บทที่ 24
นารีรัตน์ที่ถูกปิดตาและมัดแขนขาเอาไว้สะดุ้งตกใจ เมื่อได้ยินเสียงบานประตูเปิดและปิดลง หล่อนพยายามดิ้นรนเหมือนเช่นทุกวันที่เคยทำ แต่ก็ไม่เคยได้รับอิสรภาพเลยแม้แต่น้อย
ที่นอนข้างตัวยุบยวบ พร้อมๆ กับผ้าปิดปากของหล่อนที่ถูกกระชากออก
“แก... แกเป็นใคร ปล่อยฉันไปนะ”
ตั้งแต่วันนั้นที่หล่อนถูกลักพาตัวมาจากห้องแต่งตัวเจ้าสาว และถูกข่มเหงร่างกายทุกวันภายในสถานที่นี้ หล่อนก็ยังไม่มีโอกาสได้รู้เลยว่า ไอ้วายร้ายใจโฉดคนนี้เป็นใคร
ทุกครั้งที่มันเข้ามา มันก็จะไม่หลุดคำพูดใดออกจากปากเลยแม้แต่คำเดียว มันกระทำย่ำยีร่างกายของหล่อนอย่างเหี้ยมโหด ทำจนมันพอใจจึงจากไป
“ใครจ้างแกมา มันให้แกเท่าไหร่ ฉันจะจ่ายให้มากกว่ามันร้อยเท่า คนรักของฉันรวยมาก ฉันจ่ายให้แกได้มากกว่าจริงๆ นะ ปล่อยฉันไปนะ ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ”
“หึหึ”
เป็นครั้งแรกที่หล่อนได้ยินเสียงจากผู้ชายที่จับตัวหล่อนมากระทำชำเรา ซึ่งมันคุ้นห
