บทที่ 28
โอลาญ่าตัวแข็งทื่อเลยทีเดียวเมื่อมองเห็นผู้ชายที่เดินตรงเข้ามาหาชัดเจนเต็มตา สมองหยุดทำงานพร้อมๆ กับหัวใจที่กรีดร้องออกมาด้วยความดีใจ
โฮนาส มาเคลาโน่ จริงๆ ใช่ไหมที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของหล่อน สาวน้อยหลับตาลงและก็ลืมขึ้นมาใหม่ แต่ผู้ชายตรงหน้าก็ยังไม่หายไปไหน และแน่นอนว่ามันคือเรื่องจริง ไม่ใช่ความฝัน ไม่ใช่จินตนาการบ้าบออะไรทั้งนั้น โฮนาสตัวเป็นๆ
“คุณยังแต่งตัวมอซอเหมือนเดิมนะทูนหัว...”
เสียงของเขายังนุ่มและทุ้มชวนฟังเช่นเดิม แม้มันจะไม่แหบแห้งและกระเส่าเหมือนตอนที่เขาดำผุดดำว่ายอยู่ในซอกขาของหล่อนก็ตาม ให้ตายเถอะ ทำไมเนื้อตัวถึงได้ร้อนระอุขึ้นมาแบบนี้นะ เนื้อนวลที่ซอกขาก็ฉ่ำแฉะขึ้นมาเพียงแค่สบสายตาสีเทาที่มองมาด้วยความหิวจัดแค่นั้นเอง
หล่อนไม่เคยต้านทานเสน่ห์ของโฮนาสได้เช่นไร ตอนนี้ก็ยังเป็นเช่นนั้น แถมเจ้าความหิวกระหายที่ต้องพรากจากกันมาเป็นอาทิตย์ก็ยังทำให้หล่อนรู้สึกต
