ตอนที่ 2 พี่รหัส
1282 คำ
~วันต่อมา~
@ลานกิจกรรม คณะบริหารธุรกิจ 17.00 น.
"ปีหนึ่ง!! ปีหนึ่ง!! จัดแถว!!"
เสียงไอ้กายตะโกนเรียกให้ปีหนึ่งเข้าแถวดังขึ้น คือไอ้กายมันเป็นหัวหน้าพี่ว้ากรุ่นผมไง
"ปีหนึ่ง ปีหนึ่ง ผมสั่งให้จัดแถวไม่ได้ยินกันรึไงวะ!"
ตึกตึกตึก ตึกตึกตึก!!
แล้วมันก็ตะโกนออกมาอีกครั้งซึ่งครั้งนี้ดังกว่าครั้งเมื่อกี้อีก จนน้องปีหนึ่งต่างพากันวิ่งหน้าตาตื่นมาเข้าแถว ยกเว้นผู้หญิงคนนึง
"น้องครับ....รีบๆเดินเพื่อนคุณรออยู่ไม่เห็นรึไง!!" ผมตะโกนออกไปด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผู้หญิงคนนี้เกรงกลัวเลยนี่พูดจริง
"ปีหนึ่งกอดคอกันแล้วลุกนั่งยี่สิบครั้ง ปฏิบัติ!!"
"ลุกนั่งยี่สิบครั้งปฏิบัติครับ/ค่ะ!"
"เสียงมีแค่นี้เหรอน้อง....คนมีเป็นร้อยแต่เสียงพี่คนเดียวยังดังกว่าเสียงพวกน้องอีก ลุกนั่งสามสิบครั้งปฏิบัติ!!" แล้วไอ้กายก็สั่งน้องปีหนึ่งอีกครั้ง
"ลุกนั่งสามสิบครั้งปฏิบัติครับ/ค่ะ!" แล้วครั้งนี้น้องปีหนึ่งก็ขานรับเสียงดังฟังชัดเลยครับ ก่อนที่ทุกคนจะกอดคอกันแล้วลุกนั่งตามที่สั่ง!!
"หนึ่ง สอง สาม....!!"
"เอาใหม่.....ไม่พร้อมกัน....ทำให้มันพร้อมกันสิครับ แค่นี้เองทำไม่ได้เหรอ ลุกนั่งยี่สิบครั้งปฏิบัติ!!" แล้วไอ้กายมันก็ตะโกนสั่งน้องอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้น้องปีหนึ่งทุกคนก็ต่างสามัคคีกันจนทำให้ลุกนั่งได้ครบทั้งหมดตามที่ไอ้กายมันสั่ง!!
"ปีหนึ่ง.....นั่งครับ!" ไอ้กายสั่งให้น้องนั่งลงกับพื้น
"ขอบคุณครับ/ขอบคุณค่ะ!"
พรึ่บ!!
"วันนี้ทุกคนจำกันได้ใช่มั้ย.....ว่าพวกผมนัดพวกคุณมาทำอะไร?"
"จำได้ครับ/จำได้ค่ะ!!"
"ใครที่ยังหาพี่รหัสของตัวเองไม่เจอลุกขึ้นแล้วเดินออกมาข้างหน้าครับ!!" พอสิ้นเสียงของไอ้กาย ผู้หญิงคนนึงก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกมาข้างหน้าทันที แถมยังเป็นคนเดียวกันกับที่ผมตะโกนว่าเมื่อกี้อีก ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนน้องรหัสคนสวยของผมเองไง
"ทำไมถึงหาพี่รหัสไม่เจอครับ....น้องไม่ได้คำใบ้จากพวกพี่รึไง!" ไอ้กายตะโกนถามออกไป
"ได้ค่ะ!!" เธอก็ตอบกลับมาแทบจะทันที ซึ่งพอผมได้ยินแบบนั้นผมก็ตะโกนถามออกไปด้วยเสียงที่ดุดัน
"แล้วทำไมถึงหาไม่เจอ....เพื่อนน้องคนอื่นๆเขายังหาพี่รหัสตัวเองเจอเลย!" เธอมองหน้าผมสักพัก ก่อนจะตอบผมกลับมาหน้าตายว่า....
"ก็แสนดีหาคนหล่อตามคำใบ้ที่ได้มาไม่เจอสักคนนี่คะจะให้ทำยังไง!" ทุกคนในที่นี้ตกอยู่ในความเงียบทันที โดยเฉพาะผมนี่ถึงกับเงิบอะ นี่น้องกำลังจะบอกว่าผมไม่หล่อใช่ป่ะ และก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรออกไป ร่างบางที่ยืนอยู่ตรงหน้าก็พูดออกมา
"หรือว่าพี่เป็นพี่รหัสของแสนดีคะ....แต่ในคำใบ้ทีได้มาคือคำว่าหล่อนี่นา ซึ่งแสนดีดูแล้วแสนดีคิดว่าไม่น่าจะเป็นพี่นะ!!"
"นี่น้องกำลังจะบอกว่าพี่ไม่หล่องั้นเหรอ....พี่เป็นถึงเดือนคณะปีที่แล้วเลยนะ น้องแม่งตาถั่วหวะ!" ผมพ่นคำพูดใส่หน้าน้องรหัสตัวเองออกไปด้วยความโมโห ก่อนที่เธอจะพูดขึ้นว่า
"แสนดีไม่ได้ตาถั่วค่ะ....แต่เป็นพี่เองมากกว่าที่หลงตัวเอง!!" เธอพูดออกมาทันทีหลังจากที่ผมพูดจบ นี่ก็เงิบรอบสองสิครับ ทำไมยัยนี่ถึงเถียงคำไม่ตกฟากแบบนี้วะ!!
