หมอลูกติดหวนคืนรัก

ตอนที่3 เรื่องวุ่นๆ

เราเห็นอาการเด็กที่เข้ามาใหม่ นอนหายใจหอบอย่างทรมาน

    เรา : อาการนี่มัน..//เรากำลังจะเดินไปดู แต่นักศึกษาแพทย์ผู้หญิงที่เคี้ยวหมากฝรั่งเดินตัดหน้าเราไปซะก่อน เธอเดินไปที่เตียงเด็ก

    ผู้ชาย : หมอใช่ไหม หมอช่วยลูกของผมด้วย//ผู้ชายคนนั้นยกมือไหว้เธอ พร้อมทั้งร้องไห้อ้อนวอน เธอหยิบหูฟังไปแนบที่หน้าอกของเด็ก แล้วหันมามองเพื่อนๆ อีก2คนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ เรา

    เธอ : พวกแกมานี่สิ//นักศึกษาแพทย์ที่เคี้ยวหมากฝรั่งหันมาเรียกเพื่อนอีก2คน พวกนั้นก็เดินไปหา เราเดินตามไป

    นักศึกษาชาย : เด็กเป็นยังไงวะปอ//นักศึกษาชายหันไปถามผู้หญิงที่เคี้ยวหมากฝรั่ง เธอชื่อปอสินะ

    ปอ : เด็กไปโดนอะไรมาคะ//ปอถามไปยังผู้ชายคนที่อุ้มเด็กมา

    ผู้ชาย : ฮือๆ ลูกผมตกจากนั่งร้านก่อสร้างตอนผมทำงานอยู่

    เด็ก : เฮือก!! เฮือก!! //เด็กที่นอนอยู่หายใจอย่างทรมาน

    เรา : ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างเด็กตายแน่//เราพูดแทรกขึ้น นักศึกษาแพทย์ทั้ง3คนหันมามองเรา แล้วหันไปมองหน้ากันเอง

    นักศึกษาชาย : กะ..กูว่ารอหมอคนอื่นมาดูไหม//คนนี้เป็นผู้ชายซะเปล่า แต่กลับกลัวไม่ได้เรื่อง

    ปอ : ไอ้ก๊อดมึงแหกตาดูดิ มีหมอคนอื่นสนใจมาทางนี้ไหม//ผู้หญิงคนนั้นให้เพื่อนอีก2คนหันไปมองรอบๆ เป็นอย่างที่เธอพูด ไม่มีหมอหรือพยาบาลคนไหนหันมามองทางพวกเราสักคน

    นักศึกษาแพทน์ผู้หญิงอีกคน : แต่ฉันลองเรียกหมอ บางทีหมออาจจะมาดูตรงนี้ก็ได้

    ปอ : อีหยกมึงลองเรียกสิ//ผู้หญิงอีกคนชื่อหยกสินะ

    หยก : หมอค่ะๆ คือทางนี้เด็กมีอาการหนัก//นักศึกษาแพทย์พูดขึ้นเสียงดัง มีพยาบาลคนนึงหันมา

    พยาบาล : พวกหมอดูอาการและรักษาไปเลยค่ะ//พยาบาลพูดจบหันไปทำงานของตัวเองต่อ

    พ่อเด็ก : หมอได้โปรดรีบๆ ช่วยลูกผมเถอะครับ//พ่อเด็กรีบพูดแทรก หันไปจับตัวเด็กที่เตียง

    เรา : ไม่รีบช่วยเด็กจะตายเอานะ//เราพูดแทรกขึ้น เหมือนเป็นพรานกระซิบ จริงๆ เราจะช่วยก็ได้ แต่อยากดูความสามารถและการแก้ปัญหาของเด็กทั้ง3คน

    ปอ : ไอ้ก๊อดมึงลองเอาหูฟังแนบดูการหายใจเด็กสิ

    ก๊อด : เออๆ //นักศึกษาแพทย์ชายเอาหูฟังแนบที่หน้าอกเด็ก

    ก๊อด : เด็กหายใจช้าและเบามาก

    ปอ : ปัญหาอยู่ที่ปอด//นักศึกษาแพทย์คนนี้ใช้ได้ ดูภายนอกถึงจะเคี้ยวหมากฝรั่งอย่างไร้มารยาท แต่พอเจอคนไข้ตรงหน้าแล้วใจเย็นผิดกับเพื่อนอีก2คนที่ดูกลัวๆ ไม่กล้าทำหรือตัดสินใจอะไร เธอใช้มือกดไล่ลงไปที่ท้องของเด็กจนไปถึงปอดที่อยู่ด้านข้างฝั่งซ้าย

