เล่นกับเพื่อน :: CHAPTER 3 ร้อยเล่ห์มารยาของแป้งร่ำ [100%]
1919 คำ
เข้ามาอาบน้ำชำระร่างกายและนอนแช่ตัวอยู่ในอ่างกุชชี่พลางยกข้อเท้าของตัวเองขึ้นมามอง พลางกระตุกยิ้มมุมปาก ฉันต้องเคาะกี่ครั้งกันนะเพื่อไม่ให้คำโกหกวิ่งเข้าหาตัว อันเพราะโกหกซันเพื่อที่เขาจะได้อยู่ดูแลฉันแถมมีข้ออ้างให้เขาไปรับไปส่งอีกต่างหาก ถึงแบบนั้นถ้าหากเกิดขึ้นจริงก็คงจะดี ถ้าสามารถทำให้ซันอยู่ข้างๆ กันไปตลอดแบบนี้
ใช้เวลาอาบน้ำนานพอควรฉันก็ลุกขึ้นมาอาบน้ำภายใต้ฝักบัวอีกรอบ ออกมาแต่งตัวสวมชุดนอนเสื้อสายเดี่ยวสีขาวไร้บราและกางเกงขาสั้น จากนั้นก็ยืนเป่าผมสีน้ำตาลคาราเมลที่ดัดลอนจนคลายเป็นผมหยิกที่เหมาะกับฉัน ขณะมองกระจกก็หยิบขวดน้ำหอมมาฉีดตามลำคอ ทาครีมบนผิวกายและใบหน้าเพื่อบำรุงไม่ให้ใบหน้าหมองคล้ำยามตื่นนอน พอเสร็จเรียบร้อยก็แสร้งเปิดประตูห้องน้ำเดินกะเผลกมองหาร่างสูงที่ยืนเปิดหน้าต่างสูบบุหรี่พ่นควันไปข้างนอก มองกะละมังใบเล็กกับผ้าผืนสีขาวกำลังรอเพื่อประคบข้อเท้าให้ ซึ่งซันสวมชุดที่ฉันเตรียมให้เรียบร้อย
มุมนี้... มุมที่แสงของพระจันทร์สาดส่องเข้ามาบนใบหน้า ทำไมซันถึงได้ดูหล่อและมีเสน่ห์ขนาดนี้นะ น่าแปลกที่ผ่านมาเป็นเพื่อนกันฉันแทบจะไม่เคยมองว่าซันหล่อในสายตา รวมไปถึงสองด้วยนะ กลับกันพอรู้ใจตัวเองว่าเปลี่ยนไปกลับมองว่าเขาหล่อมากๆ ซึ่งโอเคเขาหล่ออยู่แล้ว หล่อมากด้วยไม่งั้นสาวจะติดกันเยอะเหรอ
“เสร็จแล้วเหรอ”
“อือ” ซันเอาก้นบุหรี่จิ้มลงบนขอบหน้าต่างจากนั้นก็โยนทิ้งที่ถังขยะตรงลิ้นชักหัวเตียง ทันทีที่ร่างสูงปิดหน้าต่างและดึงผ้าม่านปิด เขาก็หันมามองฉันที่ยืนอยู่แน่นอนว่าชุดนอนน่ะมันโคตรจะเซ็กซี่และยั่วมากๆ เป็นคนอื่นเห็นฉันในตอนนี้คือมองตาค้างไม่ก็รีบตะครุบเข้าใส่ ยกเว้นก็แค่เขา... ซันแทบจะไม่สนใจและเดินมานั่งบนพื้น จนฉันถอนหายใจอย่างหงุดหงิดทิ้งตัวนั่งบนเตียงและยื่นเท้าไปวางบนตักเขา
“หงุดหงิดอะไรอีกล่ะ ฉันทำอะไรผิด?”
