

    พ่อ : เธอหัวดื้อจริงๆ

    ผม : ปล่อยเธอเถอะพ่อ

    พ่อ : ว่าแต่ผู้ป่วยคนนั้นจะฟื้นไหม

    ผม : หัวใจหยุดเต้นไป1นาทีกว่าแล้ว ต้องรอปาฏิหาริย์//ผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู หากหัวใจหยุดคบ3นาที ถึงฟื้นขึ้นมาสมองคนป่วยก็ไม่ปกติอยู่ดี

    พ่อ : นทีแกดูนั่นสิ//พ่อชี้ไปด้านล่าง ผมมองตาม จอมอนิเตอร์คลื่นหัวใจกลับมาเต้นเหมือนเดิม ผู้ป่วยรอดหรอเนี่ย เหลือเชื่อจริงๆ การผ่าตัดก็เสร็จลง พ่อพูดสั่งให้เธอไปพบพ่อที่ห้องทำงาน ผมรีบวิ่งลงมาข้างล่างมาดักเธอไว้ที่หน้าห้องเปลี่ยนชุด ผมรออยู่นาน จนมีผู้หญิงคนนึงเดินออกมา ใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ขายาว เธอคือสโนว์จริงๆ เธอเปลี่ยนไปมาก จนผมแทบจำไม่ได้ ผมพูดทักไปแต่เธอกลับโกรธจนหน้าแดง แสดงว่ายังเกลียดผมเหมือนเดิมสินะ ผมดึงตัวเธอมาจูบ ปากของเธอที่ผมห่างหายมานานยังนุ่ม และหวานเหมือนเดิม จากนั้นผมเดินกลับมาที่ห้องทำงาน มาเช็คPMH (ประวัติการรักษาในอดีต) ของผู้ป่วยที่ผมมีคิวนัดผ่าตัดในวันพรุ่งนี้

        แนะนำตัวกันก่อน ผมชื่อ นที อายุ28ปี (เท่าสโนว์) เป็นหมอรักษาทางด้านหัวใจ ในรพ.เอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง ซึ่งก็เป็นของครอบครัวของสโนว์นั่นแหละ

        ครอบครัวของผมมีฐานะปานกลางไม่ได้ร่ำรวยมากแต่ก็มีเงินกินเงินเรียนได้สบาย ผมมีปู่ที่เป็นหมอด้านหัวใจเหมือนกันกับผม ตั้งแต่เด็กผมเลยถูกบังคับ ถูกคะยั้นคะยอจากครอบครัวและคนรอบข้าง ให้มีแต่เรื่องเรียนและเรียน เพื่ออนาคตจะเป็นหมอเหมือนปู่ ชีวิตในวัยเด็กของผมเลยกลายเป็นเรื่องน่าเบื่อไป ผมไม่มีแม่ อาศัยอยู่กับพ่อและปู่ ปู่เคยบอกว่าบังคับให้พ่อเรียนหมอแต่พ่อดื้อมากไปเรียนคณะบริหาร พอผมเกิดมาปู่เลยหันมาบังคับผมแทน ครอบครัวของผมกลายเป็นสนิทกับครอบครัวของสโนว์ เพราะก่อนที่ผมจะเกิดปู่เคยช่วยชีวิตอาโชกุนกับอาทีน่าไว้ โดยการผ่าตัดหัวใจให้ทั้ง2คน ปู่เลยกลายเป็นผู้มีพระคุณสำหรับครอบครัวนั้นไป ผมถูกเลี้ยงมาพร้อมๆกับเธอ พวกเราเป็นเพื่อนเล่นกัน อยู่อนุบาลจนถึงม.6 โรงเรียนเดียวกัน ห้องเดียวกัน สนิทกันมาก รู้ไส้รู้พุงกันดี คุยกับเธอจะใช้คำว่ามึงกูตลอด

