ลีลารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในสายของอีกวัน ความจริงเธอแทบไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้ ยอมรับว่าเรื่องราวของบูรพามีส่วนรบกวนจิตใจ กว่าจะมาหลับเอาได้ ก็เล่นปาไปเกือบสว่างเลยทีเดียว
อาการปวดหัวแทรกผ่าน ในตอนที่เธอกำลังลุกจากเตียงกว้าง มันพอๆกับอาการที่เจ็บช่วงล่าง แต่เธอก็เลือกที่จะกัดฟัน ข่มความเจ็บปวดที่อีกคนมอบให้ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
"ตื่นแล้วเหรอลูก"
เสียงทักทายของบิดา ส่งผลให้ลีลาฉีกยิ้มกว้าง เธอเดินเข้าไปหาท่านที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร ก่อนจะกวาดสายตามองหามารดา
"คุณแม่ล่ะคะ"
"คุณแม่ออกไปข้างนอกลูก มีธุระกับป้าๆที่เป็นเพื่อนกัน"
"งั้นเหรอคะ"
ใบหน้างดงามแสดงออกถึงความผิดหวังเพียงนิด หากเธอลงมาเร็วกว่านี้ ก็อาจจะได้เจอกับมารดา
"หน้าซีดไปนะลูก ไม่สบายหรือเปล่า แล้วทำไมเมื่อคืนบูมกลับกลางดึกล่ะ"
"คุณพ่อเห็นเหรอคะ"
"พ่อลงมาดื่มน้ำน่ะ ก็เลยสวนทางกับบูมเข้าพอดี"
เป็นอีกครั้งที่ลีลาเงี
