หลงรักเมียแต่ง #5 ก็แค่เสียตัวคิดอะไรมาก
1729 คำ
“อื้อ... อื้อ”
เสียงครางหลุดออกมาจากปากของส้มโอในขณะที่โดนภาวินจูบไม่ยอมปล่อย เธอแทบไม่รู้ตัวเลยว่าถูกอุ้มเข้ามาในห้องนอนตั้งแต่ตอนไหน เพราะมัวแต่หลงไปกับรสจูบที่เขามอบให้จนถอนตัวไม่ขึ้น ถึงแม้จะเมา แต่เธอก็ยังพอรู้ว่าตอนนี้ตนเองกับเจ้านายหนุ่มกำลังจะทำอะไร ติดอยู่ที่ร่างกายไม่สามารถต่อต้านการกระทำของเขาได้ จึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย
ภาวินมอมเมาคนใต้ร่างจนพอใจแล้วก็ค่อย ๆ จูบไปที่ซอกคอ ก่อนจะสร้างรอยเอาไว้เป็นหลักฐานว่าเธอกับเขาผ่านอะไรมาด้วยกัน
มือหนาไม่ยอมอยู่นิ่ง ปัดป่ายไปทั่วกายสาวพร้อมกับกระชับร่างนุ่มนิ่มเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตนอย่างแนบแน่นจนอากาศแทบลอดผ่านไม่ได้
เขาบดเบียดตัวตนที่อยู่ภายใต้กางเกงเนื้อดีไปที่สะโพกงอนงามของหญิงสาว ทำให้คนด้อยประสบการณ์ถึงกับขนลุกซู่ เสียวสะท้านไปทั้งร่าง โดยเฉพาะใจกลางความเป็นหญิง
“อื้อ คะ... คุณวิน อ่าห์”
“หอมจัง ตัวก็นุ่ม”
หญิงสาวส่งเสียงครางเบาหวิว คนเจ้าเล่ห์ก็เอ่ยออกมาด้วยเสียงหวาน ๆ พร้อมกับที่มือแสนซุกซนคู่นั้นค่อย ๆ ดึงชุดเดรสของเธอที่สวมใส่มางานแต่งวันนี้ออกไปงช้า ๆ ในขณะที่ริมฝีปากของคนทั้งคู่ยังคงแลกเปลี่ยนความหวานของกันและกันอยู่ไม่ห่าง
ความไร้เดียงสาของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มถึงกับต้องครางออกมาด้วยความพึงพอใจแล้วจูบหนัก ๆ ไปที่ริมฝีปากบวมเจ่อ ก่อนจะปล่อยให้เป็นอิสระ
“สะ... สวยยยย สวยอะไรแบบนี้”
เขาเอ่ยราวกับคนละเมอ เมื่อชุดที่ส้มโอใส่มาหลุดพ้นออกไปจากตัว เผยร่างขาวผ่องให้ปรากฏแก่สายตา หญิงสาวได้แต่นอนอ่อนระทวยอยู่ใต้ร่างของชายหนุ่มอย่างอ่อนแรง ไม่อาจจะเอื้อนเอ่ยคำใด ๆ ออกมาได้ แม้แต่จะขยับตัวยังแทบไม่มีแรง ทำได้เพียงหนีบขาทั้งสองข้างเข้าหากันเพื่อไม่ให้คนหื่นเห็นของสวยงามที่กำลังชื้นแฉะ
ภาวินเห็นแบบนั้นก็ไม่อาจทนต่อไปได้ จึงรีบปลดเสื้อผ้าของตนออกจากร่างกายเพื่อที่จะได้เท่าเทียมกับคนใต้ร่าง บอกได้เลยว่าตอนนี้เขาหายเมาแล้ว
แต่อย่างไรก็ไม่อาจหยุดความต้องการของร่างกายและจิตใจได้ จึงได้แต่เดินหน้าทำต่อ ซึ่งเขาก็พร้อมจะรับผลแห่งการกระทำในครั้งนี้ด้วยความเต็มใจ
เมื่อทั้งเขาและเธอไม่มีอะไรมาขวางกั้นอีก คนหื่นก็เริ่มปลุกเร้าหญิงสาวด้วยการพรมจูบไปที่ต้นคอเบา ๆ แล้วลากลิ้นลงมาเรื่อย ๆ จนถึงเต้าอวบทั้งสองที่กำลังชูชันราวกับท้าทายและเชิญชวนให้เขามาเล่นสนุกด้วย
“จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ”
“อื้อ คุณวิน ยะ... อย่าจับแรง อ๊ะห์”
“อืม หวาน จ๊วบ เต็มไม้เต็มมือที่สุด”
“คะ... คุณวินขา อ่าห์”
หญิงสาวเอ่ยห้ามเสียงกระเส่า มองชายหนุ่มดูดนมของตนด้วยความเขินอาย เธอไม่รู้จะระบายความเสียวอย่างไร จึงจิกเล็บลงบนบ่าของเขาอย่างแรง แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ภาวินรู้สึกเจ็บ เพราะเขากำลังมีความสุขกับเต้าอวบที่ทั้งเด้งทั้งหวาน เต็มไม้เต็มมือที่สุด
เขาทั้งบีบ จับ และดูดจนพอใจแล้วจึงค่อย ๆ เลื้อยลงมาเรื่อย ๆ ผ่านแอ่งสะดือน้อย ๆ ผ่านท้องอันแบนราบ จนมาถึงใจกลางความเป็นหญิงที่มีขนาดใหญ่เกินตัวจนคนเห็นอดกลืนน้ำลายลงคอดังอึก ๆ ไม่ได้เพราะอยาก...