        ผมมีนิสัย เงียบ ไม่ค่อยพูดกับใคร ไม่อยากมีสังคม ไม่อยากมีเพื่อน ชอบอยู่กับหนังสือ ชอบอ่านหาความรู้ไปเรื่อย ไม่ชอบกีฬา แตกต่างกับสโนว์ที่เธอร่าเริง เพื่อนเยอะ พูดเก่ง ชอบกีฬา เรียนเก่ง ชอบเอาชนะไม่ยอมใคร นิสัยกล้าพูด ไม่พอใจอะไรก็พูดตรงๆ ผมโดนเปรียบเทียบกับเธอเสมอ พ่อและปู่พยายามให้ผมแข่งกับเธอในทุกๆเรื่อง แต่ผมมักแพ้เธอ เช่น เธอสอบได้ที่1ส่วนผมสอบได้ที่2 คะแนนผมน้อยกว่าเธอแค่1คะแนน ผมพยายามแทบตายเพื่อให้ชนะเธอ แต่เธอกลับไม่ต้องทำอะไรก็เก่งกว่าผมไปซะทุกเรื่อง การใช้ชีวิตของผมกับเธอ เธอเห็นผมเป็นเบ๊รับใช้มากกว่า ผมยอมทำตามเธอทุกอย่าง เพราะเห็นว่าปู่ทำงานในรพ.ของครอบครัวเธอ

จนขึ้นม.4 ผมเลือกสายวิทย์-คณิต เพื่อจะเรียนหมอ ซึ่งดันสอบเข้าที่เดียว ห้องเดียวกับเธออีก หนีไม่พ้นจริงๆ

    สโนว์ : ไอ้ทีมึงหนีกูไม่พ้นหรอก555//เธอยิ้มหัวเราะอย่างชอบใจ แต่ผมนี่สิเหมือนตกนรกทั้งเป็น ผมกลายเป็นเบ๊ให้เธออีก ผมแทบไม่มีเพื่อนผู้ชายมาคุยเพราะเธอจะเข้ามาวงการ เจ้ากี้เจ้าการผม หาว่าคนโน้นคนนี้ไม่ดีบ้างล่ะ กันท่าผมออกจากพวกผู้ชาย บังคับให้ผมอยู่แต่กลุ่มผู้หญิงนั่นคือกลุ่มของเธอ แต่เรื่องเพื่อนผมไม่สนอยู่แล้วเพราะผมให้ความสำคัญกับการเรียนมากกว่า อนาคตที่ปู่และพ่อวางไว้ ผมต้องทำให้ได้ ผมและสโนว์สนิทกันมาก ขนาดผมเดินเข้าออกห้องนอนรกๆที่ไม่สมเป็นผู็หญิงของเธอได้ และเธอก็ชอบมานอนเกลือกกลิ้งห้องนอนของผมที่บ้าน เธอให้เหตุผลว่าห้องนอนผมเล็กดี ใช่สิบ้านคนรวยคงคิดดูถูกบ้านคนที่จนกว่าแบบนี้สินะ ตอนผมม.4 ปู่ก็ตายด้วยโรคเส้นเลือดในสมองแตก ผมคิดในใจไว้แล้วว่า ปู่ตายไปแล้ว ต่อไปคงไม่ต้องไปเป็นเบ๊ให้สโนว์ แต่อาทีน่ามาบอกในงานศพวันสุดท้ายว่า จะยกหุ้นของรพ.ให้ครอบครัวผม20% และจะให้พ่อผมเป็นรองผอ.เข้าไปช่วยบริหารรพ. ซึ่งพ่อผมตอบตกลงในทันที ผมเลยต้องกลายเป็นเบ๊ให้สโนว์ต่อไป

วันหนึ่งตอน ม.5 ในห้องนอนของผม ผมกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโต๊ะตรงกับหัวเตียง ส่วนเธอนอนคว่ำอ่านหนังสืออยู่บนเตียงนอนของผม ประดุจดั่งเธอคือเจ้าของเตียง

    สโนว์ : ไอ้ที กูมีเรื่องจะปรึกษามึงหน่อย//สโนว์พูดขึ้นด้วยเสียงจริงจัง

    ผม : อะไร มึงพูดมาดิ//ผมหันกลับไปมองเธอ ที่กำลังลุกขึ้นนั่งบนเตียง แต่จังหวะนั้นคอเสื้อของเธอมันย้วยลงทำให้ผมเห็นหน้าอกของเธอเข้าเต็มๆ ผมรีบหันไปอีกทาง

