เล่ห์ร้าย

ตอนที่ 5 นางบำเรอ

ธาราขับรถมุ่งหน้าไปยังโรงแรมม่านรูดที่อยู่ไม่ไกลนัก ปกติแล้วเขาไม่ค่อยชอบใช้สถานที่ข้างนอกสักเท่าไร แต่ว่าครั้งนี้เป็นข้อยกเว้น เพราะว่าเขาต้องการให้แก้วกานดาได้รับความอับอายอย่างที่สุด

“มาที่นี่ทำไมคะ” แก้วกานดาถาม สงสัยว่าทำไมเขาไม่ไปใช้สถานที่ที่ห้องของเขา

“ถามโง่ๆ นะแก้วกานดา พามาม่านรูดคงจะมากินกาแฟละมั้ง” ธาราพูดประชดประชันเธอ

“ฉันหมายถึงที่ห้องของคุณก็มี แล้วเลิกเรียกชื่อจริงฉันสักทีนะธาร มันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกแย่ไปกว่านี้หรอก” แก้วกานดาบอกเขาด้วยน้ำเสียงที่ดูไม่พอใจเล็กน้อย

“นางบำเรอราคาสองล้าน มีสิทธิ์มาพูดขึ้นเสียงกับผมเหรอ” ธาราถามขึ้นมาแล้วลงไปจ่ายเงินกับเด็กโบกรถ ก่อนจะเดินมาลากเธอเข้าห้องหลังจากที่เด็กโบกรถรูดปิดม่านแล้ว

แก้วกานดาไม่ชอบสถานที่แบบนี้ เธอเคยบอกเขาแล้วตอนสมัยที่คบกับเขา ว่าเธอมีอคติกับสถานที่แบบนี้ว่ามันไม่เหมาะสำหรับคู่รัก แต่เหมาะกับพวกผู้หญิงขายบริการหรือผู้หญิงที่ใช้เงินซื้อมามากกว่า และการที่ธาราพาเธอมาที่นี่ก็เพื่อตอกย้ำว่าแก้วกานดาก็ไม่ต่างจากผู้หญิงขายบริการเลยสำหรับเขา

แต่นั่นก็เป็นเพียงความคิดและความรู้สึกส่วนตัวของเธอเท่านั้น เพราะจริงๆ แล้วก็มีคู่รักหลายคู่เข้ามาใช้บริการเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ

พอเข้าไปถึงด้านในธาราก็เช็คดูตามมุมอับต่างๆ ว่ามีกล้องแอบถ่ายติดไว้เหมือนอย่างในข่าวหรือเปล่า พอเช็คจนละเอียดแล้วว่าไม่มีเขาก็คว้าผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำทันที

แก้วกานดามองไปรอบๆ ห้องอย่างขัดเขิน มันมีกระจกรอบห้องรวมถึงบนเพดาน ชนิดที่เรียกได้ว่าอยู่มุมไหนก็สามารถเห็นการกระทำของอีกฝ่ายได้ทุกซอกมุม รวมถึงเตียงทรงกลมที่อยู่กลางห้องมีเชือกสำหรับใช้รัดข้อมือเพื่อสร้างความตื่นเต้นให้กับแขก

เก้าอี้ที่ดูเหมือนเก้าอี้ขาหยั่งที่เอาไว้ตรวจภายในที่ตั้งอยู่ข้างเตียง รวมไปถึงโทรทัศน์ติดผนังที่ฉายวีดีโอเซ็กส์แบบอัตโนมัติ มันทำให้แก้วกานดาทั้งอับอายและกลัวสถานที่แบบนี้เป็นอย่างมาก

ธาราออกมาจากห้องน้ำเห็นใบหน้าของแก้วกานดาที่ดูตื่นตระหนกก็ยิ้มอย่างพอใจก่อนจะไล่ให้เธอเข้าไปอาบน้ำ

