บทที่ 22
อลินดามานั่งเหงาๆ น้ำตาซึมอยู่ในสวนสาธารณะตั้งแต่ช่วงเช้า จนตอนนี้เวลาผ่านมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว หล่อนก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม ความเศร้าหมอง ความเสียใจยังคงรังแกหัวใจไม่หยุดหย่อน และต้นเหตุทั้งหมดก็เกิดขึ้นเพราะผู้ชายใจร้ายอย่างแซคคารีย์นั่นเอง
กลีบปากอิ่มเต็มเม้มแน่นจนเป็นเส้นตรง หลังมือเล็กยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง แต่แก้มนวลก็ไม่ยอมแห้งเสียที เพราะน้ำตาไหลรินออกมาอย่างต่อเนื่อง
ความป่าเถื่อนของแซคคารีย์ยังคงตอกย้ำให้หล่อนเจ็บปวดได้เสมอ เขาสาดซัดความเกลียดชังเข้าใส่หล่อน ข่มเหงน้ำใจของหล่อนเพราะคิดว่าหล่อนเป็นตัวต้นเหตุให้นารีรัตน์หายตัวไป ทั้งๆ ที่หล่อนไม่ได้รู้เรื่องด้วยเลยสักนิด
“คนใจร้าย...” หล่อนต่อว่าชายหนุ่มออกมาแผ่วเบา หัวใจร้องไห้ไม่ต่างจากสองดวงตา “ลินดาจะไม่กลับไปเจอหน้าคุณอีก ผู้ชายป่าเถื่อน”
“ใครกล้าทำให้คุณลินดาร้องไห้กันครับ” เสียงห้าวคุ้นหูของผู้ชายคนหนึ่ง ทำให้อลินดาต