    สโนว์ : มีรุ่นพี่ม.6 มาบอกรักกูว่ะ กูควรรับรักแล้วคบกับรุ่นพี่ดีไหม//ควับ!! ผมหันไปมองหน้ามันอย่างไว ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเอาเรื่องแบบนี้มาปรึกษาผม

    ผม : ไม่ถามเพื่อนมึงคนอื่นดูสิ

    สโนว์ : กูสนิทกับมึงมากกว่า กูอายไม่อยากพูดกับคนอื่น//สโนว์หน้าแดงอย่างที่ผมไม่เคยเห็นเธอเป็นมาก่อน

    ผม : มึงชอบก็คบๆไปดิ ลองคบไปก็ไม่เสียหายอะไร//ผมยุให้เธอคบผู้ชายคนนั้น เพราะเธอจะได้ไม่ต้องมีเวลามายุ่งกับผม ผมจะได้มีเวลาเป็นของตัวเอง ไม่ไปเป็นเบ๊ให้เธออีก

    สโนว์ : เออๆกูว่าจะลองคบกับพี่เขาดู

        หลังจากวันนั้นสโนว์ไปคบกับรุ่นพี่คนนั้นจริงๆ ชีวิตที่ผมฝันถึงก็มา ความเงียบ ความไม่มีคนบงการ มันเป็นแบบนี้เองสินะ สโนว์แทบไม่ได้คุยกับผมเลย พอวิชาว่างรุ่นพี่คนนั้นจะมารับที่ห้อง แล้วชวนกันออกไป ผมสังเกตุสีหน้าของสโนว์ ทำไมเธอดูแปลกๆไม่ร่าเริงเหมือนปกติ แต่ผมก็ไม่ได้ถามอะไร

        ผ่านมา1อาทิตย์ วันนี้ผมไม่ได้ไปเรียนเพราะรู้สึกตัวเองจะเป็นไข้ ส่วนพ่อก็ไปทำงานไม่มีใครอยู่บ้าน ตอนเย็นคนที่มาหาผมคือสโนว์ เธอใส่ชุดนักเรียนเดินเข้ามาในบ้านตรงขึ้นมาบนห้องนอนของผมอย่างคุ้นเคย โดยไม่สนสักนิดว่าผมอนุญาตให้เธอขึ้นมาหรือเปล่า

    ผม : แค่ก!! แค่ก!! มึงมาทำไม//ผมถามเธอ เพราะเธอนั่งบนเตียงอย่างคุณนาย ส่วนผมที่เป็นคนป่วยยืนถามเธอและไอไปด้วย

    สโนว์ : มึงมีไข้สูงไหม//เธอลุกขึ้นเอามือมาจับหน้าผากของผม

    ผม : กูไม่เป็นไร มึงกลับไปได้แล้ว เดี๋ยวจะไม่สบายติดหวัดจากกู//ผมสบัดมือสโนว์ออก

    สโนว์ : อะ!! กูเอาเลคเชอร์วิชาเคมีที่เรียนวันนี้มาให้//เธอส่งสมุดในมือมาให้ผม

    ผม : ขอบใจ//ผมหยิบสมุดมา เดินเอาไปวางไว้ที่โต๊ะ

    ผม : มึงกลับไปได้แล้ว//ผมหันไปมองหน้าเธอ

    สโนว์ : กูเลิกกับรุ่นพี่แล้ว//จู่ๆเธอก็พูดเปลี่ยนเรื่องขึ้นมา ทำหน้าเศร้าๆ นั่งลงบนเตึยงเหมือนเดิม

    ผม : หา!! คบกันแค่อาทิตย์เดียว มึงเลิกกับเขาแล้วหรอวะ//ผมตกใจนั่งลงที่เตียงข้างๆสโนว์

    สโนว์ : พี่เขาเจ้าชู้ว่ะ กูรับไม่ได้จริงๆ

    ผม : เจ้าชู้หรอวะ ดีแล้วที่มึงเลิกๆไปซะ

    สโนว์ : ไม่คุยกับกูเป็นอาทิตย์มึงรู้สึกยังไง เหงาบ้างไหม

    ผม : ก็รู้สึกเหงานิดนึง แต่..//ผมกำลังจะพูดต่อ แต่สโนว์กลับเอาปากมาประกบกับปากของผม แล้วผละออกไป ผมอึ้งมาก เธอจ้องหน้าผม

