EP 8 ขำไม่ออก

1170 คำ

ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก! ทำไมห้องทั้งห้องช่างเงียบงันจนฉันได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นรัวปานปืนกลแบบนี้ล่ะ~ ก็อัสน่ะ! เพราะคำขอบ้าๆ นั่น กับหน้าใสๆ ที่ก้มลงมาใกล้ขึ้นทุกทีทำให้ฉันต้องหลับตาปี๋! กลั้นหายใจสุดฤทธิ์ด้วยความรู้สึกแปลกๆ... แต่หมอนี่ไม่ใช่เสป๊กฉันซะหน่อยนี่! แต่... แต่อีกนั่นแหละ ทำไมตอนนี้ที่อัสปล่อยมือทั้งสองของฉันให้เป็นอิสระแล้ว ฉันกลับไม่ผลักหรือถีบเขาออกไปล่ะ TT^TT หดมือมากันอกเขาไว้เบาๆ เพื่ออะไรเนี่ย! แผ่นอกกว้างที่ฝ่ามือฉันแตะดันไว้ เลื่อนถอยไปนิดหนึ่ง พอให้ฉันหายใจหายคอโล่ง แต่พอหรี่ตามองกลับยังเห็นนัยน์ตาคมหลังกรอบแว่นจ้องมองมาใกล้หน้าฉันแบบว่า แทบจะหายใจรดกันอยู่แล้ว! จนฉันต้องหลับตาลงอีกรอบเพื่ออะไรไม่รู้ โฮๆ หัวใจจ๋า~ อย่าเต้นเร็วนักซี่~ ทำไมร่างกายไม่ยอมทำตามคำสั่งจากสมองนะ! เกิดอะไรขึ้นกับฉันวะเนี่ย T0T ฉันเป็นโรคประหลาดร้ายแรงที่หนึ่งในล้านล้านล้านคนถึงจะเป็นกันใช่ไหม ฮือ... ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตักๆๆๆ! กรีดร้องงง หัวใจฉันทำงานหนักเกินไปแล้วนะ! ไอ้บ้านี่ก็ไม่จูบซะที! มัวชักช้าอะไรอยู่ฟะ!! อ๊ะ... ไม่ใช่นะ... ฉันคิดอะไรออกไป T///T เพราะรู้สึกแปลกๆ ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว แบบว่า... ไม่รู้สึกว่ามีคนยืนอยู่ข้างหน้าแล้วอะ ฉันเลยแอบหรี่ตาดู และพบว่าตอนนี้ตรงหน้าฉันคือความว่างเปล่า =_= ไกลออกไปคือกระจกเงาบานใหญ่ที่ฉายให้ฉันเห็นท่าทางตัวเองกำลังยกมือขึ้นกันอากาศโล่งๆ อย่างตลก... แต่ขำไม่ออกค่ะ ขอบอก! พอหันมองหาตัวการที่ทำให้ฉันเกือบหัวใจวาย + กลายเป็นตัวตลก ไปรอบห้อง ก็สะดุดตาที่เตียงนอน ตอนนี้อัสกลับไปนั่งพิงหัวเตียงอ่านการ์ตูนอยู่ท่าเดิมเป๊ะ! ฮึ่ย! ไอ้หมอนี่มัน...!! ตุบ! ฉันขว้างตุ๊กตาแอล ตัวการ์ตูนจากเดธโน้ตขนาดพอดีมือที่วางอยู่บนชั้นหนังสือใส่อัส -_-^ ตุบ! ตามด้วยตุ๊กตาคิระ ตุบ! ตามด้วยตุ๊กตามิสะ และตอนนี้ฉันกำลังยกการ์ตูนเดธโน้ตฉบับแปลไทยที่อยู่ในบ็อกเซ็ตขึ้นเหนือหัวเตรียมพร้อมจะขว้างใส่คนบนเตียงในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้า!! หากแต่ว่า... อัสหยิบ ‘บางอย่าง’ ขึ้นมาจากฟูกข้างตัวโดยไม่มอง สายตายังจับจ้องหนังสือการ์ตูนในมืออย่างเมามันในอารมณ์เป็นที่ยิ่ง =_=; และ ‘บางอย่าง’ ที่อัสชูขึ้นมานั่นก็ทำให้ฉันวางบ็อกเซ็ตลงที่ชั้นหนังสือตามเดิมด้วยดวงตาแวววาวปิ๊งๆ +0+ ก่อนโผเข้าไปคว้าแผ่นดีวีดีรุ่นลิมิเต็ดในมืออัสมาแบบว่า ลืมเรื่องที่ผ่านมาซะสนิท! กรี๊ดดดด!! ดีวีดีภาพยนตร์เรื่องแรกของป๋าฌอง! ตั้งแต่ปี 