"ต่อให้เรื่องราวมันจะเป็นแบบไหน กูก็ไม่มีทางปล่อยมือเขาไปอยู่ดี"
พัฒนพงษ์ถอนหายใจให้กับคำตอบของเพื่อนรัก ในเมื่อเพื่อนเลือกแบบนั้น เขาก็ไม่รู้จะว่ายังไงเหมือนกัน ก็คงต้องปล่อยชีวิตใครชีวิตมัน ปล่อยให้มันเลือก ในสิ่งที่มันตัดสินใจของมันเอง
บูรพาเดินเข้ามาหาคนตัวเล็กที่นั่งพิงหลังอยู่กับโซฟาภายในห้องทำงานของเขา แม้ดวงตาคู่สวยจะหยุดมองเพียงที่จอไอแพด แต่เขาก็เห็นหยาดน้ำใสๆที่คลอออกมา
"ลี.."
มือหนาวางหมับลงที่ต้นขาของลีลา จนเธอต้องปลดสายสมอลทอร์คออกจากหู มือบางยกปาดน้ำตาลวกๆ ก่อนที่เธอจะดึงความสนใจมาหยุดที่เขาทันที
"ผมมีประชุมย่อยไม่เกินหนึ่งชั่วโมง อาจจะเร่งให้เร็วกว่านั้น เพราะผมต้องคุยกับคนของผม ที่จะไปจัดการเกี่ยวกับเรื่องบริษัทของคุณ"
"ให้ฉันเข้าไปด้วยได้ไหม ถ้านั่นมันเกี่ยวข้องกับบริษัทของฉัน ฉันคิดว่า ฉันมีส่วนต้องรับรู้เหมือนกัน"
"ตอนนี้คุณไม่โอเคอยู่นะลี ผมไม่มีทางยัดเรื่อง
