เริ่มมีอาการ
1639 คำ
รถมอเตอร์ไซค์ราคาแพงของเด็กหนุ่มจอดเทียบฟุตบาทตรงที่หญิงสาวนั่งอยู่เธอต้องขึ้นรถไปกับเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ขณะที่ขับออกมาได้ไม่ไกลนักก็มีแมวโผล่ออกมาจากข้างถนน ทหใ้ธาราต้องเบรครถกระทันหัน
เอี๊ยดดดดดดด!!!!! มือเล็กคว้ากอดหมับเข้าที่เอวของคนขับเพื่อไม่ให้ตัวเองตกรถ ก่อนจะเอายถามเพราะหัวแต่ดูของในกระเป๋าจนไม่ได้มองทางข้างหน้าว่าเกิดอะไรขึ้น
" เบรคทำไมอะ? "
" แมวตัดหน้า ไม่เป็นไรใช่ไหม " สายน้ำส่ายหน้ากลับ ก่อนที่ธาราจะเริ่มเคลื่อนตัวรถอีกครั้ง เมื่อก้มมองที่เอวของตัวเองก็มีมือเล็กๆของสาวน้ำกอดอยู่ ใบหน้าของเขาก็ฉายยิ้มออกมา เด็กหนุ่มมองใบหน้าหญิงสาวผ่านกระจก ลมแรงทำท่าเหมือนฝนจะตกปะทะเข้ากับใบหน้าสวยจนเธอต้องหลี่ตาลงเล็กน้อย
" หมอบลงที่หลังผมสิจะออกมาโต้ลมทำไม " สิ้นสุดคำพูดของธาราสายน้ำก็ฟุบใบหน้าลงกับแผ่นหลังทันที
" ทำไมใจเต้นแรงจัง " สายน้ำคิดใจในก่อนจะเหลือบตามองไปที่กระจกก็พบกับธาราที่มองเธออยู่ก่อนแล้ว จนทำให้สายตาประสานกันธาราส่งยิ้มให้สายน้ำอีกครั้ง จนครั้งนี้กลับทำให้ใจเธอไหวหวั่นแปลกๆ
ธาราจาดรถที่หน้าบ้านของสายน้ำ หญิงสาวก้าวลงรถโดยจับบ่าของธาราไว้ ก่อนที่เธอจะกล่าวขอบคุณสายตาของธาราที่ส่งมาทำให้เธอหน้าร้อนผ่าวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
" ขอบใจนะ " เมื่อขอบคุณเสร็จเด็กหนุ่มก็ยังไม่ไปสักทีเธอจึงต้องบอกเขาไปตามตรง ขืนอยู่ตรงนี้ต่อไปมีหวังเธอต้องเผยอาการแปลกๆนี้ให้เขาเห็นเป็นแน่
" กลับไปได้แล้ว "
" ไล่หรอออ " ธาราทำเสียงอ้อนๆแต่สายตายังจ้องที่หน้าหวานของสายน้ำอยู่
" เปล่า มันมืดแล้วไงฝนก็เหมือนจะตกเนี่ย " สายน้ำเอ่ยเสียงเบาอย่างคนเสียอาการ
" พรุ่งนี้มารับนะ "
" อือออ ไปเหอะ " สายน้ำมองตามแผ่นหลังของธาราจนสุดสายตาโดยที่ไม่รู้เลยว่าธาราเองก็มองเธอผ่านกระจกเช่นกัน หัวใจที่พองโตของเด็กหนุ่มมันรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ๆสาวสวยรุ่นพี่คนนี้
วันจริงกีฬาสี
หญิงสาวในชุดสตาฟเสื้อคอปกสีขาวและกางเกงยีนส์เข้ารูปกับรองเท้าผ้าใบคู้โปรด สวมหมวกแก็ปสีขาว ผมรวบหางม้าปล่อยยาวสบายๆ กำลังยืนรอคนที่จะมารับเธออยู่ที่หน้าบ้าน ไม่นาก็เห็นรถของคนที่เธอกำลังรออยู่ขับมาจากไกลๆ
" รอนานไหม โทษทีแวะไปเติมน้ำมันมา "
" ป่ะ " สายน้ำส่ายหน้าเป็นคำตอบ ก่อนจะขึ้นนั่งซ้อนท้าย
ขบวนพาเหรดที่ยิ่งใหญ่ของโรงเรียนนำโดยดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่ง เหมยที่เป็นคนถูกเลือกมาทุกปีเพราะเธอทั้งสูง สวย และวันนี่มันทำให้เธอดูเด่นจนหนุ่มๆหลายคนจับจ้องมาที่เธอเป็นตาเดียว แต่สายตาของเธอกลับโฟกัสไปที่รถมอเตอร์ไซค์ที่กำลังแล่นเข้ามาพร้อมกับสาวรุ่นพี่คนสวยคนนั้น จนใบหน้าที่ถูกแต่งสวยด้วยเครื่องสำอางหลากสีที่สดใสเศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัด เธอมองตามรถคันนั้นจนสุดสายตาพรางนึกในใจ