    เด็ก : เฮือก!! ฮือๆๆ เจ็บๆ //เด็กร้องขึ้นมาเสียงดัง

    พ่อเด็ก : ไม่เป็นไรๆ ลูกอยู่กับหมอแล้วนะ//พ่อเด็กลูบหัวปลอบเด็กคนนั้น

    ปอ : ปอดแข็ง มีเลือดคลั่งในปอด//ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจจริงๆ แค่จับที่ปอดก็รู้แล้ว

    หยก : มันจะใช่หรอ ฉันว่าเอกซเรย์ปอดก่อนดีไหม//เพื่อนผู้หญิงของเธออีกคนพูดแย้งขึ้น

    ปอ : มึงดูเด็กสิ เด็กจะไม่ไหวแล้วกว่าจะรอเอกซเรย์เสร็จ เด็กตายกันพอดี กูจะเอาเลือดออกเอง//โอ๊ะ!! เป็นการตัดสินใจที่ดีมาก ปอหยิบเข็มฉีดยาที่อยู่ใกล้ๆ ฉีกออกจากห่อดึงปลอกเข็มออก ถือเข็มไว้มือขวา มือซ้ายจับที่ปอด

    ก๊อด : ปอมึงมั่นใจหรอ

    ปอ : ไม่ลองก็ไม่รู้สิวะ

    ก๊อด : กูไม่เกี่ยวนะโว้ย//นักศึกษาแพทย์ผู้ชายเดินถอยหลังไป2ก้าว นักศึกษาแพทย์ผู้หญิงอีกคนก็ถอยไปเหมือนกัน ปอใช้มือซ้ายหยิบสำลีที่ชุบด้วยยาชามาทาที่ปอด แล้วใช้มือซ้ายกดเพื่อหาตำแหน่ง จากนั้นใช้เข็มจิ่มลงไปที่ปอดของเด็ก

    เด็ก : อึก!! //เด็กถึงกลับสะดุ้ง ปอดึงลูกสูบขึ้น ดูดเลือดจากปอด แต่เลือดเป็นสีดำ

    เรา : ภาวะผิดปกติของหัวใจ//เราถอดแว่นตาดำดูเลือดให้แน่ขัด แล้วพูดขึ้นเบาๆ เลือดสีดำที่ดูดขึ้นมา มีความเกี่ยวข้องกับความผิดปกติของหัวใจแน่นอน มิน่าเลือดถึงได้ท่วมปอด

    เรา : พี่นัด เตรียมห้องOR (ห้องผ่าตัด) เลยค่ะ เด็กมีปัญหากับหัวใจด้วย ต้องรีบผ่าตัด//เราเดินไปหาพี่นัด

    พี่นัด : แต่ว่า..//พี่นัดกำลังพูดแต่เรารีบแทรกขึ้น

    เรา : ไปเถอะค่ะ ชีวิตผู้ป่วยสำคัญกว่า//พี่นัดเดินออกไปจากห้องER

    ก๊อด : เด็กยะ..หยุดหายใจ//นักศึกษาแพทย์ผู้ชายพูด เราหันกลับไปมอง ปอกำลังทำCPR (ปั๊มหัวใจ)

    พ่อเด็ก : ลูกพ่ออย่าเป็นอะไรไปนะ

    เรา : หยุดก่อน!!//เรารีบห้ามไว้ จับมือของปอที่กำลังปั๊มหัวใจเด็กออก

    ปอ : ทำไม!!

