ยามนี้จ้าวหมิงอวี่ไม่อยากเสียเวลาหยั่งเชิงอีกแล้ว อาจเพราะเขามั่นใจว่านางเป็นมือสังหารแฝงตัวจริงๆ เพียงแต่... นางไม่ได้มาฆ่าเขา
“องค์ชายสี่ นี่ท่านทำอะ...” หลิ่งหลินยังพูดไม่จบ แผ่นหลังบางพลันกระทบผนังเรือนดังอึก วงแขนเรียวยาวที่แข็งแรงคู่นั้นของเขากางกั้นนางเอาไว้ทั้งด้านซ้ายด้านขวา ท่วงท่านี้ไยมิใช่เรียกว่า ‘สาวน้อยในอ้อมแขนชายหนุ่ม’
นี่คือท่วงท่าระหว่างคนรักชัดๆ
จ้าวหมิงอวี่ก้มหน้าลง หรี่ตาจ้องมองในระยะประชิด
“บอกมา เจ้าเป็นใคร? เป็นอะไรกับหลิ่งหลิน”
“...” หญิงสาวเบิกตาโต ไม่รู้ว่าควรตกใจสิ่งใดก่อนดี คำถามหรือการใกล้ชิดกะทันหันแบบไม่ทันตั้งตัว
เขาตัวสูงมาก สูงกว่าเมื่อก่อนยิ่ง อ้อ ไม่ใช่ ยามนี้นางอยู่ในร่างสตรีตัวเล็กกว่าเมื่อก่อนต่างหาก
มีเพียงใบหน้าอันหล่อเหลาที่ยังคงโดดเด่นเท่าเดิม ดูงดงามราวกับภาพวาดที่ทำให้คนหลงใหลได้ตลอดเวลา
หลิ่งหลินรีบสลัดความคิดฟุ้งซ่านไร้สาระออกไป มั
