ตอนที่19
วันนี้ดูจะแปลกไปกว่าทุกวันที่เขาอยู่บนโต๊ะอาหารก่อนเธอ แต่ก็ตั้งใจไว้แต่แรกแล้วว่าจะไปกินมื้อเช้ากับพิมประภา
“รินไปเรียนเลยนะคะ”
“เดี๋ยวสิ รอคุณณัฐธรก่อน” รินรดามองมารดาตาละห้อย อย่าบอกว่าเขาจะมารับเธออีกนะ
“กินข้าวรอเขาไปก่อนก็ได้ แกมีเรียนตั้งเก้าโมงจะรีบไปทำไม” เธอนั่งลงอย่างจำใจและก็เป็นที่นั่งฝั่งตรงข้ามเขาอย่างเคย
“เมื่อคืนเป็นไงบ้าง ประทับใจพี่เขามั้ย”
“ก็ดีค่ะคุณลุง”
“ก็ดี? แค่นี้เองหรอ”
“ค่ะ เราเพิ่งเจอกันเองนี่คะ”
ครืด...
จู่ ๆ คนที่นั่งตรงข้ามกับเธอก็ลุกพรวดออกจากเก้าอี้อย่างเสียมารยาททั้งที่เขาไม่ได้ตักข้าวเข้าปากแม้แต่คำเดียว
“เรื่องรถ รินจะซ่อมหรือจะเอาใหม่เลยล่ะ”
“ซ่อมก็พอแล้วค่ะ”
“ระหว่างที่รถส่งทำสีคุณณัฐธรเขาอาสาจะไปส่งแกเอง”
“ค่ะ” คำพูดของมารดาไม่ใช่ประโยคคำถามครั้นจะตอบกลับด้วยคำพูดอื่นไปก็ไร้ประโยชน์
รถหรูราคากว่าสามสิบล้านเรียกสายตาจากนักศึกษาบ
