มะเฟืองรสหวาน

Ep9 : ตัดใจยังไง? (จบบท)

(ตัดใจยังไง)

หนุ่มที่หนีรอดมาจากขบวนขายสินค้ามีชื่อว่าฤทธิ์ นอนพักรักษาตัวได้เพียงไม่กี่วันก็มีคำสั่งฟ้าผ่าจากนายบ้านทัพทองให้ย้ายไปนอนพักฟื้นยังเรือนของมิ่งแก้วแทน สร้างความเสียดายให้กับชายต่างถิ่นผู้นี้เป็นล้นพ้น ไม่มีอาหารตาของสวยๆงามๆมาทำให้จิตใจกระชุ่มกระชวย

ดงขันอาสามาเป็นครูสอนเพลงดาบให้กับพวกหนุ่มสาวในหมู่บ้านสามโคก ทำเอาสาวน้อยสาวใหญ่ต่างพากันกระดี๊กระด๊า มีกำลังใจจะมาเรียนกันเนืองแน่น เพราะไม่เพียงแต่มีดงเป็นครูสอนยังมีทั้งทองก้อนและมิ่งแก้วสลับหมุนเวียนกันมาสอนอีกด้วย...

มะเฟืองจัดแจงแต่งตัวมาเรียนเพลงดาบกับเขาด้วยคน เรื่องนี้นายทองสุขไม่กล้าขัดลูกสาว อยากให้มะเฟืองมันร่ำเรียนมีวิชาฟันดาบติดตัวไว้เหมือนกัน เขาเองนับวันก็ยิ่งแก่เฒ่าไม่รู้จะอยู่คุ้มครองลูกเมียได้นานสักกี่ปี

มะเฟืองเล็งในวันที่ดงเป็นครูมาสอนเพลงดาบ ก่อนมาทุกครั้งก็ไม่ลืมเข้าครัวทำอาหารใส่ปิ่นโตมาฝากคนสอน ดงไม่ต้องการทำให้สาวๆในสามโคกเข้าใจเขาผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเขากับมะเฟือง ดงจึงเลือกจะไม่รับปิ่นโต ปฏิเสธไปอย่างไม่ไว้หน้าก็มี

มะเฟืองก็หาได้จดจำใส่หัวสมอง ครั้งต่อมาเธอก็หิ้วปิ่นโตยิ้มหน้าระรื่น ยื่นส่งให้เขาอีกตามเคย

“พี่ดง...วันนี้ฉันทำผัดเผ็ดหมูป่าของชอบมาฝากจ้ะ”

นวลแก้มผ่องขยายออกตามรอยยิ้มกว้าง หางตาของดงเหมือนจะเห็นส้มแป้นเดินกระหนาบข้างมากับรำเพย ปิ่นโตตรงหน้าจึงถูกปัดทิ้งชนิดไร้เยื่อใย เสียงของหล่นกระทบพื้นดิน กับกลิ่นแกงในเถาปิ่นโตหกกระจายเรี่ยราดเรียกสายตาหนุ่มสาวทั่วบริเวณลานฝึกซ้อมต่างจับจ้องมาเป็นตาเดียวกัน

ดงรีบเดินหนีมาทางหลังเรือนนายบ้านทัพทอง ปล่อยให้มะเฟืองยืนอ้าปากค้างกับสิ่งที่เกิดขึ้น พี่ดงทำเกินไปหรือไม่?มะเฟืองไม่มีเวลาคิด ครั้นพอหูได้ยินเสียงหัวเราะขบขันจากเพื่อนบ้าน เจ้าตัวก็รีบก้มลงเก็บเถาปิ่นโต น้ำตาไหลกบตาแล้ววิ่งหนีเตลิดหลบสายตาขบขันของเหล่าเพื่อนบ้านกลับเรือนตัวเองด้วยหัวใจบอบช้ำอีกตามเคย

ลูกสาววิ่งตาแดงกลับมาถึงเรือน นางมะยมกำลังบิดผ้าในกะละมังขึ้นตากแดดถึงกับต้องทิ้งผ้าในมือ เผ่นพรวดเข้าไปหาลูกสาว

“แม่...ฉันแค่ปวดหัว ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น ฉันจะขึ้นไปนอนพัก แม่ช่วยล้างปิ่นโตเก็บให้ฉันด้วย...”