" ถ้าธารายิ้มให้เธอแบบนั้นบ้างก็คงดี "
" มึงดูเหมยวันนี้โคตรสวยเลยว่ะ หุ่นโคตรเอ็กซ์ " อคิณสะกิดธาราที่นั่งด้านข้างดูขบวนที่กำลังเดินเข้ามาในสนาม ธาราละสายตาจากหน้าจอขึ้นมามองเล็กน้อยก่อนก้อมมองโทรศัพท์ตามเดิม จนอคิณอดไม่ได้ที่จ้องมองตามที่หน้าจอ
" มึงนี่คลั่งรักพี่สายน้ำหนักนะเนี่ย "อคิณเอ่ยแซวเพื่อนจนธาราละสายตามาจ้องหน้าอคิณอย่างเอาเรื่องก่อนเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มพร้อมยักคิ้วให้อย่างกวนๆ นิ้วลากผ่านสตอรี่ของสายน้ำวนไปวนมา
ในการประชุมสีช่วงเช้าหลังจากเปืดพิธีอย่างเป็นทางการ
" อคิณ ธาราวันนี้มีชิงฟุตบอลชายกับบาส ไหวใช่ไหม " เพื่อนคนที่เป็นประธานสีเอ่ยถามขึ้น สองหนุ่มพยักหน้าพร้อมกันเป็นคำตอบ
นักเรียนหลายคนต่างกรู่เข้าสนามบาสเมื่อใกล้ถึงเวลาลงแข่งต่างมาเชียร์ให้กำลังสีของตนเองแต่สาวๆส่วนใหญ่เข้ามาเพื่อดูธาราและอคิณสองหนุ่มฮอตของโรงเรียน พร้อมกับส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดอยู่ข้างสนาม
กรี๊ดดดดดดดด~~~~~
ธาราในชุดบาสแขนกุดสีเขียวเดินเข้ามาในสนามก่อนจะไปนั่งที่จุดเตรียมพร้อมข้างสนาม ส่วนสูงของเขาและรูปลักษณ์ที่หล่อเลาทำเอาโดดเด่นจนมองจากไกลยังเห็นได้ชัด ก่อนการแข่งขัยจะเริ่มสายตาคมมองหาใครบางคนแต่ก็ไม่พบ จนแข่งมาช่วงท้ายเกมส์เขาก็พบกับคนที่กำลังมองหาอยู่ สายน้ำที่นั่งชมการแข่งขันข้างสนามก็ไม่ลืมที่จะส่งเสียงเชียร์ธาราไปด้วย เมื่อการแข่งขันจบลงที่ผลชนะแน่นอนต้องเป็นฝั่งสีเขียวเพราะมีตัวเต็งอย่างอคิณและธาราอยู่นั่นเองโดยที่คะแนนก็ไม่ได้ทิ้งห่างกันมากเพราะเขาไม่อยากทำให้มันน่าเกลียดเกินไป
" เก่งมากกกก " เสียงสดใสของสายน้ำพูดขึ้นพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้ทั้งสองข้างเมื่อธาราเดินมาหาเธอตรงที่นั่งอยู่ สายตาหลายคู่จับจ้องบ้างก็บ่นอิจฉากับความใกล้ชิดที่ธารามอบให้สายน้ำเพียงคนเดียว บ้างก็หมั่นไส้สายน้ำว่าดัจริตบ้าง อ่อยธาราบ้าง ซึ่งก็นั่นแหละนานาจิตตัง สายน้ำไม่ได้สนใจคำพูดเหล่านั้นเลย
" อะ กินน้ำก่อน " มือเล็กยื่นขวดน้ำให้ก่อนที่เขาจะรับมาและเปิดมัน
" อ้ะ ธาราพี่เปียก " สายน้ำร้องทักเมื่อ ธารายกน้ำดื่มก่อนจะราดหัวจนเปียกชุ่มและส่ายไปมาราวกับต้องการดับร้อนในร่างกาย
" ขอโทษครับ ผมร้อน " ธาราจับผ้าเย็นในมือช่วยซับหยดน้ำที่กระเด็นเกาะบนใบหน้าใสของหญิงสาวออก จนเธอเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อมองกูผิวขาวของเขาที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อจนเงาวับ ใบหน้าหล่อที่อยู่ใกล้เพียงไม่ถึงหนึ่งไม้บรรทัดทำใจเธอสั่นขึ้นมา
