“ท่านพี่อยากจะดื่มอะไรหรือเจ้าคะ” เถียนเถียนถามสามีแทนเสี่ยวเอ้อที่กำลังรอคำตอบ
หยางเหวินเย่พาภรรยาเข้ามานั่งในโรงเตี๊ยมที่ฝากม้าเอาไว้ได้สักพักแล้ว ทว่ากลับเอาแต่จ้องมองหน้านาง มิสนใจคนที่รอรับคำสั่งว่าต้องการสิ่งใด
“สุรา ขอสุราและกับแกล้มสักสองสามอย่างเป็นใช้ได้” เขามองภรรยาสั่งขนมและน้ำชายามบ่าย มิลืมสั่งให้บ่าวทั้งสองที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ ๆ กัน
ทีแรกหยางเหวินเย่ก็ตั้งใจว่าจะขัด อ้างเรื่องความไม่เหมาะสม แต่พอจำได้ว่าเถียนเถียนถือว่าบ่าวใบ้คือสหาย เขาจึงยอมทำตามใจไม่ขัดข้อง และอีกประการสำคัญ เขายังมิได้ให้รางวัลที่จางฉวนหาหนทางทำให้ได้คืนดีกับภรรยาจนสำเร็จ
“อยากดื่มกินอันใดหรือไม่”
หยางเหวินเย่เสนอ ทว่าจางฉวนกลับปฏิเสธ และนั่งจิบน้ำชาคุยภาษามือกับเสี่ยวเหมยอย่างสบายอารมณ์
“เถียนเถียนเที่ยวในเมืองครั้งแรก มีความสุขดีหรือไม่”
“ขอเพียงท่านพี่อยู่ด้วย เถียนเถียนอยู่ที่ไหนก็มีความสุขเ
