เวยฟางกลัวว่าหม่าฮูหยินจะทำให้แผนของนางแตกจึงรีบเข้าไปจับแขน ผู้สูงวัยเอาไว้ “นายหญิงเจ้าคะ พวกเราไปคุยกันที่เรือนท่านดีกว่าเจ้าค่ะ”
หม่าฮูหยินหันมาคว้าต้นแขนของนางไว้แล้วดึงให้มานั่งลงบนเก้าอี้กลมที่โต๊ะกลางห้อง “จะไปทำไมกัน? อยู่นี่ก็มีแต่เจ้ากับข้า ช่วงนี้เสี่ยวฮ่าวเองก็ยอมไปที่จวนสกุลโซว่โดยดี หากว่าเจ้าช่วยข้าพูดให้ซิ่นมี่เอาใจใส่เขาอีกสักหน่อย ไม่แน่ว่าเขาอาจจะยอมตกลงปลงใจกับนาง ส่วนเจ้าอยากจะไปจากที่นี่หรือว่าพึงใจกับบุรุษคนใดข้าก็พร้อมจะสนับสนุน จะว่าไปโหลวซีห่าวก็ไม่เลวเลย บิดาของเขาก็เป็นขุนนางระดับเดียวกับนายท่าน ซ้ำตัวเขาก็กำลังก้าวหน้าในหน้าที่การงาน หากว่าข้าอ้างว่าเจ้าเป็นญาติ สกุลโหลวก็คงยินดีต้อนรับเจ้าเป็นสะใภ้”
เวยฟางหน้าซีด ‘จบกัน! ฮูหยินท่านมาขายข้าซะแล้ว ลูกชายก็ท่านก็นอนอยู่ในเตียงของข้า เขาจะยอมหรือ?’
“ฟางเอ๋อร์ เจ้าชอบโหลวซีห่าวหรือไม่?”
“อะ เอ่อ...ข้าเพิ่งเจอ