"พี่ไม่ใช่เพื่อนเล่น!!" ผมพูดออกไปเสียงดุ พร้อมกับจ้องมองร่างบางที่ยืนมองผมอยู่ตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา!
"สรุปพี่เป็นพี่รหัสของแสนดีใช่มั้ย?" จู่ๆน้องมันก็ถามผมออกมา!!
"ใช่....พี่เป็นพี่รหัสของเรา!" ผมก็ตอบเธอไป
"งั้นแสนดีกลับเข้าไปนั่งในแถวได้แล้วใช่มั้ยคะ....พี่รหัส!!"
"ยัง!!" ผมตอบเธอไปแค่นั้น แล้วตอนนี้ทั้งรุ่นผมแล้วก็รุ่นน้องต่างมองมาที่เราสองคนกันเป็นตาเดียว!
"ทำไม?" น้องมันเริ่มทำเสียงแข็งใส่ผมแล้วครับ
"กฏก็ต้องเป็นกฏครับน้อง.....ในเมื่อพวกพี่ให้เวลาน้องตามหาพี่รหัสเป็นอาทิตย์ แต่น้องกลับหาพี่ไม่เจอ เพราะฉะนั้นน้องต้องถูกลงโทษ ไปวิ่งรอบตึกคณะยี่สิบรอบ ปฏิบัติ!!"แล้วพอผมพูดจบ น้องมันก็ยืนนิ่งอยู่แบบนั้น นี่ไม่คิดจะกลัวผมบ้างเลยรึไงวะแม่ง!!
"พี่สั่งให้ไปวิ่งรอบตึกยี่สิบรอบไงครับ....ไม่ได้ยินรึไง?" ผมตะโกนออกไปเสียงดัง
"........."น้องแม่งก็ยังคงยืนเงียบมองหน้าผม ได้จะเอาแบบนี้ใช่มั้ย ผมหันไปมองหน้าไอ้กายทันที ซึ่งมันก็รู้ดีว่าผมกำลังจะให้มันทำอะไร!
"ปีหนึ่งลุก!!"
พรึ่บ!!
แล้วทุกคนก็ลุกตามคำสั่งของไอ้กาย!!
"ในเมื่อเพื่อนของพวกคุณไม่ยอมทำตามกฏ และไม่ฟังคำสั่งของรุ่นพี่งั้นพวกคุณก็จงร่วมกันรับผิดชอบ กอดคอกันแล้วลุกนั่งห้าสิบครั้งปฏิบัติ!!" และก่อนที่น้องปีหนึ่งทุกคนจะลุกนั่งตามคำสั่งของไอ้กาย น้องรหัสของผมก็พูดขึ้นมาทันที!
"แสนดีจะวิ่งรอบตึกคณะยี่สิบรอบค่ะ....!!"
.
.
.
(แสนดี)
~ยี่สิบนาทีต่อมา~
"พี่ให้วิ่งครับน้อง ไม่ใช่ให้เดิน เร็วๆเพื่อนรออยู่!!" ทุกคนสงสัยใช่มั้ยว่าเสียงใคร ฉันบอกให้เลยก็ได้มันคือเสียงของคนที่บอกว่าเป็นพี่รหัสของฉันไง และตอนนี้ฉันก็ถูกทำโทษเรื่องที่หาพี่รหัสของตัวเองไม่เจอภายในหนึ่งอาทิตย์ด้วยการมาวิ่งรอบตึกคณะที่โคตรจะกว้างนี่จำนวนยี่สิบรอบ ตอนแรกก็ว่าจะไม่ทำ แต่ถ้าฉันไม่ทำเพื่อนสาขาฉันก็จะต้องถูกลงโทษแทนฉันไง ซึ่งฉันจะไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นเด็ดขาด พูดแล้วก็เจ็บใจเป็นบ้า หื้ย!!
ตึกตึกตึก!!!
ตึกตึกตึก!!
"กี่รอบแล้วครับ.....ทำไมไม่นับให้มันดังๆ!!" แล้วพอฉันวิ่งมาจนถึงจุดที่พี่สีน้ำยืนกอดอกมองอยู่ พี่เขาก็ตะโกนถามฉันออกมา!!
"สิบรอบค่ะ...แฮร่กๆๆๆ!!" ฉันตะโกนตอบพี่เขาไปด้วยน้ำเสียงที่หอบแฮร่กๆ คือนี่ก็เริ่มจะไม่ไหวแล้วนะ รู้สึกว่าขามันจะก้าวไม่ออกแล้วให้ตาย และจู่ๆฉันก็......
พรึ่บ!!
ปึก!!
"อ๊ะ!!" ฉันสะดุดขาตัวเองล้ม ก้นจ้ำเบ้าลงไปกับพื้นทันที ทำให้พี่สีน้ำต้องรีบวิ่งเข้ามาดู
ตึกตึกตึก!!
"พี่ให้มาวิ่ง ไม่ได้ให้มาจับกบ!" แล้วอีพี่มันก็ยังคงพูดจากวนตีนใส่ฉัน ฉันแหงนหน้าขึ้นไปมองหน้าเขาด้วยสายตาไม่พอใจ ก่อนจะค่อยๆยันตัวเองลุกจากพื้น แต่.....
พรึ่บ!!
"อ๊ะ!" ฉันรู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาที่ข้อเท้าด้านขวาทำให้ตัวเองล้มลงไปกับพื้นอีกครั้ง พี่สีน้ำได้แต่ยืนกอดอกมองฉันอยู่แบบนั้น ก่อนที่เขาจะพูดออกมาเสียงเรียบว่า
"สำออย!!"
>|||||||<
- ผู้เขียน
