-พิ้งค์พลอย-
ฉันไม่รู้ว่าจะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ด้วยสิ่งไหน คำพูดไหนถึงจะอธิบายความวูบวาบและความตื่นเต้นนี้ได้ เราสองคนสบตากัน ก่อนที่ฉันจะเอียงหน้าหนีด้วยความเขินอายเต็มทน สายตาของเขาเหมือนกับจะกลืนกินฉันไปทั้งตัวอย่างไงอย่างงั้นแหละ
“อาบน้ำกัน” ฉันยังไม่ทันได้ตอบอะไรเขาก็โน้มตัวลงมา ช้อนแผ่นหลังของฉันขึ้นแนบติดกับตัวเขาก่อนจะอุ้มกระเตงฉันขึ้น ความตกใจทำให้ฉันรีบเกี่ยวขาที่เอวของเขาทันที
“ฉันตกใจนะ” เขาไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่หัวเราะออกมาเบา ๆ ร่างหนาอุ้มฉันเข้าไปในห้องน้ำ พี่เตชินท์ปล่อยฉันยืนใต้ฝักบัว เช่นเดียวกับเขาที่อยู่ใต้ฝักบัวเช่นกัน เขามองหน้าฉันไม่หยุดเลย แบบไม่ละสายตาไปไหน
“เจ็บไหม”
“เจ็บ” ฉันตอบออกไปตามตรง ตอนนี้ก็ยังเจ็บอยู่ ก่อนที่เขาจะเชยคางของฉันขึ้น ใบหน้าหล่อเหลานี้มีเสน่ห์แพรวพราวยากจะหักห้ามไม่ให้ใจสั่น ทำไมเขาถึงมีเสน่ห์มากขนาดนี้กัน
“เจ็บมากหรือเปล่า สิบระดับ
