เวยฟางนอนหลับตาปริบๆ เมื่อเหมาฮ่าวลุกขึ้นถอดรองเท้าให้นางแล้วเขาก็ยื่นมือออกนอกมุ้งโบกมือลงปุ๊บ เทียนก็ดับปั๊บ
“เอาล่ะ! พวกเรานอนกันได้แล้ว” เขาดึงผ้าห่มมาคลุมอกให้นางและตนเองก่อนจะเลื่อนร่างลงนอนกอดนางไว้หลวมๆ
เวยฟางก้มหน้างุดอยู่ตรงอกเขา เสียงหัวเราะหึๆ พอใจของเหมาฮ่าวทำให้นางหงุดหงิด อกใจสั่นระรัว ครั้นเงียบลงนางก็ได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นแรงอยู่ใกล้ๆ หู ชายหนุ่มก้มหน้ายิ้มกับศีรษะของคนในอ้อมกอด เขาอยากให้นางเต็มใจจะแต่งงานด้วย คงจะต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมที่เถียนฮุยจอมเจ้าชู้เคยสอน
‘สร้างความผูกพัน โจมตีให้ใจเต้น แสร้งปล่อยเพื่อจับ’
หญิงสาวไม่รู้ว่าตนเองเผลอหลับไปในยามใด ทว่าในตอนใกล้จะเช้าที่ฉางเหมยมาเคาะประตูปลุกนั้นนางนอนหันหลังให้เหมาฮ่าว ลมหายใจอุ่นของเขารดอยู่ข้างแก้ม เวยฟางใบหน้าร้อนผ่าว สองแขนของเขายังกอดเอวนางเอาไว้
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“แม่นางเวย เร็วเข้าเถอะ! วันนี้ท่านต้
