เวยฟางได้ยินสาวใช้สองคนที่เขาให้มาดูแลนางซุบซิบกันเรื่องที่บิดามารดาของเขาไม่พอใจที่นางเข้ามาในฐานะคู่หมั้น พวกเขาคิดจะให้นางเป็นแค่สาวใช้ นางไม่ได้ปวดใจที่ได้ยินอย่างนั้นเพราะนางเองไม่ได้อยากจะอยู่เป็นภรรยาของเหมาฮ่าวอยู่แล้ว อีกอย่างเรื่องเช่นนี้ก็เป็นธรรมดาของตระกูลขุนนางที่อยากจะให้บุตรชายแต่งงานกับคนฐานะเท่าเทียมกัน นางรู้ว่าเหมาฮ่าวเป็นนักพนันตัวยงแต่ก็รู้สึกแปลกใจที่เขาเป็นบุตรชายคนโตในตระกูลขุนนางระดับสี่ เมื่อเปรียบเทียบกับตัวนางแล้ว นางก็สมควรจะได้เป็นเพียงสาวใช้ของเขา
หญิงสาวมองเห็นโอกาสที่ตนจะอยู่ที่นี่ได้อย่างปลอดภัยจึงแอบไปพบหม่าฮูหยินตอนเช้าตรู่วันต่อมา ช่วงเวลานั้นเหมาฮ่าวยังไม่ตื่นนอน
“นายหญิงเจ้าคะ ข้ารู้ตัวว่าตนเองต่ำต้อยไม่คู่ควรจะเป็นฮูหยินของคุณชายเหมา เช่นนั้นขอให้ฮูหยินเมตตาข้าน้อยด้วย”
หม่าฮูหยินเลิกคิ้วดูสตรีตรงหน้า “เจ้าไม่เต็มใจจะแต่งงานกับบุตรชายข้าหรอกหรือ?