“ทุกอย่าง”
“อะไร กูยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะแป้ง” เขาถึงกับยกมือทั้งสองขึ้นและยักไหล่ไปด้วย “เอาใจยากฉิบหาย”
“เหอะ” ได้แต่แสดงกิริยาไม่พอใจใส่เขา ลอบมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังเอาผ้าเย็นชุบน้ำแข็งผสมน้ำมาประคบตรงข้อเท้าให้ การกระทำของซันก็ทำให้อารมณ์ไม่พอใจสงบลงได้ไม่มากก็น้อยนะ ผู้ชายบ้าอะไรเห็นขนาดนี้ยังเฉยเมยได้เหลือจะเชื่อกับเขาจริงๆ นะ ให้ตายดิ! นี่ฉันชอบผู้ชายแบบเขาได้ยังไงกัน ยังกับท่อนไม้เดินได้ ความรู้สึกมีบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ เขาน่ะ... “โง่”
“ด่ากูเพื่อ?”
“นายมันโง่ไง โง่เหมือนที่สองด่า”
“อะไรของเธอวะ! อยากให้ทำอะไรก็บอกดิ” บอกแล้วจะทำตามหรือไง ถึงต้องเก็บมันเอาไว้ดีกว่าบอกเขา ยิ่งซันเป็นผู้ชายแบบนี้ด้วยแล้ว ขืนบอกไปมีหวังหมอนี่ต้องช็อกตายไม่ก็จากที่ไม่เคยปฏิเสธฉัน อาจจะปฏิเสธขึ้นมาจริงๆ ก็ได้ ฉันยังไม่พร้อมสำหรับคำปฏิเสธของเขานะ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาซันทำทุกอย่างเพื่อฉันแบบเต็มใจมาตลอด ถึงจะขี้บ่นก็เถอะ
“หงุดหงิดนาย”
“แล้วจะให้อยู่ค้างเพื่อ ถ้าจะหงุดหงิดฉันขนาดนี้”
“นายไม่เข้าใจ”
“อยากให้เข้าใจอะไรก็บอกมาดิ” ซันเงยหน้าสบตากับฉัน ขณะที่กดผ้าเย็นประคบข้อเท้า ฉันมองค้อนเขาและโน้มตัวลงไปหวังจะเอาผลักมือเขาออก หากแต่ว่าซันกลับใช้มือดันไหล่ฉันให้นั่งตามเดิม “จะก้มมาทำห่าอะไร นมจะหกอยู่แล้ว”
“ไม่เห็นเป็นอะไร เห็นนมฉันออกจะบ่อย”
“พูดดีๆ บ่อยตรงไหน?” ฉันยักไหล่พลางยิ้มกริ่ม “อย่าเที่ยวไปพูดแบบนี้กับผู้ชายคนไหน เข้าใจปะ”
“ทำไมถึงพูดไม่ได้”
“ก็ถ้าไม่ใช่ฉัน ป่านนี้เธอคงโดน...”
“โดนอะไร?”
“รู้อยู่แก่ใจปะ อายุ 23 เธอไม่ใช่เด็กสาวไร้เดียงสา” แล้วทำไมนายถึงไม่ทำแบบนั้นกับฉันบ้างล่ะ เหอะ ฝันแค่ให้หมอนั่นจูบหรือหอมแก้มก็คงหวังมากไปสินะ แค่จับมือยังคงไม่อยากจะจับเลยด้วยซ้ำ กอดเหรอยิ่งแล้วใหญ่ “ทำอะไรระวังหน่อย ฉันเป็นเพื่อนแต่ก็เป็นผู้ชายนะแป้ง”
“หรือนายคิดทำอะไรฉันจริงๆ ถึงได้ห้าม”
“ยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งไม่เข้าใจนะ พอละ ฉันง่วง” ซันบ่นด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์และทิ้งผ้าขนหนูลงบนกะละมัง เอาเท้าเตะมันเข้าไปใต้เตียงเดินอ้อมขึ้นมานอนบนเตียงโดยกึ่งนั่งกึ่งนอน หยิบมือถือขึ้นมาไถดูอะไรของเขาเรื่อยเปื่อย คงไม่ได้คุยกับผู้หญิงคนไหนหรอกนะ แต่พอฉันจะทิ้งตัวลงนอนก็เห็นอะไรบางอย่างตรงหลังมือถือ “ยิ้มอะไร?”
