ผมรู้สึกจุกจริง ๆ แต่ก็พยายามอยู่นิ่ง ๆ ไว้ ทำไมวะ ปลายฟ้าเธอกลัวอะไรนักหนา ที่เคยบอกว่า แม่ไม่ให้คบใคร มันเรื่องใหญ่ถึงขนาดคิดเรื่องอนาคตไม่ได้เลยเหรอ?
ผมเจอคำนั้นเข้าไป ผมไม่มีอารมณ์ทำอะไรต่อเลย ผมท้อ... ทั้งที่ผมเข้าใจปัญหาของเธอมาตลอด... มันมีอะไรวะ? ทำไมเธอต้องแบกไว้คนเดียว แล้วมาคอยกลัวไปทุกอย่างแบบนี้
ที่จริง... แบ่งมาให้ผมก็ได้ แค่เรื่องแม่เธอไม่ให้คบใคร ผมช่วยแบกไว้ มันไม่ตายหรอก
เราคบกันแบบนี้ก็จริง แต่ไม่ใช่ผมไม่อยากแต่งงานกับเธอ อนาคตผม ผมเองก็วางแผนไว้เหมือนกัน ที่ผมถาม... ผมอยากให้เธอมั่นใจ ผมอยากหนักแน่น ไม่อยากให้เธอกลัวอะไรอีกแล้ว
และปลายฟ้า เธอก็หยิบชุดเพื่อนเจ้าสาว เข้าห้องนอนไป โดยที่เธอ ไม่มองหน้าผมเลย
จนเธอปิดประตูห้อง แล้วออกมาเคาะเบา ๆ
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
ผมจึงเดินไปใกล้ ๆ แล้วบิดลูกบิด หวังจะเปิดเข้าไปหาเธอ แต่ทว่า… เธอกลับล็อคมันไว้
“บะ เบบี๋... ไม่ต้องเข้าม
