เช้าตรู่... ฉันตื่นมาไร้คนข้างกาย จะหันซ้ายหันขวาก็ไม่มีเขา อืม... สงสัยคุณหมอศัลเขากลับบ้านไปแล้วล่ะ
ที่ฉันทำ มันเห็นแก่ตัวไปไหม ที่จริง ฉันก็ไม่มีอารมณ์อะไรหรอก ฉันแค่อยากคลายบทเศร้าโศกของตัวเอง อยากให้ความรู้สึกดี ๆ ที่มีแค่เขา เข้ามาแทน
ซึ่งมัน ก็ได้ผล ฉันลืมเรื่องเครียด ๆ ลงภายในพริบตา
วันนี้งานแต่งซินน์ ฉันจึงรีบอาบน้ำ แล้วหอบชุดทุกอย่างไปแต่งหน้าที่ตึก ZER พอมาถึง ฉันก็เห็นไอ้ซินน์ มันนั่งหน้าบูดเป็นตูดหมาอยู่หน้ากระจก แม่มัน เพื่อน ๆ ทุกคนพยายามปลอบใจ แต่มันก็ยังหน้าบูดอยู่แบบนั้น จนเข้าพิธี
วันนี้ฉันแต่งชุดไทยสใบสีขาว มันดูกลมกลืนกับสีผิวฉันมาก แต่คนที่จ้องฉันอยู่ห่าง ๆ คนนั้น เขาไม่ละสายตาไปไหนเลย เอ่อ มองขนาดนี้... คืนนี้มานอนด้วยกันไหมล่ะ?
ยังอีก! เขายังมองฉันอยู่เลย ฉันจะทำยังไงดี ตอนนี้เริ่มทำตัวไม่ถูกแล้วนะ
ฉันแกล้งทำไม่เห็นเขา พยายามสนใจซินน์และช่วยงานแต่ง จนจบพิธีเช้