ปากคนเป็นแม่หุบลงแทบไม่ทัน ปิ่นโตถูกยัดส่งเข้ามาในมือ สายตาห่วงใยกวาดไปทั่วร่างอ้วนสมบูรณ์ ไม่มีบาดแผลรอยฟกช้ำนางจึงหลีกทางปล่อยให้ลูกเดินขึ้นเรือนโดยไม่ซักไซ้ ถึงกระนั้นภายในอกของคนเป็นแม่ยังอดสงสัยไม่ได้ ปวดหัวหนักแค่ไหนกันนะ...น้ำหูน้ำตาถึงได้ไหลพรากเปียกเปื้อนไปทั่วทั้งใบหน้ากลมดิกขนาดนั้น...ลูกบอกว่าไม่เป็นอะไร นางมะยมจึงเดินกลับมาตากผ้าต่อ ตากเสร็จจะได้ไปนั่งเล่นที่บ้านยายแล่มให้หายเหงาปากสักหน่อย กว่าผัวจะกลับก็คงเย็นย่ำนู่นเลย...

--------------------------------------

เขาไม่รักก็เลิกตอแยเขาซะเถอะนังโง่ ตามตื๊อต่อไปก็มีแต่จะทำให้ตัวเองเจ็บช้ำอยู่ฝ่ายเดียว...

เสียงตะโกนข้างในร้องสั่งให้มะเฟืองตัดใจจากชายใจร้ายใจดำสักที น้ำตายังเอ่อคลอเต็มสองข้าง หัวใจรวดร้าวโดยไร้ซึ่งยารักษา

ร่างกลมนอนฟุบหน้าบนฟูกหนา ปล่อยให้น้ำตาเปียกชุ่มเป็นวงกว้าง

ก็คนมันรักจะให้ตัดใจเธอก็ทำไม่เคยสำเร็จ เคยทำมาแล้วไม่ใช่ไม่เคย เพียงแค่วันเดียวความรู้สึกมันช่างทรมานจะเป็นจะตาย สุดท้ายตัดใจไม่ขาด ต้องคอยหาเรื่องวนเวียนเข้าใกล้เขาอีกจนได้

ทำไมมันถึงได้ทำยากเย็นแสนเข็ญนักก็ไม่รู้ เพียงไม่เห็นหน้าเขาวันเดียวภายในใจเธอมันก็ร้อนรนจะเป็นจะตาย คงจะเป็นเวรกรรมแต่ชาติปางก่อนกระมัง ชาติก่อนเธอคงเกิดมาเป็นชายหรือหญิงมากรัก เกิดมาชาตินี้ถึงได้พบแต่เจอเพียงความเจ็บช้ำน้ำใจ มะเฟืองนอนร้องไห้จนเผลอหลับ มาสะดุ้งตัวตื่นอีกทีตอนได้ยินเสียงเคาะประตู

“มะเฟืองเย็นแล้วลูก ออกมากินข้าวกินปลาซะบ้าง”

“จ้ะแม่...ขอฉันอาบน้ำก่อน พ่อกับแม่ก็กินข้าวกันไปก่อนเลยไม่ต้องรอ อาบน้ำเสร็จแล้วฉันจะหากินเอง” น้ำตาไม่มีแล้ว ทิ้งร่องรอยความเสียใจไว้ที่ดวงตาบวมตุ่ยทั้งสองข้าง

มะเฟืองส่งเสียงรับคำ บอกให้พ่อกับแม่กินข้าวก่อนเลย ส่วนเธอจะลงไปอาบน้ำ หวังว่าสายน้ำเย็นๆจะทำให้จิตใจเธอรู้สึกดีขึ้น สาวไม่สวยจึงพาร่างอ่อนแรงลงมาหาความชุ่มชื้นจากตุ่มน้ำหลังเรือน ข้อดีของคนไม่สวย คือไม่ต้องกลัวไอ้หนุ่มบ้านไหนจะมาถ้ำมอง...