    เรา : เด็กมีปัญหาทางหัวใจ ทำแรงๆ กระทบกับหัวใจเด็กอาจจะตายได้//เรา

ผลักปอออกไป เราไปยืนข้างๆ เตียง บีบจมูกเด็กไว้ แล้วผายปอดให้เด็ก ทำแบบนี้3ครั้ง เราเอามือประสานกัน กดลงไปที่หัวใจเด็กไม่เต็มแรง นับ1-10ปั๊มลงไปเป็นจังหวะ แล้วเริ่มผายปอดอีก3ครั้ง แล้วมาปั๊มหัวใจเด็ก ทำแบบนี้้จะเป็นการช่วยให้เด็กหายใจและไม่ทำร้ายหัวใจของเด็กที่ตอนนี้มีปัญหาอยู่ด้วย

    เด็ก : เฮือก!! แค่ก แค่ก//แล้วเด็กเริ่มหายใจอีกครั้ง เราหยุดปั๊มหัวใจ

    พ่อเด็ก : ลูกพ่อฮือๆ //พ่อเด็กร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ

    เรา : เด็กน้อยเธอเก่งมาก//เราลูบหัวเด็กเบาๆ

    ..?? ..: ใครสั่งเตรียมห้องOR//มีเสียงผู้ชายพูดขึ้น เราหันไปมองเป็นผู้ชายอายุพอๆ กับป๊า ผิวขาว ใบหน้าเกลี้ยงเกลา มีรอยตึนกาที่หางตานิดหน่อย ใส่สูทสีดำ แต่งตัวดูดี เดินเข้ามาวางท่าใหญ่โตในห้องERแห่งนี้ ทุกสายตาหันไปมอง พี่นัดกำลังวิ่งตามหลังเข้ามา

    พี่นัด : รองผอ.นี่ค่ะๆ เด็กที่มีปัญหาโรคหัวใจ ต้องทำการผ่าตัดด่วน//พี่นัดผายมือชี้มาทางเตียงเด็ก ที่แท้รองผอ.นี่คือลุงหนึ่งสินะ ไม่เจอกัน8ปีหน้าตาลุงดูอ่อนขึ้นเยอะ มีเงินเยอะคงไปดูแลผิวหน้าให้ดูดีสินะ

    ลุงหนึ่ง : ไหนๆ //ลุงเดินมาทางเตียงเด็ก

    พ่อเด็ก : ได้โปรดช่วยลูกของผมด้วยเถอะครับ//พ่อเด็กลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปยกมือไหว้ลุงหนึ่ง แต่สายตาลุงหนึ่งมองตั้งแต่หัวจรดเท้าของพ่อเด็กคนนั้นอย่างดูถูก

    ลุงหนึ่ง : คุณให้ประวัติผู้ป่วยกับทางรพ.หรือยัง//ลุงหนึ่งกดเสียงต่ำพูดกับพ่อเด็ก

    พ่อเด็ก : ยะ..ยังครับ

    ลุงหนึ่ง : ดูจากการแต่งตัวของคุณแล้ว คงไม่มีเงินจ่ายค่ารักษาการผ่าตัดหัวใจครั้งนี้หรอก เพราะใช้เงินเป็นแสน//ลุงหนึ่งพูดอย่างใจดำ พ่อเด็กคนนั้นถึงกับน้ำตาไหล ก้มหน้ามองพื้น คงไม่มีเงินสินะ

    พ่อเด็ก : ฮือๆ ผมไม่มีเงิน//พ่อเด็กพูดเบาๆ

    ลุงหนึ่ง : เดี๋ยวทางรพ.ของเราจะส่งตัวเด็กไปรักษากับรพ.รัฐที่อยู่ใกล้ที่สุดให้ คุณเลขาไปจัดการ//ลุงหนึ่งหันไปสั่งพี่นัด

    เรา : เดี๋ยวก่อน!! ตอนนี้เด็กยังเคลื่อนย้ายไปไหนไม่ได้ ถ้าเคลื่อนย้ายตอนนี้มีการสะเทือนเลือดต้องไหลไปท่วมหัวใจ และเด็กจะตายระหว่างทาง//เราพูดแทรกขึ้น ลุงหนึ่งหันมามองเราทันที

