ทนร้อนทนหนาวกับสภาพอับชื้นภายในห้องเก็บฟืนไม่ถึงสองคืน หน้าจวนอัครเสนาบดีลู่ก็พลันมีขันทีรับใช้ข้างกายองค์ฮ่องเต้มาประกาศราชโองการ โดยมีตาเฒ่าลู่กับบรรดาฮูหยินใหญ่ ฮูหยินสามคุกเข่ารับราชโองการกันอย่างพร้อมเพรียง แต่ยังไม่ทันที่กงกงจากวังหลวงจะประกาศราชโองการก็พลันหันมองผู้คนที่คุกเข่าเบื้องหน้า
“ท่านอัครเสนาบดี บุตรีคนรองของท่านเล่า เหตุใดไม่ออกมาคุกเข่า”
“เอ่อ...” ตาเฒ่าลู่เหลียนเหลือบมองไปยังฮูหยินใหญ่แล้วถลึงตาใส่เล็กน้อย สุดท้ายก็ได้แต่หาทางหลบเลี่ยง “ช่วงนี้บุตรสาวคนรองของข้าไม่สบาย นอนป่วยอยู่ในเรือน ก็เลย...”
“ในเมื่อคุณหนูรองไม่สบายถ้าอย่างนั้นก็ช่างเถอะ ท่านอัครเสนาบดีก็รับราชโองการแทนนางก็แล้วกัน” กงกงกล่าวแค่นั้นก็คลี่ม้วนราชโองการสีทองซึ่งประทับตราลัญจกรขององค์ฮ่องเต้อ่านให้กับคนในจวนตระกูลลู่ฟัง น้ำเสียงกังวานยิ่ง “ด้วยบัญชาแห่งโอรสสวรรค์ คุณหนูรองตระกูลลู่ นามลู่เพ่ย งดงาม
