โง่
1292 คำ
(Talk เหมันต์)
ผมไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นเรื่องจริง ไอ้รุ่นพี่ที่ผมไม่ชอบขี้หน้าแบบไม่มีสาเหตุ ผมแค่อยากจะเอาชนะเธอแล้วจะได้รู้ว่าจริงๆ แล้วเธอมันแค่ผู้หญิงสำส่อน จะได้เอาไปยืนยันกับไอ้บาสได้
พอรู้ตัวอีกทีตอนเห็นน้ำตายัยนั่น ผมถึงได้รู้ตัวเองว่าผมมันแย่ขนาดไหน ผมตัดสินเธอทั้งที่ไม่รู้จักเธอดี แถมไม่พอยังฟังข่าวลือมาอีก จะว่าไงดีล่ะ จริงๆ แล้วผู้หญิงคนนี้…
ผมเหลือบมองเธอที่กำลังใส่เสื้อตัวโคร่งของผมอย่างน่ารัก เพราะผมบังคับให้ใส่ จะให้ใส่เกาะอกเดินลงไปก็ไม่ไหวมั้ยเช้าแล้วด้วยที่สำคัญผมเริ่มรู้สึกว่าไม่อยากให้ใครมองเธอ
น่ารักชิบท่าทางที่เธอเดิน หรือยืน หรือนั่ง ตอนนี้ผมมองเธอน่ารักไปหมดเลย ภาพของไอ้รุ่นพี่บ้าพลังที่ผมเคยเกลียดเลือนรางหายไปหมด ขนาดตอนเธอยืนสูบบุหรี่ตรงระเบียงแบบนี้ยังน่ารัก
ไม่ไหวๆ ผมสลัดภาพเธอจากห้วงความคิดก่อน แล้วกำลังจะเดินไปหาเธอที่ระเบียง ถ้าไม่ติดว่ามีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมาก่อน พี่เอยอยู่ที่ระเบียงไม่ได้ยิน ในใจผมคิดว่าเป็นไอ้บาส ผมยังไม่ทันใส่เสื้อแล้วเดินไปเปิดประตู
“เหม ที่รัก”
เสียงสดใสแสนหวานภายใต้รูปร่างหน้าตาน่ารักเอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นหน้าผม ใช่แล้วยัยนี่เป็นแฟนผม ผมลืมจัดการให้เรียบร้อยก่อนที่จะไปหารุ่นพี่ ก็ตอนแรกไม่ได้คิดจะจริงจังกับรุ่นพี่ด้วยสิ เชี่ยล่ะ เวรแล้ว ซวยชิบ
ยัยน้ำหวานที่ผมไม่คาดคิดและเธอก็ไม่ได้อยู่ในสารบบของสมองผมโผล่หน้ามาเฉย แล้วไม่มาเฉยสิ เธอเริ่มรุกไล่ผมโดยนิสัยของเธอ เธอดันตัวผมเข้ามาเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนถึงโซฟาหน้าทีวี
พี่เอยสูบบุหรี่เสร็จเดินเข้ามาพอดี จังหวะนรกชัดๆ น้ำหวานกำลังคร่อมผมอยู่บนโซฟา พี่เอิงมองมาตาค้าง สมองกำลังประมวลผล พวกเราสตั้นกันไป 10 วิ แล้วคนที่เริ่มพูดก่อนคือน้ำหวาน
“อ้าวนี่มันรุ่นพี่เอิงเอยคณะเรานี่ ทำไมมาอยู่ห้องแฟนฉัน” พระเจ้ายัยนี่เกินไปแล้วนะกล้าพูดได้ยังไงทั้งๆ ที่ตัวเองไปเอากับใครมา
“พี่เอย ไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะ” ผมไม่สนยัยน้ำหวานแล้วผละเธอเพื่อเดินไปหาพี่เอิง
พระเจ้าหน้าสวยๆ นั่นกำลังหลั่งรินน้ำตาหยดลงมา ทำไมยัยนี่ถึงขี้แยนักว่ะ ผมทำเธอร้องไห้สองรอบแล้วนะ ผมมองหน้าเธอด้วยสีหน้าเจ็บปวด และพยายามอธิบาย แต่อย่างว่าแหละ ถ้าเป็นผมเจอแบบนี้ผมก็คงจะไม่อยู่ฟังหรอก
เธอยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาทั้งสองข้างแล้วฮึบไว้แล้วเดินออกไปทั้งที่ไม่พูดไม่จาสักคำ
แม่งเอ๊ย ผมทำอะไรไม่ได้เลย ผมผิดเต็มๆ เลยเรื่องนี้ ก่อนอื่นต้องเคลียร์กับยัยน้ำหวานนี่ก่อน
.
.