    สโนว์ : กูรักมึง//คำว่ารักพูดออกมาจากปากเธอ ทำผมอึ้งคูณ2 นี่มันอะไร เกิดอะไรขึ้น ผมหูอื้อ ผมฝันไปใช่ไหม สโนว์คู่แข่ง คู่กัด มาบอกรักผมเนี่ยนะ

    ผม : มะ..มึงจะแกล้งกูใช่ไหม กูไม่ตลกด้วยหรอกนะ

    สโนว์ : กูพูดจริงๆ กูรักมึง แล้วมึงล่ะรักกู ชอบกูบ้างไหม//เธอจับแขนผมเขย่า

    ผม : กูระ..//ผมยังพูดไม่จบ เธอเอามือมาจับแก้มผมทั้ง2ข้าง แล้วจูบผมอีกรอบ แต่คราวนี้เธอดันลิ้นเข้ามาในปากผมด้วย ผมเป็นผู้ชายนะไม่ใช่พระอิฐพระปูน และถึงวัยที่อยากลองอะไรบ้าง ผมจูบเธอตอบกลับไป ปากนิ่มๆของเธอทำผมรู้สึกดี ร่างกายผมรู้สึกร้อนขึ้น ไม่รู้ว่าด้วยพิษไข้หรืออะไร ผมอยากทำมากกว่านั้น ผมผละจูบออก จับไหล่ทั้ง2 ข้างแล้วกดตัวเธอนอนลงบนเตียง ขึ้นคร่อมตัวเธอไว้ ผมจ้องตากับเธอ แต่เธอกลับยิ้มขึ้นไม่มีคำว่ากลัวหรืออายสักนิด

    สโนว์ : มึงจะทำอะไร

    ผม : มึงเริ่มมาเองนิ//ผมพูดจบจะก้มไปจูบเธอ หมับ!! แต่เธอเอามือปิดปากผมไว้

    สโนว์ : กูเริ่มกูจะทำต่อเอง//เธอใช้มือดันที่หน้าอกพลิกตัวผมลงมานอนหงาย แล้วเธอนั่งคร่อมอยู่ที่เป้ากางเกงของผม

    ผม : มึงลุกออกไปเลย ก่อนที่กูจะห้ามตัวเองไม่อยู่//ผมจะลุกแต่เธอผลักไหล่ให้ผมนอนกลับลงบนเตึยง

    สโนว์ : ห้ามไม่ได้ก็ไม่ต้องห้ามสิ//เธอพูดจบ จัดการถอดชุดนักเรียนของตัวเองทันที โยนไปกองลงกับพื้น

    ผม : เฮือก!! //ผมกลืนน้ำลายเพราะผมเห็นหน้าอกที่ใส่ชุดชั้นในสีขาวของเธอ ทำให้ผมอยากจับอยากบีบ ผมมองหน้าอกอย่างไม่วางตา เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเต็มตาและใกล้ชิดขนาดนี้

    สโนว์ : อยากจับหรอ//เธอยกยิ้มขึ้นจับมือผมทั้ง2ข้าง ไปจับที่หน้าอกของเธอ โห้ว!! เนื้ออุ่นๆใหญ่เต็มมือแบบนี้ ถ้าผมบีบแรงๆจะเป็นยังไงนะ ผมคิดปุปก็บีบปัป

    สโนว์ : อ่ะ!! //เธอสะดุ้งเล็กน้อยแล้วกัดปากล่างตัวเอง ผมพลิกตัวเธอให้นอนหงาย วันนี้ผมจะได้เอาคืนเธอให้สาสมแล้วสินะ ผมถอดเสื้อยืดของตัวเองโยนไปทับเสื้อนักเรียนของเธอ หมับ!! เธอยกตัวมากอดคล้องคอผมไว้แล้วดึงผมลงไปนอนจูบทับตัวเธอ แล้วดันลิ้นอุ่นๆเข้ามาในปาก ผมเอาลิ้นหยอกล้อเล่นกลับเธอ

    สโนว์ : อื้ม~//เธอครางในลำคอออกมาเบาๆ ผมเริ่มรู้สึกร้อนไปทั้งตัว เอามือบีบที่หน้าอกของเธอทั้ง2 ข้าง เธอดันลิ้นออกไป ผมเรื่อยจูบไล่จากคอลงมาถึงหน้าอก แล้วดึงชุดชั้นในสีขาวของเธอขึ้นมาถึงคอ นม2เต้าของเธอเด้งออกมาทันที เห็นหัวนมสีน้ำตาลอ่อนที่ชูชันเหมือนท้าทายให้ผมดูด ผมก้มลงไปดูดตามคำเชิญนั้น จ๊วบ!! จ๊วบ!!

