ข่าวลือว่าท่านแม่ทัพหยางเหวินเย่ควบม้าเยี่ยมบ้านสกุลเหอในยามค่ำมืดเป็นที่กล่าวขวัญถึงเสียหลายวัน บ้างก็กล่าวว่าสองคุณชายถูกตีเสียขาหัก บ้างก็กล่าวว่าถูกควักลูกตาเพื่อทำให้มองไม่เห็นหญิงใดในใต้หล้าอีก ทว่าความจริงแล้วบุรุษเลือดร้อนทำเพียงพูดคุยกับบิดาของคุณชายเสียหลายประโยค
ความจริงแล้วเขาต้องการทำมากกว่าการพูดคุยธรรมดา แต่จนใจว่าประมุขสกุลเหอนั้นสนิทสนมกับบิดา ทั้งยังชราจบแทบจะยืนไม่ไหว หากทำให้ทายาททั้งสองพิกลพิการจนถึงขั้นแขนขาหรือดวงตาใช้การไม่ได้ หยางเหวินเย่ก็คงจะกลายเป็นคนบาป ทว่าเขาก็ยังยื่นคำขาด ว่าหากสองพี่น้องสกุลเหอเฉียดกรายเข้าใกล้หรือลอบมองภรรยาของเขาอีก
อย่าว่าแต่แขนขาหรือดวงตา ต่อให้ลมหายใจก็คงไม่เหลือ
‘ข้ากับน้องชายเข้าใจผิดคิดไปว่าท่านไม่สนใจภรรยา หากทราบเรื่องว่ารักใคร่ปรองดองกันดีเช่นนี้ ก็คงจะไม่หาหนทางให้ได้ใกล้ชิดกับนางจนเป็นภัยต่อตนเอง’
รักเช่นนั้นหรือ...
เหล่าค
