แก้วกานดาดูแลธาราในช่วงเช้าแล้วรีบไปโรงพยาบาลด้วยความร้อนใจ แล้วไปหากาญจนารอที่ห้องพักฟื้นพิเศษที่มีโซฟายาวและห้องน้ำในตัวซึ่งอยู่ในแพ็กเกจที่โรงพยาบาลจัดเอาไว้ให้
“ไอซ์เป็นอย่างไรบ้างคะแม่” แก้วกานดาถามถึงลูกชายทันที เมื่อคืนธาราก็ไม่ยอมให้เธอห่างเขาไปไหน เลยไม่ได้มาหาชลธีตามที่ตั้งใจ หลายวันที่ไม่ได้เห็นหน้าชลธีทำเอาเธอคิดถึงแทบจะขาดใจ
“หมอพาตัวเข้าไปห้องผ่าตัดเมื่อกี๊เองลูก เมื่อคืนมาถึงหมอก็ให้พยาบาลเตรียมการทุกอย่างเอาไว้แล้ว พอทุกอย่างพร้อมแม่เลยให้เขารีบทำ เพราะไอซ์อ่อนเพลียมาก นมก็ทานได้น้อย ข้าวนี่แทบไม่แตะ อยู่ดีๆ อาการก็ทรุดลงเร็วมาก โชคดีที่ได้รับไขกระดูกธาร ไม่อย่างนั้นแม่ไม่อยากจะคิดเลย” กาญจนาบอกแก้วกานดาแล้วนั่งลงตรงโซฟายาวนั้นอย่างเป็นกังวล และเป็นห่วงชลธี
แก้วกานดานั่งลงแล้วร้องไห้ออกมา สงสารลูกชายตัวน้อยจับใจที่ต้องมาเจอโรคร้ายแบบนี้ทั้งที่อายุเพียงสี่ขวบเศษเท่านั้น