“นายไม่ได้แกะมันออก”
“เธอบอกไม่ให้แกะ ฉันจะแกะได้ไง” เป็นรูปถ่ายแบบสติ๊กเกอร์ เนื่องจากฉันบังคับขอใช้คำนี้นะ ซันไม่ยอมจะถ่ายเป็นเพื่อนก็เลยต้องลากเขาที่เรียนอยู่ช่วงปีหนึ่งมาถ่ายด้วยกัน อันที่จริงจะเป็นสติ๊กเกอร์สามช่องแนวยาว กรอบสีดำและได้มาสองแผ่นของฉันก็แปะที่ฝาหลังมือถือเช่นเดียวกันแน่นอนว่าเอาไปเคลือบก่อนกันลอกเวลาจับมือถือบ่อยๆ
ภาพบจะเป็นฉันคล้องแขนซันที่เบือนหน้าหนีไม่อยากถ่าย รูปกลางจะเป็นฉันกอดคอเขาและบังคับให้ยิ้ม รูปสุดท้ายเป็นภาพที่เราสองคนแทบจะตีกันคือซันกอดคอฉันและบ่นอะไรก็ไม่รู้ ส่วนฉันก็หยุมเส้นผมเขา ภาพนี้เป็นภาพที่ฉันชอบมากที่สุดเลยนะ เพราะแบบนี้ก็เลยติดให้ซันบอกเขาว่าห้ามแกะออกเด็ดขาด ไม่คิดว่าหลายปีที่ผ่านมาเขาเปลี่ยนมือถือใหม่ก็ยังคงเอามันติดไว้ฝาหลังเหมือนเดิม
“ดีใจที่นายไม่แกะมันทิ้งตอนเปลี่ยนมือถือ”
“...” ซันผละใบหน้าจากจอมือถือสบตากับฉันที่ใบหน้าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม
“อย่างน้อยนายก็ไม่เคยปฏิเสธสิ่งที่ฉันทำให้เลยสักครั้ง”
“ฉันไม่ทำแบบนั้นหรอก” คำตอบของซันทำให้ฉันตกใจเล็กน้อย เนื่องจากฝ่ามือหนาวางบนศีรษะและลูบเบาๆ เป็นความอบอุ่นที่แผ่ซ่านเข้ามาทุกอณูผิว “เธอสั่งอะไร ฉันก็ทำได้ทุกอย่างนั่นแหละ”
ถ้าฉันสั่งให้นายชอบฉัน นายจะทำได้ไหมล่ะซัน? แต่นั่นมันไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการนี่นา ฉันต้องการความรู้สึกของซันจริงๆ มากกว่าบังคับให้เขามาชอบกัน ดังนั้นฉันน่ะรอให้เขาหายโง่ได้ ใช่ว่าจะปล่อยเขาให้หลุดมือนะ ไม่มีทางซะหรอก ผู้ชายคนเดียวที่ทำให้สาวแซ่บอย่างแป้งร่ำชอบได้ คิดเหรอว่าจะยอมแพ้แค่เพราะเราเป็นเพื่อนกันน่ะ
“นายทำเพราะสัญญาไว้ใช่ไหม?”
“มีส่วน” ฉันเม้มริมฝีปากตัวเองก่อนจะมองผ้าห่มที่ถูกดึงขึ้นมาคลุมตรงช่วงหัวไหล่ เนื่องจากฉันนอนตะแคงมาทางซันอยากจะ... เข้าไปนอนกอดเขาเป็นบ้าเลย เพราะแบบนี้มือถึงได้จิกกับผ้าห่มจนยับยู่ยี่ขนาดนี้ “แต่ก็ทำเพราะอยากทำจริงๆ นั่นแหละจนกว่าเธอจะหาผัวได้”
“เลิกพูดเรื่องหาผัวสักทีได้ปะ คนมันไม่อยากมี”
“ตอนนี้อะนะ”
ซันผุดขำก่อนจะเสมองหน้าจอมือถือ ฉันแสร้งทำเป็นว่าหลับแต่จริงๆ ฉันไม่ได้หลับหรอกนะ เนื่องจากฉันทำเป็นแกล้งนอนละเมอพลิกตัวไปมากระทั่งพลิกตัวกลับมานอนกอดร่างหนาที่ตกใจเล็กน้อย ขณะที่ใบหน้าของฉันซุกลงตรงหน้าท้องแกร่งเป็นลอนซิกแพค ซันถึงกับนิ่งไปทันทีและคิดว่าเขาอาจจะดันฉันออก สุดท้ายมันไม่ได้เป็นแบบที่ฉันคิดเลย หรือเพราะนอกจากกอดแล้วฉันก็ยังเอาขาเกี่ยวขาของเขาเอาไว้ ราวกับไม่อยากให้เขาลุกไปไหนแม้แต่วินาทีเดียว
“เฮ้อ เป็นคนอื่นลักหลับเธอไปนานแล้วนะแป้ง” น้ำเสียงแหบพร่าบ่นพึมพำ “ชุดนอนบ้าอะไร ยั่วขนาดนี้วะ”
ก็ใส่ยั่วนายนั่นแหละ แต่นายมันซื่อบื้อและโง่ที่สุด ถึงมองไม่ออกว่าเพื่อนสาวคนนี้กำลังยั่วยวนนายอยู่!