ตั้งแต่เกิดมาเขานอนกับผู้หญิงก็หลายคน ไม่เคยเห็นใครน่าเอาเท่ากับส้มโอเลย นั่นคือความคิดของคนหื่นในขณะที่กำลังแยกขาของเธอออกกว้าง ๆ เพื่อให้สะดวกแก่การพาเจ้าหนอนยักษ์ที่กำลังตั้งตัวตรงมุดเข้าไปข้างใน
“คะ... คุณวิน อย่าค่ะ”
ส้มโอเอ่ยออกมาด้วยความอายเมื่อสำนึกได้ว่าตนเองกับเจ้านายหนุ่มกำลังจะทำอะไรกัน สวนทางกับร่างกายที่เต็มอกเต็มใจให้เขาได้สัมผัส เธอมองไปที่เจ้าหนอนยักษ์แล้วก็พลันรู้สึกกลัวขึ้นมา จึงส่ายหน้าปฏิเสธเพราะมันใหญ่เกินไป กลัวว่าเข้าไปแล้วตรงนั้นอาจจะฉีกขาดเอาได้
“ทำไม”
เขาถามในขณะที่ส่งนิ้วร้ายเข้าไปสำรวจถ้ำสาว ทำให้ส้มโอถึงกับต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บ ตอบแบบตะกุกตะกักไม่เต็มปากเต็มคำว่า กลัวเจ้านั่นของเขา แต่ภาวินก็พอจะจับใจความได้ จึงหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ
“คะ... คุณวิน อ่าห์ จะ... เจ็บ”
“เด็กดี จุ๊บ”
“กรี๊ดดดดด”
เสียงกรีดร้องหลุดออกมาจากปากของส้มโอเมื่อนิ้วร้ายของภาวินนำพาเธอไปสู่จุดหมายปลายทางสำเร็จ หญิงสาวพักหายใจเหนื่อยหอบได้ไม่นานก็เริ่มรู้ตัวว่าอีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้ เธอและเขาจะไม่ได้เป็นเพียงแค่เจ้านายกับลูกน้องอีกต่อไป ซึ่งเธอกำลังจะอ้าปากห้าม แต่กลับโดนอีกฝ่ายจูบปิดปากเสียก่อน นาทีต่อมาก็รับรู้ได้ว่าเจ้าหนอนยักษ์ได้บุกเข้ามาในรูสวาทของเธอเรียบร้อย เพราะมันเจ็บมาก เจ็บอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เหมือนร่างกายจะแตกสลายเสียให้ได้
“อือ อือ ตุ้บ ตุ้บ” หญิงสาวทั้งดิ้นทั้งทุบเพื่อให้เขาปล่อย แต่ก็ไม่เป็นผล
“ผมขอโทษ”
เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสำนึกผิดที่ทำให้เธอเจ็บ แต่ในใจไม่ได้รู้สึกอย่างที่พูดแม้แต่น้อย ซ้ำยังรู้สึกดีใจอีกต่างหากที่ได้เป็นผู้ชายคนแรกของส้มโอ
เมื่อรู้สึกได้ว่าหญิงสาวพร้อมมากขึ้นแล้ว ชายหนุ่มก็เริ่มปลุกเร้าอีกครั้งจนในที่สุดเธอก็ให้ความร่วมมือและหลงระเริงไปกับไฟสวาทของเขาอย่างเต็มอกเต็มใจ หลงลืมไปว่าทั้งคู่นั้นไม่ได้ป้องกัน!