อาบน้ำไปสมองก็เริ่มคุ้นคิดขึ้นมาอีกจนได้ ตัดใจจากพี่ดงซะ หรือจะเดินหน้าจีบพี่ดงไปต่อดี ตักน้ำราดตัวเองหนึ่งขัน มะเฟืองก็ถอนหายใจทิ้งไปหนึ่งที ทำซ้ำๆสลับกันไปอย่างนี้จนกระทั่งอาบน้ำเสร็จนั่นแหละมะเฟืองถึงเดินกลับขึ้นเรือน...

---------------------------------

ไอ้เดื้อแบ่งเงินทองที่ออกปล้นมาได้หนหลังจากคาราวานสินค้าให้กับลูกน้องทุกคนจนครบ สัดส่วนเงินทองของตัวเอง เดื้อจัดการเก็บไว้ในหีบเหล็ก มีบางส่วนนำมาใส่ห่อผ้า ม้วนเก็บไว้เหนือแคร่ไม้ กะว่าพรุ่งนี้เช้าจะเดินทางออกจากป่าไปหาความสำราญที่บ้านสามดอกสักหน่อย

ลำอวบๆของเขาชักเริ่มคิดถึงร่องนุ่มๆของอีสาวแพงซะแล้วสิ

ดังนั้นพอแสงอาทิตย์จับขอบฟ้า เดื้อและพรรคพวกหลายสิบคนมุ่งหน้าตรงไปยังบ้านสามดอกทันที...

“แพงลูกค้ากระเป๋าหนักมึงมาแหนะ...เรียกหามึงอยู่ในห้องเหลืองนู่น”

แพงใจตุ๊มๆ ต่อมๆ ตอนถูกเรียกให้ไปทำงาน แขกกระเป๋าหนักของเธอมีเพียงคนเดียวเท่านั้น คือชายหน้าบากที่พอเขาจากไปร่างกายเธอก็แทบย่อยยับจนต้องนอนพักรักษาร่องรักราวอาทิตย์หนึ่งทุกที

สวบ สวบ สวบ

แพงตาหูเหลือกกางมือสองข้างออกแล้วกำลงบนฟูกหนา

“พี่จ๋า...ปรานีฉันด้วยเถอะจ้า...ฉันเสียวไม่ไหว”

ส่งเสียงคร่ำครวญเว้าวอนให้เขาเบาแรง ร่างงามโยกคลอนไปตามแรงกระเด้าในจังหวะหนักหน่วง น้ำรักพวยพุ่งยามเมื่อสะโพกแกร่งบดขยี้อย่างลืมเป็นลืมตาย ใบหน้างามบิดเบี้ยวทั้งเสียวทั้งจุก หากก็มีความสุขอยู่ไม่น้อยกับลีลาดุเด็ดเผ็ดมัน

ไฟราคะในตัวลุกโชนทั้งที่น้ำเธอแตกไปตั้งหลายหน ดุ้นเนื้อจ้วงแทงเข้าออกในรูจีบทางด้านหลังมาเป็นระยะแพงร่อนบั้นท้าย ร่องรูด้านหน้าเองยังมีน้ำคาวขุ่นคลังคลอ กลีบสาวเธอเต้นระยิบอยากได้ของแปลกปลอมเข้าไปสะกิดให้หายคัน เดื้อเหมือนรู้เขาสอดปลายนิ้วควักน้ำจากรูหน้าปัดป่ายไปบนติ่งกระสัน บีบขยี้ซ้ำๆจนแพงกรีดเสียงร้องโหยหวน

“อ๊า...อ๊า...อ๊า...พี่จ๋า...”

