เล่ห์ร้าย

ตอนที่ 4 ข้อแลกเปลี่ยน

แก้วกานดานั่งลงตรงข้ามกับธารา เขามองเธอด้วยแววตาที่ดูเหมือนเสือกำลังรอขย้ำเหยื่อ จนเธอนั้นไม่กล้าพูดจุดประสงค์ที่มาตรงๆ กลัวเขานั้นไม่พอใจถ้ารู้ว่าเธอมีลูกกับเขา และยิ่งไปกว่านั้นกลัวเขาหาว่าเธอโกหก

“สบายดีหรือเปล่าคะ” เธอถามเขาออกมาด้วยประโยคง่ายๆ ที่ไม่ควรถามหลังจากทิ้งเขาไป

“สบายดี พูดธุระของคุณมาเลยดีกว่า ผมมีงานอีกเยอะที่จะต้องทำ” ธาราบอก

เขาให้คนตามหาเธอแทบพลิกแผ่นดิน แต่อยู่ๆ เธอก็มาปรากฏตัวตรงหน้าเขา นึกสงสัยในใจว่าแก้วกานดามาพบเขาด้วยสาเหตุอะไร แต่ผู้หญิงอย่างเธอมันคงไม่พ้นเรื่องเงินๆ ทองๆ อยู่ดี

“ฉันอยากขอยืมเงินคุณหนึ่งล้านห้าแสนบาท และอยากขอให้คุณช่วยไปตรวจไขกระดูก ถ้าเข้ากันได้ก็อยากให้คุณบริจาคไขกระดูกของคุณ” แก้วกานดาบอกเขา พยายามทำใจดีสู้เสือ แล้วบอกความต้องการของตัวเองไป

ธาราหัวเราะขึ้นมาเมื่อสิ่งที่เขาคิดไว้นั้นไม่มีผิด แต่ก็สงสัยเรื่องไขกระดูกว่าเธอจะให้เขาบริจาคให้ใคร

“บริจาคไขกระดูกให้ใคร ทำไมต้องเป็นผม”

“ให้แม่ เผื่อมันเข้ากันได้ ก็เท่านั้น” แก้วกานดาบอกเขา

ธาราไม่มีความรู้หรือไม่ได้สนใจเรื่องทางการแพทย์อยู่แล้ว เขาเลยไม่ได้สงสัยและไม่ได้ถามอะไรเธอต่ออีก

“เงินตั้งเป็นล้าน มีอะไรมาแลกเปลี่ยนล่ะ ผมทำธุรกิจนะ ถ้าลงทุนแล้วไม่คุ้มผมก็ไม่อยากเสี่ยง” ธาราบอก ทังที่ในใจนั้นมีข้อเสนอที่เขาต้องการอยู่แล้ว

“ให้ฉันทำงานที่นี่ใช้หนี้จนกว่าจะหมดก็ได้” แก้วกานดาบอกเขา

“ข้อเสนอไม่น่าสนใจ” ธาราบอก

“งั้นคุณต้องการอะไร” แก้วกานดาถาม

ธารายกยิ้มอย่างพอใจ เขารอประโยคนี้ เพื่อที่จะยื่นข้อเสนอออกไป

“มาเป็นเมียเก็บผมจนกว่าผมจะพอใจ”

แก้วกานดาตกใจที่ได้ยินข้อเสนอของเขา ธารายิ้มกริ่มเขารู้ว่าเธอไม่มีทางเลือกแน่

“แค่นั่งๆ นอนๆ รอผมที่ห้องที่เราเคยนอนด้วยกัน รอปรนนิบัติผมบนเตียงอย่างเดียว จนกว่าผมจะพอใจ ก็เท่านั้น งานง่ายๆ แลกกับเงินและให้ผมไปบริจาคไขกระดูกอะไรนั่น ผมว่าคุ้มนะ” ธาราบอกแล้วหรี่ตามองเธออย่างขอคำตอบ

