พอได้ยินคำพูดของพี่ลีวายทำให้แทนขมวดคิ้วอย่างสงสัยทันที
“หมั้นหรอครับ?” คำถามของแทนทำให้ฉันนิ่งไปพร้อมเม้มปากแน่น ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง
“ตอบมันไปสิว่าเธอเป็นว่าที่คู่หมั้นของฉัน”
“ว่าที่คู่หมั้น?” แทนทวนคำพูดของพี่ลีวายอีกครั้ง ส่วนฉันได้แต่ยืนนิ่ง
พี่ลีวายเดินมาใกล้ๆ แทนก่อนจะเหลือบตามองฉันแล้วถาม “เธอไม่ได้บอกหรอ?”
“………” ฉันไม่ตอบอะไรทั้งนั้นได้แต่นิ่งและเงียบ
เมื่อเห็นว่าฉันไม่ยอมตอบพี่ลีวายก็เปลี่ยนมามองแทน แล้วถาม “อยากหมั้นกับเธอแทนฉันไหมล่ะ เอาสิ! ฉันยกให้”
มันจุกแน่นไปทั้งอกกับคำพูดที่พี่ลีวายเพิ่งพ่นออกมา เห็นฉันเป็นสิ่งของหรือไงถึงคิดจะยกให้ใครก็ได้แบบนี้ รู้ว่าเขาไม่เคยแคร์ความรู้สึกฉันเลยเวลาพูดคำเหล่านั้น แต่ต่อหน้าคนอื่นแบบนี้มันเกินไปหรือเปล่า
“ถ้าผมตอบว่าอยากได้…ก็จะยกให้เลยอย่างนั้นใช่ไหมครับ?” เหมือนแทนจะจริงจังซะด้วย เขาจ้องหน้าพี่ลีวายอย่างไม่รู้สึกเกรงกลัวเล