เมื่อแก้วกานดาเข้าไปในห้องน้ำก็ตกใจเมื่อข้างในมีห่วงจับสำหรับยืนร่วมรักกันในห้องน้ำ แล้วธาราก็กดรีโมทให้ผ้าม่านในห้องน้ำเปิดออกให้มองเห็นว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ มันทำให้แก้วกานดาอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี ถึงเธอจะเคยมีอะไรกับเขา แต่สถานที่แบบนี้เธอทำใจรับมันไม่ได้จริงๆ

แก้วกานดารีบอาบน้ำแล้วนุ่งกระโจมอกออกมาหาเขาที่เตียง ธาราดึงเธอเข้ามาแล้วเหวี่ยงลงที่เตียง ก่อนจะใช้เชือกมัดแขนเธอไว้หลวมๆ แล้วดึงผ้าขนหนูของเธอและของตัวเองออกไปให้พ้นทาง ก่อนที่จะขยับสะโพกไปอยู่ตรงหน้าเธอ แล้วให้เธอใช้ปากให้กับเขา

“ฉันไม่ทำ” แก้วกานดาบอก

“งั้นฉันก็ไม่บริจาคสเต็มเซลล์ในไขกระดูกอะไรนั่น” ธาราพูดขึ้นมาแล้วเหยียดยิ้มอย่างสะใจ

แก้วกานดาจ้องเขาด้วยความโกรธที่เขายัดเยียดให้เธอทำในสิ่งที่เธอไม่ชอบ เธอตาแดงเหมือนว่ากำลังจะร้องไห้แต่ก็ไล่น้ำตาให้กลับเข้าไป ไม่อยากร้องไห้แสดงความอ่อนแอให้ธาราได้ใจและรู้สึกสะใจที่ทำให้เธอเจ็บปวดได้

เธอหลับตาลง อ้าปากรับสิ่งนั้นเข้ามาแล้วพยายามจินตนาการว่ามันคือไอศกรีมแสนอร่อยแล้วดูดเลียจนทั่ว ทำให้ธารานั้นยิ้มอย่างพอใจแล้วดันสะโพกให้ส่วนปลายหยักนั้นเข้าออกที่ปากเธอเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปให้ความสนใจกับร่างกายของเธอแทน

กับคนอื่นธาราจะใส่ถุงยางอนามัยตั้งแต่ต้นจนจบ แต่กับแก้วกานดานั้น เมื่อก่อนเขาจะสวมใส่ตอนท้ายตอนที่เขากำลังจะหลั่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าที่ผ่านมาเธอไปนอนกับใครมาบ้าง ธาราเลยหยิบเครื่องป้องกันมาสวมใส่ก่อนจะสอดใส่มันเข้าไปแล้วเริ่มซอยสะโพกอย่างบ้าคลั่ง

เขารู้สึกถึงสิ่งที่เปลี่ยนไป มันตอดรัดเขาได้ดีแต่ว่าความคับแน่นนั้นไม่เหมือนเดิมจนเขารู้สึกได้ เขาเลยคิดว่าเธอคงผ่านมือคนอื่นมาแล้วในช่วงห้าปีที่ผ่านมา แล้วเขาก็ยิ่งโกรธเมื่อคิดอย่างนั้นแล้วเริ่มกระแทกลงไปหนักๆ อย่างบ้าคลั่งจนแก้วกานดาครางเสียงหลงเมื่อโดนแท่งลำนั้นอัดเข้าไปลึกจนเธอทั้งจุกและเสียวซ่านในเวลาเดียวกัน

ธาราไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วมันเป็นเพราะเธอผ่านการคลอดลูกมา เขาอคติและมองเธอในแง่ร้ายว่าเธอมีคนใหม่เข้ามาในชีวิต มันจึงทำให้เขาหึงหวงเธอโดยที่เขาเองก็ไม่รู้สึกตัว แล้วร่วมรักกับเธออย่างรุนแรงจนร่างของแก้วกานดานั้นโยกไปตามแรงกระแทกของเขา

เขาถอนแท่งลำออกแล้วแก้มัดเชือกให้เธอก่อนจะพาเธอไปนอนบนเก้าอี้ขาหยั่งจับขาพาดไว้กับที่วางขาแล้วยืนสอดใส่และกระแทกเธออยู่ตรงนั้น มองใบหน้าที่บิดเบ้ด้วยความเสียวแล้วก็ใช้นิ้วบดบี้ที่จุดกระสันของเธอไปพร้อมๆ กับการซอยสะโพกของเขา