“เธอมาทำไมน้ำหวาน” ผมถามเธอไปแบบอารมณ์เสียมากๆ มากถึงมากที่สุด
“เอ้ามาห้องแฟนผิดด้วยหรอ” เธอมองมาแบบไม่สบอารมณ์นัก
“แฟนเชี่ยอะไรก่อน เธอไปเอากับใครในห้องน้ำมหาลัยน้ำหวานคิดว่าฉันไม่รู้หรอ” ผมมองหน้าเธอแล้วส่ายหัวเอือมระอา
“เอ๊า ก็ที่รักบอกเอาไม่ไหวแล้ว แล้วฉันก็อยากมากเลยไปหาที่ลง ผิดตรงไหนล่ะ” เอิ่ม ตรรกะยัยนี่มันเพี้ยนหรือผมเองที่ไม่เข้าใจเธอว่ะ จะยังไงก็ชั่งเถอะตอนนี้ผมไม่อยากได้เธอแล้ว
“ฉันไม่ชอบใช้ผู้หญิงร่วมกับใครน่ะ”
“โหเดี๋ยวนี้ใครเขาคิดมากเรื่องแบบนี้ล่ะที่รัก เราก็แค่แฟนในนามกันเพื่อโชว์คนอื่นมั้ย ลับหลังเราก็ต่างคนต่างไปแอบแซ่บไม่เห็นแปลก”
โอ๊ย ตรรกะของยัยนี่เพี้ยนชะมัด
“สรุปคืออยากให้ฉันเป็นแฟนเพื่อให้ดูดี แต่จริงๆ แล้วไม่ได้อยากมีแฟน แค่อยากมีให้คนอื่นเห็นใช่มั้ย”
“อืม” เธอตอบหน้าตาย
“เหอะ” แผมขำเยาะออกมาทีหนึ่ง ถ้าทำแบบนี้สู้ไม่มีแฟนแบบพี่เอยดีกว่า
นั่นไงหัวสมองผมวนกลับมาเรื่องพี่เอยจนได้
“ก็จริงง่ะ ฉันไม่ถือหรอกนายจะไปแอบกินใคร แล้วนายก็ไม่ต้องถือเรื่องฉัน เจ๊ากัน วินวิน”
“วินกับผีสิ ไม่เอาด้วยหรอก” ผมกลอกตามองบนเธออย่างขยะแขยง
“เห ทำไมล่ะ คบกับฉันออกจะมีหน้ามีตา มีแต่คนอิจฉา ถ้าคบกับยัยรุ่นพี่กลวงโบ๋นั่นนายจะมีแต่เสียกับเสียนะ”
“อย่าพาดพิงรุ่นพี่นะ เธอดียังไม่ได้ครึ่งของเขาด้วยซ้ำน้ำหวาน” ใช่มองแค่ภายนอกไม่ได้จริงๆ พวกผู้หญิงเนี่ย
“โอ้โห พูดมาขนาดนี้คงติดใจลีลาแม่นั่นละสิ ได้ยินข่าวลือว่าเจนสนาม สงสัยจะจริง”
“น้ำหวานถ้าเธอยังไม่หยุดพูดถึงพี่เอยเสียๆ หายๆ ฉันรับรองเลยว่าคลิปอันนี้ได้หลุดว่อนมหาลัยแน่”
ผมเอาคลิปที่เธอกำลังเอากับใครก็ไม่รู้ในห้องน้ำออกมาโชว์ให้เธอดู
“ไอ้เหม ไอ้เลว มึงถ่ายคลิปกูหรอ”
“เออ กูถ่ายไว้ทีแรกกะไม่ได้อะไรหรอก แต่ถ้ามึงไม่หยุด รับรองเลย”
เธอจ้องมาตาเขม็งและยอมกลับไปโดยดี
เฮ้อ เหนื่อยชะมัด
แล้วจะไปง้อไอ้รุ่นพี่บ้านั่นยังไงวะเนี่ย
.
.
(Talk เอิงเอย)
น้ำตาแม่งไม่หยุดไหลสักทีว่ะ ฉันนั่งแท็กซี่กลับมาที่ผับ จนพี่แท็กซี่มองหน้า ดีนะแกเป็นผู้หญิง แกคงเข้าใจ แล้วก็ยังไม่เลวร้ายมากที่ฉันยังมีเงินติดตัวจากการดื่มกับเจ้าพวกนั้นเมื่อคืน
เหอะๆ เจ้าพวกนั้น ขำตัวเองชิบ ทีแรกก็มองพอรู้แหละว่าทำไมถึงเข้าหาฉัน ทั้งๆ ที่เกลียดฉัน จริงๆ ก็แค่อยากเอาชนะฉัน โอ๊ยอีเอิงเอย อีโง่ โง่ชิบ โง่บรรลัย โดนไอ้สี่ตาหลอกฟัน คิดแล้วก็โมโห
เมื่อคืนนั่นทั้งหมดมันคือการแสดงของเขาสินะ เจ็บใจๆๆๆๆ โอ๊ยยยย
หยุดเรียนดีมั้ยว่ะวันนี้ ฉันคิดแล้วเลี้ยวรถเข้าคอนโดตัวเอง ยังไม่พร้อมจะเจออะไรเลยว่ะ อยากพักสักวันจัง แต่ได้ข่าวว่าวันนี้มีอาจารย์คนใหม่เข้ามาสอนนี่ ได้ข่าวว่าจบนอกมาด้วย ช่างเถอะก็แค่อาจารย์คนใหม่ไม่น่าจะมีอะไรตื่นเต้น
ฉันนอนพักเอาแรง สักพักเสียงโทรศัพท์ก็ดัง
“อีเอย มึงไม่เข้าเรียนหรอเลยคาบแล้วนะ” เสียงไอ้ชมพู่เอ่ยนิ่งๆ
“มึงกูฝากลา กูไม่ค่อยสบายว่ะ” ฉันบอกปลายสายไปแบบโกหก
“มึงแต่ตอนบ่ายมึงต้องมาให้ได้นะ มึงต้องมาดูเอง กูไม่เล่า แต่รับรองว่ามึงต้องดีใจแน่ๆ” น้ำเสียงเริ่มเปลี่ยนมาเป็นคะยั้นคะยอ
“เออ ถ้าไหวจะไป” ฉันตอบปัดรำคาญแล้วกดวางสาย
ฉันไม่ตื่นเต้นกับอะไรทั้งนั้นตอนนี้ เหนื่อยสุดๆ
.
.
กดหัวใจและเพิ่มเข้าชั้นให้หน่อยนะคะคนดีของไรท์
- ผู้เขียน
