"พี่ภูมิ...อย่าทำอย่างนี้นะ" หล่อนประท้วงเขาเสียงเครือเมื่อกลีบปากสั่นระริกได้รับอิสรภาพ ชายหนุ่มผละห่างเล็กน้อยหายใจหอบกระเส่า มองหน้าที่กำลังตื่นตระหนกน้ำตาคลอเบ้า แล้วยิ่งแค้นใจ
กับเขา...หล่อนทำเหมือนเป็นมารร้ายเป็นผีสางที่น่าขยะแขยงหวาดกลัว แต่กลับไปนอนแบเริงร่ากับชายอื่นที่รู้จักกันเพียงไม่นาน โดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของคนที่เฝ้ารอ เฝ้าถนอมรักษาน้ำใจหล่อนเสมอมา
"ลองเปลี่ยนรสชาติบ้างจะเป็นไรไป...อย่างเธอคงจะชอบหลากหลายอยู่แล้ว นี่ก็หลายวันแล้ว อยากอยู่เหมือนกันไม่ใช่เหรอ อย่าทำเป็นสะดีดสะดิ้งไม่เคยไปหน่อยเลย วันนี้...ฉันอาจจะสนองจนเธอลืมบรรดาผัวๆ ทั้งที่เมืองนอกทั้งที่หอบกลับมาไทยไปเลยก็ได้!"
ร่างเล็กที่ถูกเขากดทับอยู่นั้นดิ้นทุรนทุราย ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงลมหายใจหอบถี่ของหล่อน เสียงกรีดร้องเป็นระยะไม่ได้ระคายเคืองความโกรธที่ตั้งปราการกำแพงสูงลิบปิดกั้นทุกความดีงาม ให้ความขุ่นข้องหม
