บูรพาทิ้งเข่าลงไปกับพื้นหน้าโซฟา มือหนาขยับผ้าห่มที่คลุมร่างเล็กออกช้าๆ เขากลืนก้อนเหนียวๆลงคอด้วยความยากลำบาก ลมหายใจมันติดขัด เมื่อเขาได้กลิ่นหอมจางๆจากตัวเธออีกครั้ง แว๊บหนึ่ง ที่บูรพาลอบมองเสี้ยวใบหน้างดงาม ก่อนที่เขาจะสอดแขนเข้าไปช้อนที่ต้นขาขาว พลางใช้แขนอีกข้าง สอดเข้าไปยังต้นคอทางด้านหลัง ก่อนที่จะออกแรงโอบอุ้มร่างเล็กในท่าเจ้าสาว แล้วตรงไปยังเตียงนอนของตัวเอง
รู้อยู่แก่ใจ ว่าถ้าลีลารู้ว่าเขาทำแบบนี้กับเธอ เธอจะได้ใจแค่ไหน แต่เขาไม่สามารถข่มตาให้หลับได้ ถ้าต้องปล่อยเธอไว้ตรงนั้นจริงๆ
บูรพาวางร่างของอีกคนลงบนพื้นที่ที่เธอเคยนอน หมอนใบใหญ่ที่เขาใช้หนุนนอนเมื่อสักครู่ ถูกดึงมารองศีรษะอีกคนเอาไว้ ก่อนที่เขาจะโน้มกายไปอีกฟากฝั่งของเตียงกว้าง เพื่อดึงผ้าห่มผืนหนามาคลุมร่างของเธอ กลิ่นหอมเย้ายวนจากกายอีกคนทำให้เขาใจสั่น กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ที่เธอทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงซ้ำๆ อาการงอนของผู
