I'm Monster ปีศาจตัวร้ายพ่ายรัก

ถ้าชีวิตมันจะสวยแล้วซวยซ้ำซวยซ้อนได้ขนาดนี้แป้งหอมคนนี้ขอไม่เกิดมาสวยแล้วไม่ต้องซวยจะได้ไหม คนบ้าอะไรวะคะเกิดมามีแต่เรื่องซวยๆ เฮงซวย! เฮ้อ! สวัสดีค่ะฉันชื่อแป้งหอมค่ะ แป้งหอมชื่อไทยๆ น่าร้าก น่ารัก แต่ทำไมใครๆ ก็เอาแต่เรียกว่า “อีหอม” ก็ไม่รู้ ไม่เห็นมันจะดูสุภาพตรงไหน แต่ก็ช่างมันเถอะหอมไปเปลี่ยนคำเรียกติดปากของทุกคนไม่ได้หรอก แต่ขอร้องว่าใครที่เพิ่งรู้จักน้องได้โปรดเรียกน้องว่าแป้งหอมให้เต็มยศด้วยนะคะ อีหอมนี่ปล่อยให้พวกที่รู้จักกันมานานมันเรียกแบบถ่อยๆ ไปเถอะ หอมขี้เกียจตีปากคนพวกนั้นให้เรียกหอมดีๆ แล้ว แป้งหอมคนนี้เป็นนักศึกษาสาวสวยที่ไม่หมวยเพราะถ้าหมวยก็คงไม่ชื่อไทยๆ ว่าอีหอม เอ้ย! แป้งหอม หรอก ฉันเป็นสาวไทยแท้ๆ พ่อแม่เป็นคนอยุธยาโดยกำเนิดแต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าบรรพบุรุษเป็นชาวอโยธยาแท้หรือว่าย้ายถิ่นฐานมาจากประเทศราชหรอกนะ ซึ่งเรื่องนี้ก็ช่างมันเถอะไม่ได้เกี่ยวกับปัจจุบัน อีหอมแค่อยากเม้าท์อะไรนิดหน่อยให้หายเซงจากความซวยที่กำลังเจอ! เอาล่ะค่ะนอกเรื่องมาสักพักแล้ว ฉันชื่อแป้งหอม อันนี้รู้กันแล้วเนาะ เป็นนักศึกษาค่ะ เรียนมหาลัยดัง อยู่ชั้นปริญญาตรีปีที่ 3 ซึ่งปกติก็สวยอยู่แล้วแต่ก็ตามสเต็ปความสวยของสาวมหาลัย ตอนเรียนม. 6 ก็จะมั่นหน้าหน่อยว่าพี่นี่แหละสวย~ แต่พอเข้าเรียนปี 1 ความสวยที่มั่นหน้าก็โดนรุ่นพี่กลบ น้องปี 1 เฟรชชี่วัยใสก็กลายเป็นอีเด็กกกพโหลกกะลาทันที ปี 2 ก็ดีหน่อยหัดแต่งหน้าแต่งตา พอปี 3 ความสวยก็จะพร่างพราวมากหน่อย และความซวยก็เช่นกัน สงสัยกันใช่ไหมคะว่าฉันจะบ่นเรื่องความซวยอะไรกันนักหนา คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ... ตั้งแต่วันแรกที่ฉันเกิดมาอีแป้งหอมก็พาความซวยมาให้ครอบครัวเพราะวันที่ฉันเกิดเป็นวันเดียวกันกับวันที่แม่...แม่วัว ใช่ค่ะแม่วัวไม่ใช่แม่ฉัน ไม่ต้องตกใจเพราะแรกเริ่มชีวิตของแป้งหอมมันไม่ได้ซวยดราม่าขนาดนั้น พ่อฉันเลี้ยงวัวค่ะ ทำฟาร์มโคราคาแพงแสนแพง มันมีแม่วัวตัวหนึ่งของพ่อที่มันราคาแพงมาก ผสมพันธุ์กับพ่อวัวพันธ์ดีที่จ่ายไปมหาศาลเพื่อให้ได้น้ำเชื้อของมันมา พ่อเฝ้าทะนุถนอมดั่งลูกในอุทรจนวันที่แม่ฉันปวดท้องจะคลอดทุกคนก็โอละพ่อแห่ไปลุ้นการกำเนิดของอีหอมกันแทบทั้งฟาร์ม ซึ่งไม่มีคนเฝ้าแม่วัวตัวนั้นตัวที่มันราคาหลักหลายแสน เพราะไม่มีใครคิดว่ามันจะทะลึ่งอยากคลอดลูกวันเดียวกันกับที่แม่คลอดแป้งหอม! สรุปพอฉันลืมตาออกมาดูโลกทุกคนก็โล่งใจที่อีเด็กน้อยหน้าตาน่ารักคนนี้เกิดมาโดยปลอดภัยแถมยังครบ 32 ไม่เป็นภาระใครในการเลี้ยงดูในภายภาคหน้าแน่นอน ทีนี้ก็กลับฟาร์มกันไงคะ พอกลับไปก็เห็นซากวัวที่นอนสิ้นใจพร้อมลูกน้อยในท้องที่มันคลอดออกมาไม่ได้เพราะมันเป็นท้องแรกแถมเบบี๋ในท้องก็ตัวใหญ่จนมันคลอดเองไม่ไหว แป้งหอมเกิดมาพร้อมความซวยเพราะนอกจากจะไม่คาบช้อนเงินช้อนทองตอนออกมายังทำให้แม่วัวที่เป็นความหวังความภาคภูมิใจของพ่อต้องสิ้นใจไปด้วย เรื่องนี้ไม่มีใครโทษฉันหรอกนะคะเพียงแต่ฉันมารู้เรื่องทีหลังและคิดว่าตัวเองเกิดมาพร้อมความซวยจริงๆ ไม่งั้นในแต่ละวันเดือนปีอีหอมไม่เจอแต่เรื่องซวยๆ หรอก อย่างวันนี้ก็เช่นกัน! “เอาไง? จะยืนทำหน้าเหมือนคุยกับตัวเองอีกนานไหม?” “เอ่อ...” คนตรงหน้ารู้ได้ไงว่าฉันยืนคุยกับตัวเอง ขนาดฉันยังไม่รู้เลย นี่ฉันกำลังคิดว่าฉันคุยกับใครสักคนอยู่นะคะ “...