    ลุงหนึ่ง : เธอเป็นใคร เป็นแม่หรือเป็นญาติกับคนป่วยล่ะ//ลุงหนึ่งมองเราหัวจรดเท้า

    เรา : ไม่ใช่ทั้ง2อย่าง

    ลุงหนึ่ง : เป็นคนนอกสินะ ใคร!! ใคร!! ปล่อยให้คนนอกเข้ามาห้องฉุกเฉินแบบนี้//ลุงหนึ่งตะโกนเสียงดัง เอามือท้าวเอวไว้อย่างวางอำนาจ

    เรา : หึ!! วางอำนาจหน้าดูเลยนะคะ ไม่รู้สึกคุ้นหน้าของฉันสักนิดเลยหรอ//เราจ้องหน้าลุงหนึ่ง

    ลุงหนึ่ง : เธอ..เธอ สะ..สะ//ลุงหนึ่งอัาปากค้างจ้องหน้าเรา คงจะคิดออกแล้วว่าเราคือใคร

    ลุงหนึ่ง : ทำไมสโนว์กลับมาแล้ว ไม่มีใครบอกลุงสักคำ//ลุงหนึ่งหันไปตำหริพี่นัด

    เรา : ฉันไม่ให้บอกเองค่ะ กะว่าแค่จะมาดูรพ.เฉยๆ แต่ดันมาเจอเรื่องซะก่อน

    ลุงหนึ่ง : กฏของทางรพ.ของเราสโนว์น่าจะรู้นะ

    เรา : ถ้าเรื่องเงินลุงไม่ต้องห่วง เงินค่ารักษาหรือผ่าตัดฉันจะเป็นคนออกให้เอง แค่อนุญาตให้เปิดห้องORให้ฉันผ่าตัดก็พอ

    พ่อเด็ก : คุณเป็นหมอใช่ไหม ขอบคุณมากครับ//พ่อเด็กยกมือไหว้เรา

    เรา : ฉันไม่ได้ให้คุณฟรีๆ หรอกนะ ฉันมีข้อแลกเปลี่ยน//เราพูดกับพ่อเด็ก

    พ่อเด็ก : บอกมาเลยครับจะให้ผมทำอะไร ผมยอมทั้งนั้น ขอแค่ให้ลูกของผม

หาย

    เรา : ไว้ฉันจะบอกหลังผ่าตัดเสร็จค่ะ

    ลุงหนึ่ง : ตกลงสโนว์จะผ่าตัดเองใช่ไหม//ลุงหนึ่งพูดแทรก

    เรา : ใช่ค่ะ

    ลุงหนึ่ง : แต่เธอไม่ได้เป็นหมอของที่นี่ ลุงคงให้ใช้ห้องผ่าตัดไม่ได้

    เรา : เคยมีกรณีที่รพ.อื่นมาขอใช้สถานที่ห้องผ่าตัดนิคะ ก็ถือซะว่ามาขอใช้ห้องผ่าตัดล่ะกัน หรือจะให้สโนว์ใช้สิทธิ์ที่เป็น...//เราหยุดพูดแล้วมองลุงหนึ่งด้วยหางตา

    ลุงหนึ่ง : ก็ได้ๆ แต่ถ้าหากเด็กเป็นอะไรขึ้นมา ก็ไม่เกี่ยวกับรพ.ของเรา//ลุงหนึ่งจ้องหน้าเรา

    เรา : ค่ะ หากมีปัญหาระหว่างการผ่าตัด ฉันจะรับผิดชอบเอง//เรายกยิ้มมุมปากขึ้น

    ลุงหนึ่ง : ทั้งแววตาทั้งสีหน้าเหมือนทีน่าไม่มีผิด//ลุงหนึ่งพูดเบาๆ

    เรา : ค่ะ ตกลงให้ฉันใช้ห้องผ่าตัดได้แล้วสินะคะ

    ลุงหนึ่ง : ตอนนี้ห้องผ่าroom1มีการทำบอลลูนของหมอนทีอยู่ คงให้ใช้ไม่ได้ คงต้องเป็นroom2

    เรา : ห้องไหนก็ได้ ขอแค่ให้เตรียมผ่าตัดเร็วๆ

    ลุงหนึ่ง : คุณเลขาจัดการเตรียมห้องผ่าตัดไว้เลย//ลุงหนึ่งหันไปสั่งพี่นัด แล้วเดินออกไปจากห้องER พี่นัดเดินมาหาเรา

