"ลี ผมไม่ได้คิดแบบที่คุณกำลังคิดนะ"
บูรพายังพยายามที่จะรั้งใบหน้างดงามให้หันกลับมาหา และเธอก็ยินยอมที่จะหันกลับมาทั้งน้ำตา
"เอาเป็นว่า ที่เด็กนั่นมันพูดฉัน ก็ถูกของมันก็แล้วกัน ฉันหวังว่านายจะเปิดภาพจากกล้องวงจรปิดแล้ว และได้เห็น และได้ยินในสิ่งที่เด็กนั่นมันพูดฉันแล้ว"
เป็นอีกครั้งที่บูรพานิ่งไป และการกระทำของเขา มันก็ทำให้อกของคนที่กำลังทอดมอง สั่นสะท้านขึ้นมาได้มากเหมือนกัน
"นะ นาย นายยังไม่เปิดภาพจากกล้องวงจรปิดงั้นเหรอ?"
สิ่งที่บูรพาเป็น มันทำให้เธออดคิดไปแบบนั้นไม่ได้
"ผมเห็นแล้ว ผมเห็นทุกอย่าง คุณไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น จากที่ตอนแรก ผมมีแพลนที่จะจ้างนักศึกษาที่กำลังฝึกงาน เข้าทำงานที่บริษัทของผม ถ้าเด็กเหล่านั้นเรียนจบ แต่ผมลงโทษในสิ่งที่ทิพย์มณีทำกับคุณ ด้วยการไม่รับเด็กคนนี้เข้าทำงาน แค่ให้เธออยู่ในบริษัทผมต่อในช่วงฝึกงาน เท่านั้นจริงๆ"
ลีลายกยิ้มหยันเมื่อได้ยินแบบนั้น เธอ