“ตกลงค่ะ” แก้วกานดาตอบตกลงอย่างไม่ต้องคิด

“งั้นเริ่มวันนี้เลย” ธาราบอกอย่างใจร้อน

“ไม่ค่ะ เริ่มหลังจากที่คุณจ่ายเงินให้ฉันครบแล้ว และไปตรวจไขกระดูกที่โรงพยาบาลก่อน” แก้วกานดาบอกเขาเสียงแข็ง อย่างน้อยได้เงินมาก่อนก็อุ่นใจ ส่วนเรื่องไขกระดูกของเขานั้นถ้าเข้ากันไม่ได้ก็ค่อยรอให้มีคนมาบริจาคอีกที

“ได้ ตามนั้น” ธาราบอกแล้วลุกขึ้นใส่เสื้อสูทคลุมทับ

“ไปโรงพยาบาลกันตอนนี้เลย” ธาราบอกแล้วเดินนำหน้าเธอออกไป

แก้วกานดาเดินตามเขา แผ่นหลังกว้างที่คุ้นเคย เธอคิดถึงสัมผัสที่เคยกอดเขา ตอนนี้เขาอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว ข้อเสนอของเขามันจะทำให้เธอได้ใกล้ชิดกับเขา แต่เพราะธุรกิจไม่ใช่ความรัก

เธอกำลังจะโดนธาราเอาคืน เขาคงไม่ยอมปล่อยเธอง่ายๆ อย่างแน่นอน แต่เมื่อนึกถึงหน้าชลธีแล้วเธอก็ต้องเข้มแข็ง เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ชลธีกลับมาเป็นเด็กที่สดใสร่าเริงอีกครั้ง แม้ต้องแลกกับความเจ็บปวดจากพ่อของเขาเองก็ตาม

*********************

ธารานั่งลงอย่างขัดๆ หลังจากการดูดไขกระดูกไปตรวจ แก้วกานดารู้ว่ามันปวดเพราะเธอก็เคยทำมาแล้ว

“อีกสองวันก็หายปวด” แก้วกานดาบอกเขา

ธารามองเธออย่างหงุดหงิดก่อนจะยื่นกุญแจรถให้แก้วกานดาเป็นคนขับเพราะเขาปวดจนไม่สามารถขับรถไหว

แก้วกานดารับมาแล้วอมยิ้มนิดหนึ่งก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเห็นสายตาที่แข็งกร้าวของเขา

ธาราโทรไปบอกเลขานุการว่าจะไม่เข้าไปในวันนี้ แล้วให้แก้วกานดาไปส่งเขาที่ห้องพัก เขาจะนอนค้างที่นี่เฉพาะตอนที่พาผู้หญิงมานอนด้วยเท่านั้น แต่ส่วนใหญ่จะกลับไปนอนที่บ้าน ซึ่งธาริณีเองก็ปล่อยให้เขามีอิสระในจุดนี้ เพราะรู้แล้วว่าไม่สามารถบังคับธาราเรื่องแต่งงานได้เลย

เมื่อไปถึงเขาก็จะจู่โจมเธอทันทีแต่แก้วกานดาบ่ายเบี่ยงเขาเพราะว่าเธอยังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ

“คุณยังไม่จ่ายเงินฉันนะคะ แล้วอีกอย่างหมอบอกว่าอย่าเคลื่อนไหวสะโพกบ่อยเดี๋ยวมันจะไม่หายปวดนะคะ” แก้วกานดาบอก

ธาราเลยนั่งลงแล้วมองหน้าของเธอ ใบหน้าที่ทำให้เขาทั้งคิดถึงและทั้งแค้นเธอ เขาไม่อยากจะเชื่อว่าคนเห็นแก่เงินอย่างเธอจะทำให้เขารักและลืมเธอไม่ลงได้อย่างนี้

แต่รักแค่ไหนเขาก็ยิ่งแค้นเธอมากเท่านั้น เขาอยากได้เธอมาอยู่กับเขา บำเรอให้เขามีความสุขแต่จะไม่มีวันยกย่องเธอ ให้เธอเป็นแค่นางบำเรอของเขาเท่านั้นก็พอ