ถึงแม้เวลาจะผ่านไปเป็นชั่วโมงแล้ว แต่เสียงเนื้อกระทบกันยังคงดังอย่างต่อเนื่องราวกับเครื่องจักร
เพราะหลังจากที่เขาได้พรากพรหมจรรย์ของเธอไป เขาก็ยังไม่ยอมถอดตัวตนความเป็นชายออกมา มันผลุบ ๆ โผล่ ๆ เล่นซนจนเจ้าของรูสวาทต้องขอให้หยุด
“คุณวิน พะ... พอก่อนเถอะ เจ็บ อะห์ อะห์ อะห์”
“โอ้ว อืม อีกนิดนะ อ๊ะห์ อะห์”
น้ำเสียงเหนื่อยหอบตอบกลับเมื่อส้มโอขอร้อง เขาพยายามเร่งความเร็วของสะโพกที่กำลังโยกไปมาเพื่อจะได้เสร็จพร้อมกัน ไม่นานนัก ของเหลวสีขุ่นก็ถูกปลดปล่อยเข้าไปในมดลูกของหญิงสาวที่ร้องเสียงหลงหลังจากเสร็จสมพร้อมกับสามีหมาด ๆ ร่างเล็กผล็อยหลับไปทันทีเพราะไม่อาจต้านความเหนื่อยได้อีก
ชายหนุ่มเองก็ไม่ต่างกัน เมื่อปลดปล่อยเรียบร้อยก็
ค่อย ๆ ถอดเจ้าหนอนยักษ์ออกมาแล้วล้มตัวลงนอนข้าง ๆ เธออย่างอ่อนแรง ภาวินไม่คิดเลยว่าส้มโอจะอึดและร้อนแรงได้ถึงเพียงนี้ ถึงกับทำให้คนอย่างเขาปลดปล่อยออกมาเต็มที่และมีความสุขมากแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“กรี๊ดดดดด”
เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจของส้มโอทำให้ภาวินที่กำลังนอนหลับสบายต้องตกใจตื่นด้วยอีกคน หญิงสาวตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ด้วยอาการเมื่อยและเจ็บตรงกลางกาย จึงหันไปมองรอบ ๆ เมื่อเห็นว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชาย เธอก็แหกปากร้องทันที
“เฮ้ยยยยย ร้องทำไม มีอะไรคุณ”
ภาวินเด้งตัวลุกจากที่นอนพลางมองซ้ายมองขวาเพื่อหาสาเหตุที่ทำให้เมียหมาด ๆ ของตนเองร้องกรี๊ด แต่ก็ไม่เจอ จึงหันมาถามหญิงสาวที่ม้วนตัวเข้าไปอยู่ในผ้าห่มราวกับเป็นดักแด้แล้วปล่อยให้เขาเปลือยกายอยู่คนเดียวด้วยความสงสัย
“ก็เราสองคน มะ... เมื่อคืน ทำแบบนั้นกัน”
เธอเอ่ยด้วยความอับอาย เพราะจำได้ทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้นกับตนและเจ้านายหนุ่มบ้าง ยิ่งคิดก็ยิ่งอาย ทำให้แก้มทั้งสองข้างแดงขึ้นมาราวกับลูกตำลึงสุก
“ใช่ เมื่อคืนเราสองคนได้เสียเป็นผัวเมียกันเรียบร้อยแล้ว”
“ส้มโอขอโทษนะคะ ที่เมาแล้ว ชะ... ชวนคุณวิน... เอ่อ... จูบ จนเรื่องมันกลายเป็นแบบนี้”
“ผมก็ต้องขอโทษเหมือนกันที่ไม่ยับยั้งชั่งใจ ล่วงเกินคุณ แต่คุณไม่ต้องห่วง ผมพร้อมจะรับผิดชอบ”
“มะ... ไม่ต้องค่ะ เรื่องนี้คุณวินไม่ผิด ไม่ต้องขอโทษหรือรับผิดชอบหรอกค่ะ”
“หมายความว่ายังไง ผมไม่เข้าใจ”
“ก็ มะ... หมายความว่า... ลืมเรื่องนี้ไปซะ ต่างคนต่างใช้ชีวิตเหมือนเดิม ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นยังไงล่ะคะ”
“คุณพูดอะไรออกมารู้ตัวบ้างไหม คุณเพิ่งเสียความบริสุทธิ์ให้ผมนะ ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ”
“ก็แค่เสียตัว คิดอะไรมากคะ”
เธอเอ่ยด้วยท่าทางสบาย ๆ ไม่ทุกข์ไม่ร้อนกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่คนที่ฟังอยู่กลับเดือดร้อนแทนและเจ็บจี๊ดในหัวใจอย่างไม่ทราบสาเหตุ เขามองคนตรงหน้าด้วยความขุ่นเคือง
“คิดแบบนั้นได้ก็ดี งั้นวันนี้ก็เสียตัวให้ผมทั้งวันก็แล้วกัน”
“อ้ายยยย คุณวิน อย่า อื้อ”
ภาวินกระตุกยิ้มตรงมุมปากอย่างร้ายกาจเมื่อได้ยินคำพูดของส้มโอ จากนั้นก็กระโจนใส่หญิงสาวแล้วทำเรื่องอย่างว่าอีกครั้งด้วยความโมโหที่เธอพูดแบบนั้นออกมา ทั้ง ๆ ที่เขาไม่เคยคิดจะรับผิดชอบผู้หญิงคนไหนในชีวิตเลยด้วยซ้ำ เธอเป็นคนแรก แต่เธอกลับปฏิเสธ ชายหนุ่มจึงลงโทษคนปากดีด้วยไฟสวาทที่ทั้งร้อนแรงและซาบซ่านไปทั่วทุกอณูรูขุมขนของเชลยสาวจนไม่อาจพูดได้ว่านี่คือบทลงโทษ!
- ผู้เขียน