    พี่นัด : พี่แอบเตรียมห้องผ่าตัดไว้แล้ว อีก10นาทีเริ่มได้ค่ะ//พี่นัดกระซิบ จากปกติต้องเตรียมห้องผ่าตัดถึง30นาที แต่พี่นัดแอบเตรียมไว้ตั้งแต่เราสั่งไปรอบแรกแล้ว เลยย่นระยะเวลาไปได้

    เรา : ขอบคุณค่ะ//เราพูดกับพี่นัด จากนั้นมีผู้ชายในชุดของรพ.มาเข็นเตียงเด็กออกไป

    พี่นัด : หมอสโนว์ไปเตรียมผ่าตัดที่ชั้น8เถอะค่ะ//พี่นัดพูดชวนเรา

    เรา : เธอคนนั้นไปห้องผ่าตัดกับฉัน//เราชี้ไปที่นักศึกษาแพทย์ที่ชื่อปอ

    ปอ : ฉันเนี่ยนะ//นักศึกษาแพทย์ผู้หญิงชี้หน้าตัวเอง

    เรา : หรือจะไม่ไปก็ไม่เป็นไรนะ

    ปอ : ไปสิๆ

    ก๊อด : แล้วผมล่ะครับ//นักศึกษาแพทย์ผู้ชายพูดแทรกขึ้น

    เรา : พวกเธอ2คนไม่ได้เรื่อง อยู่ฝึกหัดในห้องนี้ต่อไป//เราพูดจบ หันกลับมาเดินตามพี่นัดไป ส่วนปอเดินตามหลังเรามา ระหว่างทางในลิฟต์

    พี่นัด : ทีมผ่าตัดที่จะให้สโนว์ ไม่ใช่ผู้ชำนาญเหมือนทีมA

    เรา : ลุงหนึ่งเป็นคนจัดสินะ

    พี่นัด : ใช่แล้ว และยังสั่งเปิดกล้องที่ห้องroom2 ถ่ายทอดสดไปยังบอร์ดผู้บริหารให้ผู้ใหญ่ดูด้วย

    เรา : ไม่คิดว่าลุงหนึ่งจะทำให้เป็นเรื่องใหญ่แบบนี้ แต่ก็ดีสโนว์จะได้เปิดตัวการกลับมาครั้งนี้

    พี่นัด : พี่เชื่อฝีมือของคุณสโนว์ค่ะ แต่คนอื่นคงไม่รู้ว่าคุณสโนว์เก่งขนาดไหน

    เรา : เดี๋ยวก็ได้เห็นเองแหละ

    ปอ : ตกลงคุณคือหมอของที่นี่จริงๆ เหรอ//นักศึกษาแพทย์ผู้หญิงที่เราเรียกมา ถามแทรกขึ้น

    เรา : ไม่!! ฉันไม่ใช่หมอที่นี่หรอกนะ

    ปอ : แล้วทำไม คุณถึงได้ผ่าตัด แล้วถ้าเด็กคนนั้นตายล่ะจะทำยังไง

    เรา : เธอเชื่อฉันไหมล่ะ ไว้ใจฉันไหม ถ้ากลัวกลับไปตอนนี้ก็ยังไม่สาย//เราจ้องหน้าปอ

    ปอ : ไม่รู้สิ แต่แปลกที่ฉันไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อคุณ แต่กลับตามคุณมาแบบนี้ มาขนาดนี้แล้วฉันคงไม่กลับไปหรอก

    เรา : จะแนะนำเป็นทางการ ฉันชื่อสโนว์ เป็นศัลยแพทย์หัวใจมาจากเมกา

    ปอ : มะ..หมอจากเมกา ฉันชื่อปอค่ะ//ปอทำหน้าอึ้ง ยกมือไหว้ฉันอย่างมีมารยาท ผิดกับท่าทางเมื่อกี้

    เรา : ทำไมจู่ๆ มีมารยาทขึ้นมาล่ะ//เราถามกลับไป

    ปอ : เพราะหมอที่มาจากเมืองนอกเก่งๆ ทั้งนั้น ดูอย่างหมอทีน่าสิคะ หมอทีน่าเป็นไอดอลทำให้ฉันมาเป็นหมอทุกวันนี้ ได้มาอยู่รพ.เดียวกันอีก ฉันดีใจมากๆ เลยค่ะ//ปอยิ้มอย่างดีใจ คงจะปลื้มม๊าของเรามากจริงๆ

