เพราะกลัวว่าคนอื่นจะรู้ถึงความสัมพันธ์ที่น่าอายระหว่างฉันกับพี่ลีวายจึงยอมแต่โดยดี ถึงแม้ว่าไม่อยากให้เขาไปส่งแต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีอยู่ลุงคนขับรถได้ย้ายกระเป๋าของฉันไปที่รถของพี่ลีวายเรียบร้อยแล้ว
@ภายในรถ
ทั้งฉันและพี่ลีวายเข้ามานั่งในรถ บอกตามตรงว่าไม่ชอบความอึดอัดแบบนี้เอาซะเลย
“จะไม่ถามว่าฉันหายไปไหนมา?” คนตัวสูงที่นั่งเบาะคนขับหันมาขมวดคิ้วพูดกับฉันราวกับอยากให้ถาม
“ทำไมต้องถามด้วยคะ”
“ปกติเห็นอยากส่อรู้ไปซะทุกเรื่องไม่ว่าฉันจะทำอะไรอยู่ที่ไหน”
คำพูดที่เหน็บแนมนั้นทำให้ฉันเงียบไปครู่หนึ่ง เพราะก่อนหน้านี้เวลาพี่ลีวายหายไปไหนมันก็อยากรู้ไปหมดอย่างที่เขาว่า แต่ก็ไม่ได้ตามติดขนาดนั้นซะหน่อยฉันยังรู้ว่าตัวเองเป็นได้แค่ไหนและเว้นที่ว่างให้เขาเสมอ
“ก็คง…ไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นมาใช่ไหมคะ”
“เดาเก่งเหมือนกันนี่”
“……..” ไม่น่าถามแบบนั้นให้ตัวเองเจ็บหัวใจเล่นๆ เลย เพราะคนที่ตอบไม่
