บทที่ 17
คืนนั้นหล่อนก็ยังคงถูกขับไสไล่ส่งให้ไปนอนในห้องน้ำเหมือนเช่นทุกคืนที่ผ่านมา หล่อนเคยคิดว่ามันไม่ยุติธรรมกับตัวเองที่ต้องมาพบเจอกับเรื่องร้ายแบบนี้ แต่พอนานเข้าความรู้สึกชินชาก็เกิดขึ้น และทำให้หล่อนก้มหน้ายอมรับความจริงอย่างปลงตก
หญิงสาวมองตัวเองที่แต่งหน้าจัดตามแบบฉบับของนารีรัตน์ที่สะท้อนออกมาจากกระจกเงาผ่านม่านน้ำตา ก่อนจะรีบยกหลังมือขึ้นเช็ด เมื่อแซคคารีย์เปิดประตูห้องนอนเข้ามา
“แต่งตัวเสร็จหรือยัง ฉันมีงานต้องทำนะ”
“เอ่อ... เสร็จแล้วค่ะ”
หล่อนลุกขึ้นจากเก้าอี้สตูลหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง และคว้ากระเป๋าสะพายขึ้นมาคล้องไหล่
แซคคารีย์หรี่ตาแคบมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างพิจารณา และก็ได้บทสรุปว่า ถึงแม้อลินดาจะแต่งหน้า และแต่งกายด้วยเสื้อผ้าตามรสนิยมของนารีรัตน์แค่ไหน แต่ผู้หญิงคนนี้ก็แตกต่างออกไปอย่างเห็นได้ชัด
สะโพกผาย เอวคอดกิ่ว หน้าอกหน้าใจที่พุ่งดันเสื้อตัวสวยออกมาก็บอกให้รู้ว่า
