วันรุ่งขึ้น ทั้งจวนเสนาบดีลู่ มีข่าวแพร่สะพัดออกมาว่าคุณหนูรองต้องถูกส่งเข้าวังไปเป็นสนมนางใน
เจ้าของเรือนใจสงบ ยังคงนั่งพับกลีบดอกบัวอยู่ใต้พุ่มผูเถาที่เลื้อยเกาะไปตามนั่งร้านด้วยท่าทางสงบยิ่ง ราวกับว่าคราวข่าวที่พัดกระหน่ำไปทั้งจวนไม่ใช่เรื่องราวของตนเอง ทำให้ข้ารับใช้ใกล้ชิดพลอยสงบจิตสงบใจไปด้วย ในเมื่อผู้เป็นนายไม่หวั่นไหว พวกนางก็ทำเพียงเป็นน้ำนิ่งใต้คลื่นลมเท่านั้น รอให้นายเอ่ยปากพวกนางถึงจะมีสิทธิ์เป็นเดือดเป็นร้อน
นับตั้งแต่มีดอกบัวกับแจกันหยกปรากฏอยู่ในห้องของคุณหนู วันต่อๆ มาก็ยังมีดอกบัวเพิ่มขึ้นมากเรื่อยๆ ต่อให้พวกนางเอาไปประดับทั่วทั้งเรือนจนส่งกลิ่นหอมอบอวล ก็ยังเหลือบางส่วนให้คุณหนูรองนั่งพับเล่นอยู่ดี กลีบดอกบัวที่คุณหนูรองพับนั้นช่างงดงามไม่เหมือนกับที่พวกนางเคยเห็นเลยแม้แต่น้อย
ยังไม่พ้นยามเฉินดี บ่าวเฝ้าหน้าประตูก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา “คุณหนู คุณหนู!”
“มีอะไร เจ้าช