    พี่นัด : นี่คือละ..//พี่นัดกำลังจะพูด แต่เรารีบพูดแทรก

    เรา : แฮ่ม!! ฉันก็ชื่นชอบหมอทีน่าเหมือนกัน ฉันเป็นหมอด้านหัวใจก็เพราะหมอทีน่านี่แหละ

    ปอ : ใช่ไหม ใช่ไหม หมอทีน่าเท่สุดๆไปเลย

ตึ๋ง..เสียงลิฟต์ดังขึ้น พี่นัดเดินนำ อ้อมไปทางด้านหลัง เข้ามายังห้องเปลี่ยนชุดเตรียมผ่าตัด

    เรา : ยืมแว่นลูปด้วยนะพี่นัด (แว่นลูปเป็นแว่นที่มีความละเอียดสูง ใช้ในการผ่าตัดหัวใจโดยเฉพาะ)

    พี่นัด : ได้เดี๋ยวพี่ไปเบิกมาให้และจะเอาฟิล์มเอกซเรย์หัวใจของเด็กมาให้ด้วย//พี่นัดพูดจบก็เดินออกไป เราและปอเปลี่ยนชุดในห้อง เราเปลี่ยนเป็นชุดผ่าตัดสีฟ้าของทางรพ.ใส่หมวกคลุมเก็บผมเรียบร้อย เดินออกมาล้างมือทำความสะอาด ปอก็ทำแบบเราด้วย

    ปอ : ดูท่าทางคุณไม่เครียดเรื่องผ่าตัดเลยนะคะ//จู่ๆ ปอถามขึ้นมา

    เรา : จะเครียดทำไม

    ปอ : แต่ฉันนี่สิ ตื่นเต้นมาก นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เข้าห้องผ่าตัดสังเกตการณ์แบบนี้

    เรา : เธอตื่นเต้นเหรอ แต่ท่าทางเธอเฉยมากนะ

    ปอ : ฉันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ

    ..?? ..: มาแล้วๆ //เราและปอหันไปมองยังต้นเสียง เป็นพี่นัดที่เดินมาพร้อมถือซองสีน้ำตาลแผ่นใหญ่และแว่นลูปมาทางพวกเรา

    พี่นัด : เอาแว่นลูป//พี่นัดสวมแว่นตาให้เรา

    เรา : ในมือคือฟิล์มเอกซเรย์สินะ

    พี่นัด : ใช่แล้ว//พี่นัดเปิดซองสีน้ำตาล แล้วหยิบฟิล์มสีดำออกมา ยกชูกลางแสงไฟนีออน เราไปยืนจ้องดู

    เรา : มีปัญหาที่หลอดเลือดดำจริงๆ ด้วย

    พี่นัด : คืออะไรหรอ

    เรา : หลอดเลือดดำด้านซ้ายมีการกระแทก ทำให้ห้องหัวใจด้านซ้ายไม่ทำงาน เลือดที่มีออกซิเจนสูงที่ปอดฟอกมาแล้ว ไม่ส่งกลับไปที่หัวใจทำให้เลือดค้างอยู่ที่ปอด ดีที่ปอสูบเลือดออกจากปอดได้ทัน เลยยังยื้อชีวิตเด็กไว้ได้

