เพราะบรูซเดินทางกลับมาก่อน ทำให้ทานตะวันต้องการที่จะเดินทางกลับมาเช่นกัน ซึ่งพ่อกับแม่ของหล่อนก็ไม่ขัดข้อง ทั้งสามคนจึงเดินทางกลับมายังอเมริกาในยามเช้าของอีกวันถัดมา ซึ่งพอฝ่าเท้าได้เหยียบแผ่นดินของลุยเซียนา ทานตะวันก็มุ่งหน้าไปหาบรูซ คาร์ตันทันที
“ซันนี่ แม่ว่าลูกกลับไปพักผ่อนที่บ้านของเราก่อนเถอะ พรุ่งนี้ค่อยไปหาพ่อบรูซก็ยังไม่สายนะ”
มารดาเตือนสติ แต่ความคิดถึงที่อัดแน่นอยู่ภายในอกมันห้ามไม่ได้ ทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าบรูซจะต้องไม่ยินดีต้อนรับหล่อน แต่หล่อนก็ยังดื้อดึงที่จะไปหาเขา
“ซันนี่ขอไปหาพี่บรูซแป๊บเดียวค่ะแม่ เย็นๆ ก็จะกลับบ้านค่ะ”
“แต่แม่เป็นห่วงหนูนะซันนี่”
ดวงพรจะค้าน แต่ธนากรตัดบทเสียก่อน
“ลูกมันจะไปก็ให้ไปเถอะ ยังไงพวกเขาสองคนก็จะแต่งงานกันในอาทิตย์หน้านี้แล้ว”
คำพูดของบิดาทำให้ทานตะวันเบิกตากว้างตกใจ
“อาทิตย์หน้า? ทำไมเร็วนักละคะคุณพ่อ”
“เวลาจะตีเหล็กยังต้องตีตอนที
