บทที่ 23
หล่อนบอกให้กฤติชัยมาส่งหล่อนที่บ้านของครอบครัว แทนการกลับไปที่คฤหาสน์หลังงามของแซคคารีย์ เพราะหล่อนไม่อยากจะเห็นหน้าคนใจร้ายอีก แต่พอก้าวเท้าเข้ามาในบ้านเท่านั้น ก็พบผู้ชายที่ตัวเองอยากจะวิ่งหนีไปให้ไกลสุดขอบโลกยืนท้าวสะเอวรออยู่
อลินดาชะงักเท้ากึก หน้าตาซีดเผือด และก็เต็มไปด้วยความตกใจระคนแปลกใจ
“คุณแซค มาทำไมคะ”
หล่อนเม้มปากเป็นเส้นตรง และมองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า คนที่ยืนท้าวสะเอวก้าวเข้ามาหา สายตาสีสนิมเต็มไปด้วยความไม่พอใจ แต่หล่อนไม่สนใจหรอก เขาไม่ได้เป็นอะไรกับหล่อนสักหน่อย
“แล้วเธอล่ะ ออกไปไหนมากับคุณกฤติชัยแต่เช้า” น้ำเสียงของ แซคคารีย์บอกให้รู้ว่าเขากำลังหาเรื่องหล่อนชัดๆ “แถมยังไม่ยอมบอกเจ้าของบ้านอย่างฉันสักคำ”
หล่อนเห็นความหงุดหงิดไม่พอใจของแซคคารีย์ได้อย่างชัดเจน แต่หล่อนก็ทำเป็นมองไม่เห็น
“ทำไมฉันต้องบอกคุณแซคด้วยคะ ในเมื่อเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน” อลินดาแย