“พรุ่งนี้ผมจะเขียนเช็คให้” เขาบอกเธอ แล้วนั่งจ้องหน้าเธออยู่อย่างนั้นจนแก้วกานดารู้สึกอึดอัด

“งั้นฉันจะกลับไปที่โรงแรม คุณทานยาแก้ปวดแล้วพักผ่อนเถอะค่ะ” แก้วกานดาบอก

“ไปเก็บของแล้วย้ายมาอยู่ที่นี่ วันนี้ ไม่อย่างนั้นผมจะยกเลิกข้อตกลงทุกอย่าง” ธาราบอกเสียงกร้าว

แก้วกานดามองเขา ธาราไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้วจริงๆ และอิสระของเธอกำลังจะสิ้นสุดลงแล้วในวันนี้

*********************

วันต่อมาธาราที่เริ่มปวดน้อยลงแล้วก็ไปทำงานอย่างไม่สบอารมณ์ เขาเคลียร์งานทุกอย่างเพื่อรีบไปรับแก้วกานดาในช่วงบ่ายเพื่อฟังผลด้วยกัน

แก้วกานดารอฟังผลตรวจอย่างตื่นเต้น ธาราอยากถามรายละเอียดเธอมากกว่านี้ แต่ว่ากลัวมันจะเป็นการแสดงความห่วงใย เขาเลยไม่ได้พูดอะไร แล้วนั่งรอฟังผลลุ้นไปกับเธอ

เมื่อพยาบาลเรียกชื่อธาราเข้าไปฟังผลตรวจ แก้วกานดาก็เข้าไปด้วย ทันทีที่หมออ่านผลตรวจแก้วกานดาก็ดีใจจนร้องไห้ออกมา

“เราสามารถบริจาคไว้ตั้งแต่ตอนนี้เลยได้หรือเปล่าคะหมอ” แก้วกานดาถามหมออย่างร้อนใจ

“ผู้บริจาคไขกระดูกเพื่อนำสเต็มเซลล์ออกมา ต้องมีการเตรียมพร้อมไว้ก่อน คือบริจาคเลือดตัวเองเอาไว้ก่อน แล้วหลังจากนั้นค่อยทำการดูดไขกระดูก ซึ่งใช้เวลาประมาณสามชั่วโมงในห้องผ่าตัด ต้องนอนพักที่โรงพยาบาลหนึ่งคืน แล้วหลังจากนั้นจะกลับไปพักที่บ้านหรือนอนพักฟื้นต่อที่โรงพยาบาลก็ได้ ซึ่งร่างกายต้องใช้เวลาฟื้นตัวอยู่ประมาณหนึ่งสัปดาห์” แพทย์หญิงวัยสี่สิบบอกด้วยน้ำเสียงที่ดูเป็นทางการ

“งั้นผมจะบริจาคเลือดไว้เลย แล้วกลับไปเคลียร์งานสักสามวัน ค่อยมาบริจาคจะได้หรือเปล่าครับ” ธาราบอก เพราะการพักฟื้นนานหลายวันมันอาจทำให้งานของเขาสะดุดลงได้

“ค่ะ หมอจะได้ล็อกคิวให้ แล้วผู้รับบริจาคจะสามารถเข้ารับการปลูกถ่ายได้เมื่อไหรคะ” เธอหันถามแก้วกานดา

“ทันทีที่คุณธาราบริจาคเสร็จ ดิฉันจะติดต่อให้ทางโรงพยาบาลให้ส่งตัวผู้รับบริจาคมารับการปลูกถ่ายทันทีเลยค่ะ” แก้วกานดาบอกด้วยท่าทางที่ดีใจ

“ค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูงนะคะ ประมาณหนึ่งล้านห้าแสนถึงสองล้านบาท” เธอแจ้งค่าใช้จ่ายกับแก้วกานดา