แก้วกานดาครางออกมาอย่างทรมานจากความเสียวซ่านที่ได้รับก่อนจะเกร็งสะโพกแล้วครางออกมาถี่ๆ แล้วก็ตัวอ่อนลงไปปล่อยให้ธารากระแทกเข้าออกต่อไปอย่างไม่ยอมหยุด ธาราถอนแท่งลำออกเมื่อใกล้จะถึงเส้นชัย ครั้งนี้เขาลากเธอมาที่เตียงนอน แล้วเป็นฝ่ายนอนหงายลงไป ส่งสัญญาณให้เธอเป็นฝ่ายขึ้นมาปรนเปรอความสุขให้แก่เขา แก้วกานดาทำตามที่เขาต้องการ เธอขึ้นคร่อมบนตัวเขาแล้วขย่มแท่งลำนั้นเบาๆ ก่อนจะเร่งความเร็วขึ้นให้เขานั้นถึงเส้นชัยเร็วๆ เพื่อให้บทรักครั้งนี้สิ้นสุดลงเสียที

แก้วกานดาขย่มและครางออกมา ขยำหน้าอกตัวเองไปมาอย่างเย้ายวน จนธารานั้นแทบทนไม่ไหว เขามองภาพตรงหน้าอย่างหลงใหล แก้วกานดาเองก็ขย่มจนตัวเองนั้นถึงเส้นชัยไปก่อนโดยไม่ตั้งใจ แล้วธาราก็ตามเธอไปติดๆ แล้วตัวอ่อนลงในอ้อมแขนของกันและกัน

“คุณมันร่านมากแก้ว” ธาราพูดแล้วยิ้มออกมาอย่างพอใจ

แก้วกานดาเงียบ ไม่ได้พูดอะไร สะกดกลั้นน้ำตาเอาไว้ ไม่แสดงความอ่อนแอออกมา

*********************

หลังจากที่ธาราเคลียร์งานทุกอย่างเสร็จแล้วเขาก็บอกศรศักดิ์ว่าจะขอพักร้อนสักสิบวันโดยไม่ได้บอกว่าจะไปไหน เพื่อให้บิดามาดูแลบบริษัทในช่วงที่เขาไม่อยู่

“ช่วงนี้ไม่ค่อยกลับมานอนบ้านเลยนะธาร” ธาริณีพูดขึ้น

“ปกติแกค้างที่คอนโดแค่สัปดาห์ละวันสองวันเอง แต่สัปดาห์นี้สามวันเลยนะ” ธาริณีพูดขึ้นอีกครั้ง

“แม่นับด้วยเหรอครับ ไหนบอกจะไม่ยุ่งเรื่องนี้” ธาราถามมารดา ศรศักดิ์แอบอมยิ้มที่ธาริณีถูกลูกชายย้อนถาม

“ว่าแต่จะไปพักร้อนที่ไหนกับใครล่ะ” ศรศักดิ์แกล้งถามลูกชายเมื่อเห็นว่าธาริณีนั้นกำลังไม่พอใจที่เขาอมยิ้มเมื่อสักครู่

“ไปกับเพื่อนสมัยเรียนครับ” ธาราตอบเป็นกลางๆ ไม่อยากโกหกบิดา

“อืม พักสมองบ้างก็ดี เหนื่อยมาหลายปีแล้ว เดี๋ยวพ่อดูแลงานทางนี้ให้เอง” ศรศักดิ์บอกลูกชาย

“ขอบคุณคับพ่อ” ธาราบอกแล้วยิ้มให้บิดาแล้วหันไปยิ้มให้มารดาที่กำลังหน้างออยู่

“แม่ครับ อยากได้ของฝากเป็นอะไรดีครับ กระเป๋า หรือว่าน้ำหอมดี” ธาราถามเอาใจมารดา

“กระเป๋าสักใบก็ไม่เสียหายอะไรนี่นะ แต่อย่าเอาลูกสะใภ้ชาวต่างชาติมาฝากแม่ก็พอ” ธาริณีบอกแล้วยิ้มออกมาเมื่อเจอธาราถามเอาใจในสิ่งที่เธอชอบ และเข้าใจว่าเขาจะไปพักร้อนที่ต่างประเทศ