    สโนว์ : อ่า~~ซี๊ดส์!! //เธอครางออกมา ผมเงยหน้าไปมอง เธอกำลังปิดตา กัดปากล่างตัวเอง ยกขาตั้งเป็นตัวM เอวเริ่มโยกไปมา ตัวเธอเริ่มมีอุณหภูมิร้อนกว่าเดิม เธอคงมีอารมณ์ทางเพศสินะ ผมเองก็เป็นเหมือนกัน ผมใช้ลิ้นดันและเลียที่หัวนมของเธอ แพร่บ!! แพร่บ!! เธอเอามือมาลูบหัวผม แล้วกดหัวผมไว้แนบชิดกับตัวเธอ

    สโนว์ : เรื่องอะไรกูจะยอมให้มึงทำฝ่ายเดียว//เธอพูดจบ เอาขาเกี่ยวเอวและพลิกตัวผมลงไปนอนหงายแทน เธอนั่งคร่อมบนตัวผม เอาฝ่ามือถูๆที่หัวนมทั้ง2ข้างอย่างเบามือ

    ผม : ซี๊ดส์!! //ผมไม่เคยคิดเลยว่ามีคนมาจับมาเล่นหัวนมแบบนี้จะทำให้ผมเสียวไปทั้งตัว แล้วเธอก็ก้มลงมาเลียหัวนมผมสลับกันไปมาทั้ง2ข้าง แพร่บ!! แพร่บ!! เธอทำเหมือนที่ผมทำกับเธอเมื่อกี้ ผมรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องและรู้สึกแน่นที่เป้ากางเกงมาก หัวนมผมเลอะไปด้วยน้ำลายของสโนว์ เธอค่อยๆจูบไล่ลงมาถึงหน้าท้องของผม บริเวณที่เธอจูบมันรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด

    สโนว์ : ขอดูของจริงหน่อยว่าจะเป็นยังไง//เธอเลื่อนตัวลงไปข้างล่าง จับขอบกางเกงเพื่อถอดกางเกงให้ผม แต่ผมยกตัวขึ้นจับขอบกางเกงห้ามไว้ทัน

    ผม : มึงจะทำอะไร//ผมถามเธอกลับไป

    สโนว์ : ถอดกางเกงมึงไง ก็มันดูอึดอัด//เธอชี้นิ้วมาที่เป้ากางเกงของผมที่มันตุงกลมๆ ใหญ่กว่าปกติ ผมเอามือกุมเป้าตัวเองไว้ เธอเอื้อมมือไปด้านหลังถอดตะขอชุดชั้นในตัวเองออก แล้วโยนลงพื้น

    ผม : มึงไม่อายหรือไงมาถอดกางเกงผู้ชายแบบนี้

    สโนว์ : อายทำไมเมื่อก่อนกูกับมึงยังเคยอาบน้ำด้วยกันบ่อยๆ กูแค่จะดูว่ามันใหญ่ขึ้นมากไหม

    ผม : สโนว์!! กูโตขึ้นมันก็ต้องใหญ่ตามตัวดิว่ะ แต่ท่าทางและคำพูดของมึง รู้ไหมตอนนี้มึงเหมือนผู้ชำนาญsexมาก

    สโนว์ : ชำนาญอะไร กูก็แค่ทำกับมึงคนเดียว กูจะเป็นหมอก็ต้องศึกษาอะไรร่างกายของคนไว้ กูถอดให้แป๊ปเดียวเอง//มันพูดอย่างไม่มีความอายสักนิด พูดจบมาจับขอบกางเกงของผม พยายามจะดึงลงอีก