“ถึงฉันจะเป็นเพื่อน ก็ระวังตัวหน่อยดิวะ” ซันถอนหายใจและขยับตัวลงมานอนและนั่นทำให้ฉันขยับใบหน้ามาดอมดมตรงลำคอแกร่ง ยามที่ปลายจมูกเฉียดตรงลำคอของเขาก็หวังว่าเขาจะหวั่นไหวบ้างนะ แต่ก็ได้แต่นอนฟังเขาบ่นเรื่องฉันไปเรื่อย จนรอยยิ้มผุดขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ คนอื่นอาจจะรำคาญที่ซันพูดเยอะบ่นเยอะ
แต่ไม่ใช่สำหรับฉัน... เพราะสำหรับฉันแล้วซันบ่นเพราะว่าซันเป็นห่วง ขอคิดไปเองก็แล้วกันนะ
ฉันขยับตัวและลากมือของตัวเองตั้งแต่แผงอกแกร่ง มาถึงหน้าท้องแกร่งและกำลังจะลากไล้ลงไปตรงตำแหน่งที่อยากสัมผัสมันมานานมากๆ
หมับ
“ซัน นายมันบ้า” แกล้งละเมอเพราะดูเหมือนซันจะคว้าข้อมือฉันให้ออกห่างจากเป้ากางเกงของตัวเอง
“เกือบไปแล้วไง ยัยบ๊อง” ลมหายใจของซันหอบถี่ราวกับตกใจกลัวมากๆ ยิ่งได้ฟังเสียงหัวใจที่เต้นราวกับกลองรบ ก็ยิ่งยิ้มลำพองใจ อีกนิดเดียวก็จะได้จับแล้ว เสียดายแหะ “อย่าเที่ยวละเมอมาแตะของฉันนะเว้ย”
“...” ฉันนอนเงียบเพื่อฟังเขาบ่น
“ตื่นขึ้นมา ฉันไม่อยากเสียเวลาชักเพราะฉันชอบเสียบ เข้าใจปะ”
เอาจริงปะ ซันยังอ่อนหัดกับมารยาผู้หญิง ถ้าเป็นคนอื่นฉันไม่รู้หรอกนะ แต่สำหรับฉันแล้วซันโง่จริงๆ นั่นแหละ มาว่าฉันไร้เดียงสา ตัวเองก็เหมือนกันถึงจะเชี่ยวชาญเรื่องอย่างว่ากับผู้หญิงคนอื่น เหมือนซันจะไม่มีแรงต้านทานกับฉันได้เลยสักครั้ง เขาบ่นฉันทั้งคืนแทบยังจับมือฉันไว้เพื่อไม่ให้แกล้งลากไล้ไปถึงท่อนล่างของเขา
ซันต้านทานมารยาของฉันไม่ได้จริงๆ สินะ พอจะจับจุดได้แล้วล่ะว่าซันเสียรู้ฉันเรื่องนี้ แม้จะมีเสน่ห์มากแค่ไหนซันไม่เคยคิดจะสนใจหรือใส่ใจ แต่พอโดนมารยาร้อยเล่มเกวียนของฉัน เขาก็แทบจะบ้าตาย อยากเห็นสีหน้าเขาตอนนี้จังแหะ หวังว่าตื่นเช้ามาฉันจะได้แกล้งถามเขากับเรื่องที่เกิดขึ้น ตอนนี้ขอนอนกอดร่างหนาที่ให้ความอบอุ่นก่อนก็แล้วกัน
*---------------------------------------------------*
- ผู้เขียน