สวบ สวบ สวบ การเคลื่อนไหวของเขายังคงหนักหน่วงดุดัน ฝ่ามือร้อนยกฟาดไปบนก้นนุ่มจนผิวเนื้อขาวจั๊วะกลายเป็นสีแดงระเรื่อ

“เอ็งคิดถึงดุ้นของข้าบ้างไหมวะนังแพง...เอ็งนี่ เอากี่ทีก็ไม่เคยเบื่อ”

“โอ้ว!คิดถึงสิพี่ ทำไมฉันจะไม่คิดถึงละ กลัวว่าพี่จะเบื่อฉันเสียแล้วอีก พี่ทำให้ฉันใจหายใจคว่ำเลยนะรู้ไหม...” พูดเอาใจทั้งที่ความจริงแพงคิดถึงดุ้นเนื้อใหญ่ๆของใครอีกคนมากกว่า เขาหายหน้าไปเลยไม่เห็นแวะมาใช้งานเธอบ้าง ไม่รู้ว่าไปเรียกใช้อีสาวคนอื่นหรือไม่

“ปากเอ็งหวานอย่างนี้ไง ข้าถึงไปไหนไม่เคยรอด ว่างจากงานคราใดเป็นต้องวิ่งปรี่มาหาร่องเอ็งมันทุกครั้ง”

เดื้อหลุดเสียงครางซีด ลากสองมือจากอกอวบมากุมเอวคอดไว้แน่น พร้อมกับดันสะโพกเข้าหาร่องจีบหนักๆ ขยับสะโพกโยกตัวเข้าใส่เพียงสามถึงสี่ทีชายหนุ่มจึงเปล่งเสียงคำรามกึกก้องไปทั่วทั้งห้องกว้าง

“อ๊า...โอ้ว...” หนุ่มหน้าบากหลับตาพริ้ม เกร็งสะโพกพร้อมกับฉีดน้ำเชื้อเข้าใส่รูสวาทจากด้านหลังจนล้นเอ่อ น้ำคาวขุ่นส่วนที่ล้นออกมาจึงไหลเป็นทางยาวเปรอะเปื้อนเรียวขาเรียว แพงกดนิ้วขยี้ปุ่มแดงแล้วจึงเสร็จตามชายหนุ่มไปติดๆ

ลำอวบถูกชักออกมาวางพาดไว้บนก้นนุ่มจนแลเห็นรูกลวงโบ๋ เดื้อผ่อนลมหายใจยาว เสร็จไปสองน้ำค่อยสบายตัวขึ้นหน่อยแต่ก็ยังไม่เพียงพอ

แพงทิ้งตัวลงนอนราบไปบนพื้นฟูก หอบหายใจระรัวด้วยความเหน็ดเหนื่อย หวังจะได้นอนพักสักหน่อยเดื้อกลับกระชากเรียวแขนเธอให้ลอยขึ้นเหนือเตียงไม้ ใบหน้าหวานซีดเผือดหันมองเจ้าของร่างกำยำ

“ว้าย!พี่จ๋า ขอฉันพักอีกสักหน่อยไม่ได้หรือจ๊ะ ฉันยังเหนื่อยอยู่เลย”

“ยังไม่ต้องพัก เพราะข้ายังไม่อิ่ม ยังอยากกินเอ็งให้มากๆ ไปยืนพิงตรงเสานั่น แล้วแหกขาออกกว้างๆให้หอยเอ็งเปิดอ้า ข้าเปรี้ยวปากอยากกินหอยตัวอวบๆ...”

แพงถูกไอ้เดื้อผลักไสให้เดินไปตรงเสากลางห้อง เรือนร่างอรชรสั่นน้อยๆ สีหน้าแสดงออกถึงความรู้สึกข้างใน ไม่ใช่เขาคิดจะร่วมรักกับเธอด้วยท่าพิสดารหรอกนะ...

สาวแพงข่มอารมณ์กลัว พาสองเท้าอ่อนล้ามาจนถึงเสากลางห้อง เธอหันหลังใช้แผ่นหลังบอบบางพิงขนาบไปกับมัน สองมือยกขึ้นรั้งไปทางด้านหลังคล้องท่อนเสาเอาไว้เป็นหลักยึด ขาสองข้างกางออกกว้างจนกลีบอูมแบอ้าออกจนแลเห็นเม็ดกระสันด้านในสีแดงสด หน้าอกอวบอิ่มมีจะงอยสีชมพูพุ่งทะยานเชิญชวน ไอ้เดื้อถึงกับคำรามเสียงแหบห้าว

“เอ็งสวยมากนังแพง...สวยจนข้าปวดหนึบไปทั้งลำ”

