เวลาต่อมา....
-Other-
ภายในห้องทำงานขนาดใหญ่ ด้านผนังบุด้วยวอลล์เปเปอร์สีครีมอ่อน ร่างหนาของชายวัยกลางคนกำลังนั่งก้มหน้าอ่านเอกสารบนโต๊ะทำงานไม้สัก เสียงเคาะประตูทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนที่เลขาสาวจะเป็นฝ่ายเดินไปเปิดประตูให้แขกคนสำคัญของเขาในเช้าวันนี้
“สวัสดีครับ” เตชินท์เอ่ยทักทายผู้อาวุโสกว่า ร่างหนาของชายวัยกลางคนลุกขึ้นยืนทันที เขาเดินอ้อมโต๊ะทำงานพร้อมกับผายมือให้กับคุณหมอหนุ่มไปนั่งที่โซฟากลางห้องทำงาน
“เป็นไงบ้าง” เขาเอ่ยถามด้วยท่าทีเป็นมิตร ด้วยความที่แม่เลี้ยงของเตชินท์สนิทกับเขา ชายหนุ่มรุ่นลูกคนนี้ก็ไม่ต่างจากลูกจากหลาน ทว่า
“เข้าเรื่องเลยดีกว่าครับ ผมมีงานเช้านี้”
“หึ...” วาโย นฤบดินท์ หัวเราะออกมาเบา ๆ เขานั่งลงที่โซฟากลางห้อง พลางเอนตัวลงพร้อมกับยกขาขึ้นไขว่ห้าง “ทำไมตอนนี้ถึงตั้งใจทำงานล่ะ”
“ครับ?”
“เมื่อวานตอนเย็นผมได้รับสายจากสส. ท่านหนึ่ง เขาโทรมาบอกว่าลูกส