    ผม : สโนว์!! //ผมตะคอกเสียงดัง จับมือทั้ง2ข้างของเธอห้ามไว้ เธอหยุด

แล้วหันมาจ้องตา ผมปล่อยมือจากเธอ จากนั้นเธอเข้ามาคล้องคอและจูบผมอีกรอบ ดันตัวผมนอนลง นมเธอแบนอยู่บนหน้าอกของผม ผมรู้ดีว่าเธอคิดจะขึ้นคร่อมอีกแน่ ผมเลยนอนพลิกเอาตัวเธอลง เอื้อมมือไปถอดตะขอกระโปรงนักเรียนที่อยู่ด้านข้าง แล้วรูดซิปลง ผมผละจูบออก ยกตัวขึ้นนั่งที่หว่างขาเธอแต่เธอยกสะโพกขึ้น ดึงกระโปรงออกเอง ทำให้ผมได้เห็นกางเกงในสีขาวขอบสีน้ำตาลของเธอ ที่เป้ากางเกงในมีน้ำเปียกแฉะออกมาอย่างเห็นได้ชัด ทำให้เห็นกลีบที่ซ่อนอยู่ภายในกางเกงใน ผมเอามือไปลูบตรงนั้นทันที

    สโนว์ : อ๊า~~//เธอครางออกมาพร้อมยกสะโพกขึ้น ผมสอดนิ้วเข้าไปในขอบกางเกงใน จับไปตรงบริเวณที่แฉะ นี่เธอมีอารมณ์จนสารคัดหลั่งไหลออกมาขนาดนี้เลยเหรอ ผมหันไปมองหน้าเธอ สีหน้าของเธอ ดูแตกต่างจากปกติ สายตาดูเยิ้ม หน้าแดงนิดหน่อย หายใจถี่ ลมหายใจร้อนกว่าปกติ นี่เป็นอาการของคนอยากมีsex สินะ ผมถอดกางเกงในของเธอออก เผยให้เห็นอวัยวะเพศของผู้หญิง เธอยกขาเป็นตัวM ผมได้เห็นกลีบสีแดงเหมือนดอกไม้แรกแย้ม พึ่งจะเคยเห็นของจริงตรงหน้าก็คราวนี้แหละ

    ผม : เฮือก!! //ผมมีความรู้สึกอยากจะสัมผัสกลีบดอกไม้อันนั้น อยากลูบ อยากเอานิ้วล้วงเข้าไป

    สโนว์ : ไอ้ทีจ้องอยู่ได้รีบๆ ทำอะไรสักอย่างสิ//เธอพูดเร่งเร้าให้ผมทำอย่างไม่มีความเขินอายสักนิด ผมยกสะโพกถอดกางเกงขาสั้นออกมา น้องชายของผมกลับใหญ่ยาวกว่าปกติ แต่มันรู้สึกเจ็บแบบแปลกๆ เหมือนจะระเบิดออกมา ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อ เธอยกตัวขึ้นนั่งมองมาที่น้องชายของผม

    สโนว์ : โอ้โห ใหญ่ขึ้นมากเลยนะ//เธอจ้องหน้าผมสลับกับน้องชาย

    ผม : แล้วต้องทำยังไงต่อ//ผมถามเธอกลับไป

    สโนว์ : ไม่รู้เหมือนกัน เรามาลองค่อยๆศึกษากันไหม//ผมพยักหน้ากลับไปให้เธอ จากนั้นเธอเอามือมาจับที่น้องชายของผม

    ผม : อ่ะ!! //ผมรูัสึกเสียวมาก แน่นน้องชายกว่าเดิมอีก

    สโนว์ : หรือว่าจะต้องดึงอันนี้นะ//เธอพูดจบดึงหนังที่หุ้มหัวของน้องชายผมออก

    ผม : ซี๊ดส์!! //ผมรู้สึกเจ็บๆ แสบๆที่หัวน้องชายแปปนึงแล้วก็หายไป น้องชายของผมโผล่หัวออกมาอาการเจ็บไม่มีแล้ว

    ผม : ต่อไปกูทำเอง//ผมมองหน้าสโนว์ เธอพยักหน้าให้ ยกขาเป็นตัวM ผมจับน้องชายไปจ่อที่ปากทางเข้ากลีบดอกไม้ของเธอ