ไม่เอ่อสิวะ เอาไงพูดมา” คนตรงหน้าฉันขมวดคิ้วนิดหน่อยแล้วก็กอดอกมองหน้าฉัน ท่าทางเขาจะโมโหหนักน่าดู “คือ...มันซ่อมแพงไหมคะ” ฉันมองแผลที่รถคันสีดี่จอดอยู่ริมฟุตบาทก่อนจะเงยหน้าถามเขา อันที่จริงจะไม่หวั่นเลยถ้ามันเป็นรถญี่ปุ่น แต่นี่รถซุปเปอร์คาร์ราคาหลายสิบล้าน อีหอมเอ้ย! ซวย! ซวย! ซวย! “แพง” เขาตอบนิ่งๆ สายตาหงุดหงิดปนดุดันมองมาที่ฉันยิ่งทำให้ฉันกลัวจนตัวลีบ “คือ...หอม” หอมจะหาเงินจากที่ไหนมาจ่าย T__T “แต่เรื่องแพงไม่แพงช่างแม่งเหอะ เธอตอบมาก่อนเป็นบ้าอะไรอยู่ดีๆ เดินมาเตะรถคนอื่น ฮะ?” เขาถามกึ่งจะดุฉัน แต่ฉันมั่นใจว่าถ้าฉันเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิงเอวบางร่างน้อยหน้าตาสะสวยแบบนี้ฉันอาจจะโดนต่อยไปแล้วก็ได้ นี่ขนาดสวยยังไม่ค่อยช่วยอะไรเลย แต่จะช่วยได้ยังไงล่ะหอมในเมื่ออยู่ดีๆ มึงก็ตะโกนเกรี้ยวกราดเป็นบ้าเป็นหลังแล้วพุ่งมาเตะรถเขาด้วยรองเท้าส้นสูงหัวแหลมปรี๊ดเต็มแรงจนประตูข้างคนขับมันบุบ ต้องแรงควายแรงช้างแค่ไหนอ่ะแป้งหอมรถแข็งแรงระดับซุปเปอร์คาร์ถึงบุบได้ด้วยแรงจากส้นตีนมึงแค่ครั้งเดียว T__T “คือ...” “จะคือจะเอ่ออีกนานไหม? ตอบมาเธอเป็นบ้าอะไร” เขาดูหงุดหงิดนะคะ แต่ถ้าเป็นฉันๆ ก็หงุดหงิดที่มีอีบ้าที่ไหนก็ไม่รู้วิ่งมาเตะรถเขาแบบนี้ “คือ...” ฉันมองหน้าเขาแล้วก็ตอบไม่ได้อีกนั่นแหละ เหตุผลโคตรปัญญาอ่อน ไม่กล้าตอบจริงๆ แกล้งเป็นไบโพล่าร์เลยดีไหมแป้งหอม แต่ถ้าเป็นไม่เนียนเกิดเขาเอาเรื่องจับไปตรวจขึ้นมาซวยซ้ำซวยซ้อนแน่มึง ท่าทางเขายิ่งดูไม่ใช่คนรวยธรรมดาซะด้วย “จะพูดแค่คำว่าคืออีกนานไหม คืออีกรอบฉันจะจัดการเธอให้เละคามือเลย” เขาดูหงุดหงิดอีกแล้วนะคะ แม่~ หอมกลัว~ T__T “คือ...” ฮือ~ หอมไม่ได้อยากพูดแต่หอมพูดอะไรอย่างอื่นไม่ออก ไม่ใช่ว่าปากมันหนักแต่ปากมันสั่น “เฮ้ย! เธอแม่งฟังรู้เรื่องรึเปล่าวะ แค่ตอบมาเหตุผลที่ทำให้เธอเป็นบ้ามาเตะรถฉัน ตอบมา!” เขาไม่ได้ตะคอกใส่จนเสียงดังแต่ก็ขึ้นเสียงอยู่ดี เล่นเอาฉันสะดุ้งแล้วก็หลับตาปี๋ก่อนจะรีบตอบออกไปรัวๆ “คือๆๆๆ หอมเพิ่งอกหักมาค่ะ แฟนที่คบมา 4 เดือนมันหนีไปมีกิ๊ก แถมกิ๊กแฟนหอมมันยังเป็นผู้ชาย ชายรุกด้วยนั่นหมายความว่าแฟนหอมมีผัว หอมรับไม่ได้ก็เลยขาดสติเหมือนคนบ้าแบบเมื่อกี้ค่ะ” ฉันรีบร่ายความจริงให้เขาฟังด้วยความตกใจกลัวปนลืมตัว จนพอพูดจบถึงได้สติว่าความจริงแล้วฉันไม่จำเป็นต้องอธิบายทั้งหมดก็ได้ พอได้สติก็เลยรีบลืมตามองเขา มองผู้ชายที่ยืนมองหน้าฉันนิ่งๆ แถมหน้าเขาก็ยังนิ่งมากเช่นกัน “...ปัญญาอ่อน”