“หากคุณชายหมดธุระแล้ว ข้ากับสามีก็คงจะต้องขอตัว หาไม่แล้ววันนี้คงมิได้ทำหน้าภรรยาที่ดี ดูแลปรนนิบัติสามีให้มีความสุขเช่นทุก ๆ วันที่ผ่านมา”
คหบดีหนุ่มตั้งใจว่าจะหาเรื่องอดีตคนรักของภรรยา ทว่ากลับถูกสาวน้อยเจ้าของดวงตางามประหลาด ตอกกลับด้วยคำที่ทำให้เขาอึดอัดจนแทบจะหายใจมิออก ประการแรกคือนึกเจ็บใจในพฤติกรรมใจกว้างของซูหนี่ว์ และอีกประการคือนึกอิจฉาหยางเหวินเย่ที่ได้รับการดูแลเอาใจใส่จากภรรยาอย่างดียิ่ง
เซี่ยเจียเหยียนละอายสายตาหลายคู่ที่กำลังจ้องมอง จึงจำต้องปล่อยสองสามีภรรยาให้เป็นอิสระ แต่พอเห็นสองคุณชายยืนทำหน้าตาเคลิบเคลิ้มคล้ายถูกสะกด ทั้งที่โหนกแก้มยังคงบวมช้ำ และมีเลือดไหลกบปาก สามีของเซี่ยซูหนี่ว์ก็พลันเอะใจ
หรือว่าสตรีที่ต่อปากกับเขามิได้อัปลักษณ์ดั่งภรรยาว่า...
ระหว่างทางกลับบ้านเหลียนซานนั้นมีเพียงความเงียบ จางฉวนและเสี่ยวเหมยที่เดินรั้งท้ายตามม้ามา ค่อย ๆ ถูกทิ้งระยะห่างหลัง
