ตอนที่18
ร้านอาหารหรูหราบนชั้นดาดฟ้ากลางเมืองหลวงเคล้าคลอด้วยเสียงของไวโอลีนแสนนุ่มนวลราวกับอาหารมือนี้มันสุดวิเศษเหลือเกิน มันดีจนรินรดาเกร็งไม่กล้าขยับตัวมากนัก
“พี่ทำรินอึดอัดหรือเปล่าครับ”
“เปล่าค่ะ รินแค่ไม่ชินกับที่แบบนี้น่ะค่ะ” ณัฐธรมองหน้าสวยหวานของหญิงสาวที่เส้นผมพริ้วไหวตามแรงลมเบาๆ ยิ่งทำให้เธอสวยราวกับภาพวาด คิดไม่ผิดที่ลองเปิดใจตามที่รุ่นพี่ชักนำ
“ก่อนอื่นพี่ต้องถามว่ารินมีคนรักอยู่แล้วหรือเปล่า ถ้ามีพี่จะได้ถอย”
“ไม่มีหรอกค่ะ ไม่มีใครอยากรักรินหรอก” คำตอบของเธอทำเขาขมวดคิ้ว คนสวยแบบนี้น่ะเหรอไม่มีใครอยากรัก ณัฐธรวางแก้วที่บรรจุไวน์ราคาแพงลงแล้วถามเธออย่างตั้งใจ
“บอกพี่ได้มั้ยครับว่าทำไมถึงคิดอย่างนั้น”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ รินคิดเอาเอง”
“งั้นพี่จะบอกให้รินคิดใหม่นะครับ รินสวยและรินก็น่ารักจนพี่ถึงได้มาอยู่ต่อหน้ารินนี่ไง” คนถูกชมซึ่งหน้าเริ่มทำตัวไม่ถูกเผลอยกแก้วไวน์ข้าง