    พี่นัด : แล้วจะต้องทำยังไง

    เรา : ผ่าตัดซ่อมแซมหลอดเลือดดำอันนั้นอย่างเร็วที่สุดค่ะ

    พี่นัด : สโนว์เข้าห้องผ่าตัดเถอะ มีคนรอดูอยู่หลายคน

    เรา : ค่ะ แต่ฝากพี่นัดเรียกหมอด้านปอดstand byไว้ด้วยนะคะ

    พี่นัด : พี่เข้าใจแล้ว

เราล้างมือเสร็จ ยก2มือขึ้น แล้วเดินมายังหน้าห้องผ่าตัดroom2 เราใช้ขาเตะปุ่มด้านล่างที่อยู่หน้าประตูห้อง ประตูถูกเปิดออก เราเดินเข้าไปมีเจ้าหน้าที่ในชุดผ่าตัดยืนอยู่3คน ทั้ง3คนหันมามองเรา ปอเดินเข้ามาติดๆ เราเงยหน้าไปมองกล้องวงจรปิดที่มีไว้สีแดงขึ้นแสดงว่ากำลังดูกันอยู่สินะ เราหันไปมองด้านบนที่เป็นตู้กระจกสำหรับให้คนดูการผ่าตัด มีลุงหนึ่งยืนกอดอกดูอยู่คนเดียว ทำสีหน้าจริงจังมาก

    ปอ : มีผู้ช่วยแค่3คน จะไหวไหมเนี่ย//ปอพูดอยู่ด้านหลังเราเบาๆ มีผู้หญิง

คนนึงเดินมาใส่ถุงมือให้เรา

    ผู้หญิง : ฝากตัวด้วยนะคะหมอ//ผู้หญิงคนนั้นพูดไปใส่ถุงมือให้เราไป และหยิบmaskมาปิดปากปิดจมูกให้เรา

    เรา : อืม ขอบคุณมาก

ตึ่ง!! เสียงเปิดไมค์ดังเข้ามาในห้องผ่าตัด

    ลุงหนึ่ง : โชคดีิจริงๆ ที่ทีมของหมอสโนว์ครบ5คนพอดีิ หมอเลยได้ผ่าตัด//กฏหมายการแพทย์คือในห้องผ่าตัดต้องมีผู้เชี่ยวชาญร่วมการผ่าตัดในห้องด้วยอย่างน้อย5คน ถึงจะสามารถผ่าตัดได้ เราเดินไปด้านข้างใช้เท้าเหยียบปุ่มเปิดไมค์ค้างไว้

    เรา : ต้องขอบคุณลุงหนึ่งที่หาคนมาให้ถึง3คน//เราพูดไปจ้องหน้าลุงหนึ่งไป เราพูดจบก็ยกเท้าออกจากปุ่ม

    ลุงหนึ่ง : ไม่ต้องขอบใจลุงหรอก หมอสโนว์ทำให้เต็มที่ล่ะ แต่อย่าลืมว่าหากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นในระหว่างผ่าตัด จะไม่เกี่ยวข้องกับรพ.ของเรา//ลุงหนึ่งพูดจบ แล้วปิดไมค์ไป มันจะขู่ไปไหนวะ เราไม่สนใจไม่หันไปมอง

    เรา : คนไข้เป็นยังไง//เราเดินชู2มือไปที่เตียง มีผ้าคลุมสีเขียวคลุมตัวเด็กไว้ เว้นแค่ช่วงตรงหน้าอก เพื่อให้เราผ่าตัด ปอเดินไปยืนข้างเตียงอีกด้าน

    ผู้หญิงแก่ : คนไข้สลบแล้ว//เสียงผู้หญิงแก่ที่ยืนคุมเครื่องอยู่ด้านหัวเตียงพูดขึ้น น้ำเสียงฟังดูดุและหยิ่งเหมือนไม่เคารพเราสักเท่าไหร่ เราหันไปจ้องตาผู้หญิงคนนั้น แต่หล่อนกลับหันไปดูเครื่อง คนนี้เป็นทีมวิสัญญีแน่

    เรา : ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าพวกคุณคิดอะไร แต่ในเมื่อมาอยู่ในห้องผ่าตัดแล้ว ชีวิตของคนไข้ถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุด และคำสั่งของฉันถือเป็นใหญ่ในห้องนี้ หวังว่าพวกคุณคงเข้าใจ//เราพูดไปกวาดสายตามองทั้ง3คน แต่ทั้ง3คนกลับหลบตาไม่มองเรากลับมาสักนิด

    เรา : เอาล่ะๆ จะเริ่มผ่าตัดเลยล่ะกัน//เราหันไปมองที่จอของเครื่องช่วย

หายใจ การเต้นของหัวใจเด็กไม่มีปัญหา ผู้หญิงอีกคนในชุดผ่าตัดเดินมายืนข้างๆเรา

    เรา : พยาบาลสินะ ขอมีดเบอร์10//เราพูดสั่งไป เอามือกดอยู่ที่ปอดตรงท้องของเด็กเพื่อเช็คว่าเลือดโดนดูดออกมาหมดแล้ว

