เหมาฮ่าวนำเอาเรื่องที่รู้จากหมัวมัวฉีไปปรึกษาหัวหน้ามือปราบหน่วยที่หนึ่งโหยวอีและรองหัวหน้ามือปราบจั๋วเหรินหาว คนทั้งสองกำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่พอดี
“ข้าตรวจสอบเรื่องของโซว่เจี้ยนกั๋วแล้ว เมื่อหลายปีก่อนเขาเคยเป็นเจ้าหน้าที่ดูแลการยึดทรัพย์ขุนนางทุจริต คราวนั้นกุ้ยถิงเฟิงขุนนางระดับเจ็ดถูกไฟไหม้จวน สองสามีภรรยาสกุลกุ้ยและบุตรสาวยังหาตัวไม่พบ ญาติพี่น้องของพวกเขาได้ร้องเรียนทางการแต่กลับไม่มีเบาะแสเลยสักนิด บัดนี้บุตรสาวของพวกเขาปรากฏตัวขึ้นมา ทั้งหมัวมัวฉียังบอกพวกเจ้าว่าเคยมีคนตามฆ่านางกับคุณหนูกุ้ย โซว่เจี้ยนกั๋วกับกุ้ยถิงเฟิงทำงานอยู่ส่วนงานเดียวกัน เช่นนั้นเรื่องนี้ต้องมีลับลมคมใน”
“เราควรจะเรียกเวยฟางมาสอบถามดีหรือไม่?” จั๋วเหรินหาวหันไปถามโหยวอี
“หัวหน้าโหยว ข้าว่าอย่าเพิ่งเลยขอรับ นางยังไม่ไว้ใจผู้ใด? ไม่แน่ว่าเวยเลี่ยงอาจจะบอกบางอย่างนางไว้ คราวก่อนนางก็ติดตามข้าไปจวนสกุลโซว่”
