“อ้าว สายธาร แกกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” ทันทีเดินเข้าเขตโรงพยาบาลหญิงสาวก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นเพื่อนสนิทอย่างสายธารกำลังขึ้นวอร์ดเข้าเวรเช้าเช่นเดียวกัน
“เห้ย !! ยัยฟ้าฉันสิ ต้องถามแกมากกว่า แกกลับมาทำงานตั้งแต่เมื่อไหร่” สายธารยิ้มแป้นดีอกดีใจเสียยกใหญ่ ใบหน้างามเผยรอยยิ้มจนเห็นเขี้ยวเล็กๆซ่อนอยู่ตรงมุมปาก
“ฉันเพิ่งกลับมาเมื่อวานนี้เอง เดี๋ยวตอนเย็นก็ต้องกลับไปดูแลคนไข้ต่ออ่ะ” หญิงสาวหน้าเจื่อนอย่างเห็นได้ชัดเพราะจำใจจะต้องโป้ปดเพื่อนสนิทตรงหน้าอย่างเลี่ยงไม่ได้ “เออนี่...เมื่อวานฉันกับผอ. ไปหาแกที่บ้านมาแต่ไม่เจออ่ะ”
“ฉันพาแม่ไปเยี่ยมยายที่ต่างจังหวัดมา เพิ่งกลับมาถึงเมื่อคืนนี่เอง เช้าก็มาทำงานเลย...เห้อ ยังง่วงอยู่เลยเนี่ย”
ร่างบางของหญิงสาวทั้งสองต่างคุยหยอกล้อพลางถามไถ่สารทุกข์สุขดิบจนมาถึงวอร์ด สายธารจึงต้องรีบขอตัวเข้าไปเก็บของในห้องพนักงานเพื่อหนีหน้าร่างสูงอีกคนที่กำลังยืน