    ปอ : ไม่ใช่เครื่องECMOหรอ//ปอถามแทรกขึ้น

    เรา : คงใช้ไม่ได้เพราะปอดของเด็กมีปัญหาอยู่ ต้องผ่าสด อีกอย่างดูในห้องนี้สิไม่มีเครื่องECMO แสดงว่าทางนั้นไม่ต้องการให้เราใช้เครื่องECMOตั้งแต่แรกอยู่แล้วล่ะ//เรากำลังพูดกับปอ แต่พยาบาลไม่ส่งมีดมาสักที เราเอะใจ!! หันกลับไปมองพยาบาลคนที่ยืนข้างๆ แต่ท่าทางของพยาบาลดูรนๆ จ้องที่เครื่องมือแพทย์ที่วางเป็นแถวอยู่บนโต๊ะอุปกรณ์

    เรา : ฉันขอมีดเบอร์10//เราพูดย้ำไปอีกครั้ง พยาบาลถึงกับสะดุ้ง

พยาบาล : ค่ะๆ//แล้วพยาบาลหยิบมีดมาส่งให้เรา เราหันไปมองในมือ

    เรา : นี่มันเบอร์12!!//เราพูดขึ้นเสียงดัง ทุกสายตาหันมามอง เราพยายามใจเย็นไม่หงุดหงิด

    พยาบาล : ขอโทษค่ะ ฉันพึ่งจะเข้ามาเป็นพยาบาลใหม่//พยาบาลพูดด้วยเสียงเบา ควับ!! เราเงยหน้าไปมองลุงหนึ่งทันที ลุงหนึ่งยืนกอดอกยิ้มมุมปากขึ้นอย่างผู้ชนะ เอาพยาบาลใหม่มาแกล้งเราชัดๆ

    เรา : พยาบาลคุณถอยไปก่อน ฉันจะหยิบเครื่องมือเอง//เราพูดด้วยความเสียงปกติ ไม่ไล่พยาบาลออกไปจากห้อง เพราะถ้า1ใน5คนออกไปจากห้องผ่าตัดนี้รับรองกลายเป็นเรื่องใหญ่ในการแพทย์แน่นอน เราใช้ขาเกี่ยวโต๊ะเครื่องมือแพทย์มาใกล้ๆ

    ปอ : ฉันช่วยหยิบเองค่ะ//ปอเดินมาข้างๆ เรา

    เรา : ฝากด้วย//จากนั้นเราเริ่มใช้มีดเบอร์10กรีดลงไปที่หน้าอกของเด็กอย่างเบามือ ใช้คีบอ้าแผลออก ทำให้เห็นดวงใจน้อยๆ ที่กำลังเต้นอยู่

    เรา : ปัญหาคือเจ้าตัวนี้สินะ//เราชี้นิ้วให้ปอดู

    ปอ : หลอดเลือดดำมีรอยช้ำ

    เรา : ใช่ เกิดจากการกระแทก แต่ไม่ใช่พึ่งโดนใหม่ๆ หรอก เรื่องนี้คงต้องถามพ่อเด็กอีกที

    ปอ : แล้วคุณจะทำยังไง

    เรา : คงต้องทำการผ่าตัดบายพาส

    ปอ : ทำแบบOff-Pump CABGสินะ ฉันชักอยากเห็นความชำนาญของคุณแล้วสิ//ปอพูดขึ้นเบาๆ

(Off-Pump CABG คือการผ่าตัดทำทางเบี่ยงหลอดเลือดหัวใจโดยไม่ใช้เครื่องปอดหัวใจเทียม ทำให้ขณะที่ผ่าตัดอยู่หัวใจผู้ป่วยจะเต้นปกติ ศัลยแพทย์หัวใจต้องมีความเชี่ยวชาญและมีประสบการณ์สูงในการผ่าตัดเท่านั้น)

    เรา : เรื่องที่จะให้ฉันล้มเหลวในการผ่าตัดไม่มีทางซะหรอก หึ