“มันเหมือนคนๆเดียวกันไม่มีผิดเลยครับท่าน” ลูกน้องคนสนิทเอ่ยขึ้นหลังจากใช้เวลาเกือบเดือนเพื่อตามสืบประวัติชายหนุ่มคู่อริของเสี่ยธงชัยอย่างกันต์กวี
“มันจะเป็นไปได้ยังไง ภาพนี้มันเมื่อสามสิบปีที่แล้ว มันไม่แก่ขึ้นรึไงวะ” ชายวัยกลางคนร่นคิ้วอย่างพิจารณาภาพข่าวธุรกิจเมื่อสามสิบปีก่อนตรงหน้าอย่างละเอียด
“ถ้าไม่ใช่คนๆเดียวกัน ผมว่าต้องบังเอิญมีคนหน้าเหมือนมัน แต่คนข้างๆนั่น เป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลคนเก่า ปัจจุบันนี่กระเษียรไปแล้วนะครับท่าน แต่ทำไมมันไม่แก่ขึ้นเลยจริงๆ” สมุนมือขวายังคงกล่าวรายงานปากสั่นกับสิ่งที่ตนตามสืบมาด้วยความตื่นเต้นไม่แพ้กัน
“หึ! คราวที่แล้วแกบอกว่ามันหายตัวเข้ามาในรถได้อย่างนั้นเหรอ” เสี่ยธงชัยเอ่ยถามในขณะที่ในมือยังคงถือแผ่นกระดาษในมือแน่น สายตาทอดไปยังตึกสูงตระการตาเบื้องหน้าอย่างมีแผนการ กลังจากลงทุนบินตรงมาจากภาคเหนือเพื่อมาร่วมงานประมูลเพชรน้ำงามจากบริษัทค้าเพชรชั้น
