เสียงเครื่องปรับอากาศดังเป็นระยะ ทำให้ร่างเล็กที่นอนขดตัวอยู่บนเตียงหนานุ่มกระชับผ้าห่มขึ้นคลุมกายจนเหลือแต่ส่วนหัวโผล่ออกมาเท่านั้น
ปรายฟ้าใช้แขนเล็กๆกอดตัวเองไว้พร้อมๆกับน้ำตาที่ยากจะหักห้ามไม่ให้ไหลออกมา กี่วันแล้วหนอที่เธอถูกขังไว้ราวกับเป็นนกที่ถูกขังไว้ในกรงทองคอยรองรับอารมณ์ของคนที่ตั้งตัวว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรมาตั้งแต่ชาติปางก่อน ทั้งๆที่เธอเองก็จำอะไรไม่ได้เลยอยู่แบบนี้
หญิงสาวห่อตัวอยู่ในผ้าห่มด้วยความหนาวเหน็บหากแต่มันไม่ใช่ความหนาวจากภายนอกแต่มันเป็นความหนาวเกาะกินอยู่ภายในใจต่างหาก
เสียงฝีเท้าดังขึ้นปลายเตียงบอกให้เธอรู้ว่าเจ้าของห้องกลับมาแล้ว พักหลังมานี้กันต์กวีไม่ค่อยได้มาวุ่นวายกับเธอมากนักเพราะชายหนุ่มต้องรีบเร่งงานสร้างบ้านที่เชียงใหม่ไหนจะต้องจับตาเฝ้าระวังลูกน้อยของเสี่ยธงชัยอีก รวมถึงงานที่กรุงเทพก็รัดตัวเสียจนเขาแทบจะขยับตัวไปไหนไม่ได้ ยังดีที่พลังจากอมนุษย์ทำให้เ