“ตอนนั้นคุณหมอที่นั่นแจ้งว่าหนึ่งล้านห้าแสนบาท รวมทุกอย่างแล้วนะคะ” แก้วกานดาถามออกไป มือไม้สั่นเหมือนจะเป็นลม

“คือราคานั้นจริงค่ะ หากคนไข้ไม่มีอาการแทรกซ้อน ส่วนที่เพิ่มขึ้นมาหมอแค่พูดให้ญาติผู้ป่วยเตรียมตัวให้พร้อมค่ะ” เธออธิบายเสียงนุ่ม

“ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่ายครับคุณหมอ รักษาให้เต็มที่เลย” ธาราบอกออกไป

“งั้นรบกวนจ่ายค่ารักษากับทางโรงพยาบาลก่อนนะคะ หนึ่งล้านห้าแสนบาท ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมเดี๋ยวทางเราจะแจ้งค่าใช้จ่ายในภายหลัง” แพทย์หญิงบอกธาราแล้วให้พยาบาลพาเขาไปที่ห้องการเงินเพื่อแจ้งรายละเอียดเรื่องค่าใช้จ่ายอีกครั้ง

“จะเอาเช็คไปจัดการเองหรือจะให้ผมโอนจ่ายให้เลย” ธาราหันไปถามแก้วกานดาหลังจากที่บริจาคเลือดเสร็จและได้รับเอกสารรายละเอียดเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายแล้ว

“โอนเข้าบัญชีฉันเลยดีกว่าค่ะ เดี๋ยวฉันจะจัดการเอง” แก้วกานดาบอก เธอไม่อยากให้เขารับรู้ว่าชลธีคือคนไข้ไม่ใช่แม่ของเธอ

ธาราเดินนำหน้าเธอกลับไปที่รถ แล้วใช้โทรศัพท์มือถือโอนเงินให้เธอสองล้านบาท พอแก้วกานดาเห็นเงินเข้าบัญชีเธอก็ยิ้มอย่างโล่งใจ ที่ในที่สุดชลธีก็มีความหวังที่จะได้รับการรักษาแล้ว

“ขอบคุณนะคะ” แก้วกานดาหันไปบอกธารา

ธาราเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำดีกับเธอขนาดนี้ พยายามคิดว่าตัวเองกำลังให้ในสิ่งที่เธอต้องการ ก่อนที่จะเอาคืนจากเธอให้สาสมและให้คุ้มค่ากับเงินที่เขาเสียไป

“เปลี่ยนคำว่าขอบคุณเป็นเรื่องดีๆ ที่จะทำให้ผมในคืนนี้ดีกว่า” ธาราบอกเธอ เล่นเอาแก้วกานดาหน้าแดงกับคำพูดของเขา

“แต่คุณยังปวด...”

“ผมหายแล้ว” ธาราบอก แล้วสบตาเธออย่างโลมเลียจนแก้วกานดาทำตัวไม่ถูก

แม้เธอจะเคยหลับนอนกับเขามาหลายครั้งแล้วเมื่อหลายปีก่อน แต่สถานะตอนนี้และท่าทีของธาราที่เปลี่ยนไป มันก็ทำให้แก้วกานดารู้สึกอึดอัดใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็พยายามคิดในแง่ดีว่ามันคงไม่มีอะไรแค่ทำให้มันจบๆ ไปเพื่อให้ชลธีได้รับการรักษาได้ทันท่วงทีพอเขาเบื่อเดี๋ยวเขาก็ทิ้งเธอไปเอง

“นี่เราจะไปไหนกันคะ” แก้วกานดาถามเมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้ขับรถไปที่คอนโดมิเนียมของเขา

ธาราไม่ตอบ เขาเหยียดยิ้มอย่างผู้มีชัยแล้วขับรถมุ่งหน้าไปยังจุดหมายที่เขาต้องการอย่างใจเย็น แก้วกานดาจึงไม่ถามเขาต่อ เธอนั่งเงียบรอดูว่าเขาจะพาเธอไปที่ไหนกันแน่

*********************