1984 (ฉันยังไม่เกิดเลย!) แน่นอนว่าฉันเองก็มีแผ่นนี้เก็บไว้รวมถึงหนังทุกเรื่องของป๋าในตู้เซฟที่บ้าน แต่ที่ทำให้แผ่นนี้พิเศษกว่านั้นคือ... บนกล่องนี่น่ะ มีลายเซ็นของป๋าฌองด้วยละ!!!!! *O*// ฉันไม่ได้ถามอัสว่าได้ดีวีดีแผ่นนี้มาจากไหนอะไรยังไง แต่รีบเปิดดูที่เครื่องเล่นปลายเตียงนี่เลย ถึงแม้จะดูมาไม่รู้กี่สิบกี่ร้อยรอบแล้วในทีวีที่ใหญ่กว่าเครื่องนี้สองเท่า แต่การได้ดูรอบนี้ไปด้วย โดยมีกล่องดีวีดีที่มีลายเซ็นป๋าอยู่ในอ้อมกอดแบบนี้ไปด้วย มันทำให้ฉันรู้สึกหัวใจพองโตกว่าทุกครั้งที่ดู เลยละ! อา... ป๋าหล่อ ป๋าเท่ ป๋าแม๊นแมน... และที่สำคัญ! ตอนนั้นป๋าเอ๊าะมากค่ะ ♥_♥ อยากเป็นสนับมืออันนั้นที่ป๋าใส่อยู่จัง! อร๊าย~ >///ย่อง... ย่อง... ฉันถือแผ่นดีวีดีติดมือไปทรุดลงนั่งยองๆ ที่ข้างเตียง ลอบมองคนที่พริ้มตาหลับทั้งๆ ยังไม่ถอดแว่น แบบว่ามันขัดตาและอยากถอดออกให้อะ ค่อยเอื้อมมือไปใกล้หน้าอัสช้าๆ พร้อมกับกลั้นหายใจอย่างเกร็งจัด ก่อนค่อยๆ ดึงแว่นกรอบเหลี่ยมสีดำออกจากใบหน้าคุ้นเคย... ไม่สิ ฉันไม่คุ้นกับอัสที่กำลังหลับสนิทมาก่อนเลย (อย่างน้อยก็ไม่เคยมานั่งจ้องแบบนี้ =_=) พอถอดแว่นแล้วก็หน้าเปลี่ยนด้วยละ (ไม่ชิน) ขนตายาวจังนะ ผิวหน้าก็อ่อนใสอย่างกับแก้มเด็ก ริมฝีปากก็บาง... สีอ่อนๆ... อ๊ะ! ฉันคิดจะทำอะไรเนี่ย >///เคนตะกับมินิเคยลากฉันมาเชียร์บอลที่นี่ช่วงเทศกาลบอลโลกแบบว่าช่วงนั้นพวกเราใช้ห้องอัสเป็นฐานบัญชาการเลยละ กินที่นี่นอนที่นี่ จนเป็นเรื่องปกติ เพราะ... อะไรไม่รู้สิ -_- อาจเพราะบรรยากาศในบ้านของมินิค่อนข้างเป็นระเบียบเรียบร้อยเกินไปจนพวกเราเกร็ง บ้านฉันก็เห็นบ่นๆ กันว่าใหญ่เกินไป (_ _*) บ้านของเคนตะก็ไม่รู้ว่า ‘พ่อ’ ของหมอนั่นที่เป็นยากูซ่าอันดับต้นๆ ของญี่ปุ่นจะโผล่มาตอนไหน มินิเคยเล่าให้ฉันฟังว่าแม่ของเคนตะเป็นหนึ่งในบรรดา ‘อนุภรรยา’ ของพ่อที่มีอยู่เกือบทุกประเทศในเอเชีย O_O! เห็นว่ามาดามที่เป็นภรรยาชาวญี่ปุ่นเป็นคนจัดหาให้เพราะไม่อยากให้สามีไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า ตอนฉันได้ยินเรื่องนี้ครั้งแรกนะ ก็อดคิดไม่ได้อะ ว่าเรื่องแบบนี้ก็มีในโลกด้วยแฮะ... อ้อ! นี่ไงละ ฉันคงเล่าข้ามเรื่องเคนตะ ที่เขาถูกเรียกว่า ‘หมาบ้า’ เพราะข่าวว่าปมด้อยทางครอบครัวที่ถูกเพื่อนล้อเรื่องแม่ ทำให้ตอนประถมเคนตะเกเรมาก มีเรื่องชกต่อยไม่เว้นแต่ละวัน แล้วฝีมือด้านต่อยตีของรายนั้นอะ ยังไม่มีใครเคยล้มได้เลยเหอะ =[]= ชอบใช้กำลัง บ้าระห่ำ คาดเดาการตัดสินใจยาก นั่นคือเคนตะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more