" พี่เช็ดเอง " ก่อนที่จะหลุดโฟกัสจนเผลอปล่อยไก่มือเล็กก็หยิบผ้าเย็นในมือธารามาเช็ดเอง ใบหน้าหวานแอบแดงเป็นมะเขือเทศสุกเล็กน้อย
" ไปนะ เจอกัน " สายตาของธารามันมีอิทธิพลต่อหัวใจของเธอมากขึ้นทุกวัน จนพักหลังมานี้เธอต้องหลบตาเขาอยู่บ่อยๆ
" ฟู่ววว~~~~ เป็นอะไรเนี่ยสายน้ำ " หญิงสาวพูดกับตัวเองพร้อมกับวางมือแนบหน้าอกข้างซ้ายที่ตอนนี้สิ่งที่อยู่ข้างในมันเต้นแรงจนสัมผัสได้ ใบหน้าของธารามันยังชัดเจนในทุกความรู้สึก
สายน้ำเดินมาที่สนามบอลหลังจากที่วางแผนเรื่องการปิดงานและเตรียมรางวัลเสร็จตามที่ได้ประชุมกับคณะสภา เห็นร่างสูงที่ทำให้ใจสั่นวิ่งอยู่กลางสนามด้วยท่วงท่าที่สง่า หุ่นสูงนักกีฬาที่กำลังตั้งใจโฟกัสอยู่กับลูกกลมๆในสนาม เป็นจังหวะเดียวกับที่เขามองออกมาและสบตาเข้ากับเธอพอดี
" ธารา " เสียงอคิณเรียกพร้อมกับส่งบอลให้ ธาราหันกลับมาที่ตรงหน้าและเลี้ยงผ่านคู่แข่งไปสองคน ก่อนจะเป็นคนทำประตูให้ทีมนำไปด้วย 1 - 0 ประตู
" เย้ "
" กรี๊ดดดดดด "
" ธาราเท่สุดๆไปเลยเนอะ " เหมยที่นั่งอยู่ไม่ไกลเอ่ยชมเพื่อนร่วมห้อง สายน้ำที่ได้ยินคำชมจากเสียงเล็กนั้นจึงหันไปมองอีกทั้งจิตใจยังรู้สึกหน่วงแปลกๆ
ปี๊ดดดดดๆๆๆๆๆ
เสียงสัญญาณนกหวีดจากกรรมการเป่าขึ้นรัวๆ เรียกความสนใจของสายน้ำให้กลับมามองในสนาม เมื่อมองไปก็พบกับคนที่นอนเจ็บอยู่สองคน และหนึ่งในนั้นก็คือ
" ธารา " สายน้ำเรีกชื่อเด็กหนุ่มพร้อมกับมองอย่างเป็นห่วงอยู่ห่างๆ แต่ในจังหวะที่เธอกำลังจะลุกวิ่งลงไปที่สนาม ร่างเล็กของเธอก็เซถลาล้มลงจากแรงชนของใครบางคน แต่เธอกลับทำได้แค่มองตาม ก่อนจะรีบลุกขึ้นปัดเศษหญ้าออกจากเสื้อผ้าเท่านั้น
จังหวะที่ฝั่งสีเขียวได้เตะมุมทำให้ธาราและคู่ตรงข้ามที่พยายามขึ้นรับบอล ทำให้หัวชนกันรุนแรงจนตอนนี้ที่หน้าผากขาวใสของธาราเริ่มปูดแดงอย่างเห็นได้ชัด
" ธารา เป็นอะไรมากมั้ย ธารา " เหมยเข้าไปนั่งข้างๆก่อนจะจับแขนธาราและเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง สายน้ำมองภาพตรงหน้าพร้อมกับความรู้สึกแปลกๆในใจ ผิงผิงที่วิ่งตามมามองดูหญิงสาวรุ่นน้องที่เป็นห่วงจนออกนอกหน้าเธอก็นึกหมั่นไส้ในใจ
" เข้าไปดูเลย " ผิวผิงผลักสายน้ำลงไปนั่งแทรกแทนที่เหมย อย่างที่สายน้ำไม่ทันตั้งตัว
" ธาราได้ยินพี่ไหม เจ็บตรงไหน " เมื่อได้เข้าใกล้สายน้ำก็ถามขึ้นทันที
" พี่สายน้ำ " ธาราที่มองเห็นสายน้ำก็ยิ้มกว้างออกมาราวกับลืมความเจ็บปวดเมื่อครู่อย่างแล้วสิ้น ทำเอาเหมยที่มาก่อนต้องมองหน้าสายน้ำอย่างไม่พอใจ หลังจากที่เขาไม่ได้เป็นอะไรมากและยังสามารถแข่งต่อได้ทุกคนก็ออกจากสนาม
- ผู้เขียน