เดื้อพร่ำเพ้อเอ่ยปากชมเปาะ หลังจากพุ่งร่างเปลือยสูงใหญ่ตามลงมาจากเตียง ดวงตาดำสนิทพราวระยับจับจ้องไปยังของอร่อยของดีที่เขาไม่เคยคิดเสียดายเงินถึงขั้นยอมแลกมันมาทุกครั้งหลังจากออกปล้น

ชายเจ้าของรอยแผลเป็นบนใบหน้ายอบกายลงนั่งคุกเข่า สองมือกางออกตะปบลงตรงง่ามขาขาว แลบลิ้นยาวออกมาเลียไปรอบปากแห้งผาก พลูเนื้อกำลังหยาดเยิ้ม เดื้อรีบตวัดปลายลิ้นปาดเลียไปตามรอยแยกของกลีบชบา กดปลายจมูกโด่งดอมดมกลิ่นคาวของสาวบ้านสามดอก ยกมือข้างหนึ่งควานหาเต้าสล้างแล้วบีบขยำเล่น

“อ๊า...อ๊า...อ๊า...” แพงครางเสียว จิกปลายเล็บลงกับเนื้อเสาจนกลายเป็นรอยทางยาว สองขาบนพื้นแทบยืนไม่ไหว เดื้อจึงยกเอาขาข้างหนึ่งของแพงพาดไว้บนบ่า จุ่มใบหน้าจ้วงทะลวงฟัดพลูเนื้ออย่างเอาเป็นเอาตาย

“อะ...ซีด....ซีด...พี่จ๋า...อ้า...”

แพงกรีดเสียงครางยาวขับเอาน้ำสวาทออกมาให้เดื้อได้กินไม่หยุดหย่อน นิ้วยาวสอดส่ายควานเข้าแทรกสลับกับปลายลิ้น ดูดดุ้นผิวเนื้ออวบหวาน แพงน้ำแตกอีกครั้ง ร่องสาวของเธอจึงบีบรัดทั้งปลายลิ้นร้ายทั้งปลายนิ้วเรียวยาว หัวนมถูกบดขยี้ มันทั้งเสียวแล้วก็มีความเจ็บแสบเจือปน เสียงครวญครางดังลั่นไปทั่วห้องกว้าง เดื้อดูดน้ำสวาทจนแห้งเหือด ร่างสูงจึงหยัดขึ้นยืนเต็มความสูง คว้าเอาท่อนขาเพรียวเกาะเกี่ยวไว้บนเอวสอบ ยัดลำดุ้นอันโตบุกทะลวงเพียงครั้งเดียวมิดถึงส่วนโคน

“อือ...อร๊าย...ลึกเหลือเกินจ้ะ”

แพงยืนตาลอยเคว้งคว้างรับเอาดุ้นเนื้อขนาดใหญ่มาพำนักไว้ในร่องสวาท วันนี้นอกจากเขาจะลีลาเด็ด เขายังปรนเปรอความสุขให้เธอ

ปากอิ่มถูกประกบจูบเร่าร้อนเธอสัมผัสถึงรสชาติคาวจากน้ำรักตัวเอง มันให้รสชาติเฝื่อนไม่อร่อยสักนิด ผิวแก้มร้อนผ่าว เลือดลมในกายสาวพลุกพล่าน เอวสอบจึงเริ่มทำงานไม่ยั้งแรง สอดกระแทกเข้าใส่ไม่ต่างจากเครื่องสูบ ทำเอาแพงอารมณ์เตลิดเปิดเปิงไปกับพายุลูกโต

ตอนมิ่งแก้วมาถึงบ้านสามดอกเขาเรียกใช้แพง คนทางร้านเอ่ยปากขอโทษตอนนี้แพงกำลังถูกใช้งานจากชายคนอื่นอยู่ มิ่งแก้วไหวหัวไหล่กวาดสายตามองไปทั่วร้าน ไม่เป็นไรเขาเพียงแวะมาหาข่าวบางอย่าง ซึ่งผู้หญิงทำงานในที่นี้น่าจะตอบคำถามเขาได้หมดทุกคน ไม่ใช่เฉพาะแค่สาวแพงเพียงคนเดียว

---------------------------------------