    สโนว์ : รู้หรอว่าเค้าเสียบรูไหน//เธอพูดถามขึ้น ผมจ้องอยู่ที่กลีบดอกไม้อันนั้น

    ผม : น่าจะเป็นรูที่มีน้ำออกมานะ//ผมใช้นิ้วชี้ปาดจากกลีบดอกไม้ลงมาที่รูตรงที่มีน้ำแฉะไหลออกมา เธอถึงกลับสะดุ้งหุบขาหนีบปิดไว้ ผมใช้มืออ้าขาเธอออก จับน้องชายตัวเองเสียบเข้าไปในรูของเธออย่างช้าๆ

    สโนว์ : ซี๊ดส์!! เจ็บอ่ะ!! //เธอพูดออกมาเสียงดัง ผมยังค่อยๆ ดันน้องชายเข้าไป ข้างในของเธอแน่นมาก ทำเอาผมเองเจ็บไปด้วย

    สโนว์ : เอาออกไปเลย กูเจ็บ!! //แปะ!! แปะ!! เธอตีแขนผม พร้อมทั้งดันหน้าอกเพื่อผลักผมออก

    ผม : ไม่เป็นไรหรอก//ผมพูดไป แต่ตาจ้องอยู่ที่น้องชายที่เสียบเข้าไปในรูของเธอได้ครึ่งลำแล้ว และยังมีเลือดไหลออกมาจากรูของเธอแทนน้ำแฉะๆเมื่อกี้

    สโนว์ : ไอ้ที กูบอกให้เอาออกยังไงล่ะ ฮือๆ//เธอร้องไห้ออกมา ทำเอาผมตกใจ เพราะไม่เคยเห็นเธอร้องไห้มานานแล้ว

    ผม : กูขอโทษ แต่จะมาหยุดกลางคันแบบนี้ไม่ได้หรอกว่ะ//ผมพูดด้วยเสียงอ่อน เช็ดน้ำตาให้เธอ

    ผม : กูรู้ว่ามึงเก่ง แค่นี้มึงไม่เป็นอะไรหรอก//ผมพูดจบ จับท้ายทอยเธอดึงเข้ามาจูบเพื่อปลอบใจ แล้วเปลี่ยนมาจูบรุกเธอ ดันลิ้นเข้าไปในปากเธอ สำรวจไปทั่วทั้งปาก เอามือนึงบีบหน้าอกของเธอไปด้วย อีกมือลูบหลังเธอ

    สโนว์ : อื้ม~~//เธอเริ่มครางออกมา ผมใช้จังหวะที่เธอเผลอ ดันเอวเธอจากด้านหลัง กระแทกเข้ามาเสียบรับน้องชายของผมจนมิดด้าม

    โนว์ : สัส!! โอ๊ย!! กูเจ็บ!! //เธอสบถออกมาด้วยคำหยาบ ผมรู้ว่าเธอคงจะเจ็บมาก ผมแช่ไว้แบบนั้น จับตัวเธอนอนลง ผมเอาแขนยันคร่อมอยู่บนตัวเธอ

    ผม : กูจะเริ่มกระแทก//ผมพูดจบ ค่อยๆยกสะโพกกระแทกเอวใส่ตัวสโนว์ แต่เธอกลับนอนนิ่งๆคงยังเจ็บอยู่

    ผม : มึงเจ็บอยู่อีกหรอ//ผมถามกลับไปด้วยความเป็นห่วง

    สโนว์ : เออกูเจ็บดิ มึงเอาออกไปเดี๋ยวนี้เลย!! กูไม่มีอารมณ์หรอก//น้ำเสียงที่เธอพูดออกมา เป็นน้ำเสียงที่ตะคอกใส่ผม เหมือนผมเป็นเบ๊เป็นคนใช้ ทำให้ผมนึกขึ้นมาได้ว่าจริงๆแล้วเธอร้ายกับผมขนาดไหน ผมไม่สนใจคำพูดของเธอที่ให้ผมหยุด เพราะขอเอาคืนที่เธอใช้ผมเป็นเบ๊มาหลายปี ตับ!! ตับ!! ผมกระแทกซอยเอวแรงๆ ไม่หยุด