“ผมยังไม่คิดเรื่องหาลูกสะใภ้ให้แม่ในตอนนี้หรอกครับ แค่สนุกไปวันๆ แบบนี้ สบายใจกว่า” ธาราบอกมารดาแล้วนึกถึงใบหน้าของแก้วกานดาที่รอเขาอยู่ที่ห้องพัก หลังจากที่ไม่ได้ไปหาเธอมาสองคืนแล้ว เพราะมัวแต่ยุ่งกับงาน และต้องกลับมานอนที่บ้าน เพื่อไม่ให้ธาริณีน้อยใจแล้วตามไปเช็คเขาที่คอนโดมิเนียมเพราะไม่อยากให้เจอกับแก้วกานดา

*********************

ธาราเข้ารับการดูดไขกระดูกของเขาเพื่อบริจาคสเต็มเซลล์ให้กับชลธี ดีที่สามารถดูดออกได้ในปริมาณที่ต้องการในครั้งแรกเลยไม่ต้องนัดมาทำอีกเป็นครั้งที่สอง

ในขณะธาราหลับอยู่ในห้องพักฟื้นหลังจากการดูดไขกระดูก แก้วกานดาก็รีบไปจ่ายเงินค่ารักษาพยาบาล แล้วให้กาญจนาทำเรื่องส่งตัวชลธีมาปลูกถ่ายสเต็มเซลล์ที่โรงพยาบาลแห่งนี้ ซึ่งจะเดินทางมาถึงในตอนเย็นวันพรุ่งนี้ และเริ่มทำการปลูกถ่ายในวันถัดไปได้ในทันที

วันต่อมาธาราเลือกที่จะกลับไปพักผ่อนที่ห้องพักของเขา แพทย์จึงให้คำแนะนำแก้วกานดาในการดูแลเขาในช่วงที่พักฟื้น

“พรุ่งนี้ฉันขอออกไปดูแม่ที่โรงพยาบาลสักพักนะคะ แล้วจะรีบกลับมาอยู่ดูแลคุณ” แก้วกานดาบอกเขาเมื่อพาเขาขึ้นเตียงนอนเพื่อพักผ่อนแล้ว

ธาราพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตแล้วหลับตาลงด้วยความอ่อนเพลียหากแต่เขายังไม่ได้หลับ

“ขอบคุณนะคะ สำหรับไขกระดูกที่คุณบริจาคให้ และเงินในการรักษาทั้งหมด” แก้วกานดาบอกเขา

“อืม” ธาราครางตอบแล้วหลับไป

แก้วกานดายิ้ม มองใบหน้าอันหล่อเหลาที่ตอนนี้หมดพิษสงไปแล้ว เธอยังรักธาราอยู่เต็มหัวใจ แม้เขาจะทำตัวเย็นชาใส่เธอและทำทุกอย่างเพื่อให้เธอเจ็บปวดและอับอาย แต่แก้วกานดาก็เข้าใจว่าเขาทำไปเพราะแค้นเธอมาก ในสิ่งที่เธอทำกับเขาเมื่อห้าปีที่แล้ว

เธออาจไม่ชอบในสิ่งที่เขาทำกับเธออยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้หมายความเธอเกลียดเขา เพราะสิ่งที่เขาทำกับเธอนั้น เธอสมควรได้รับมันแล้ว

แก้วกานดาอยากบอกเรื่องชลธีกับเขาแต่เธอก็กลัวเกินกว่าจะพูดออกไป กลัวเขาปฏิเสธว่าชลธีไม่ใช่ลูกเขา กลัวธาริณีตามไปราวีครอบครัวของเธอถ้าคิดว่าเธอมาเรียกร้องสิทธิ์ให้ชลธี และแก้วกานดาก็ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น เธอจึงตัดสินใจที่จะปิดบังเขาต่อไป

*********************