เวยฟางย่องไปหยิบห่อผ้าที่นางซุกไว้ในตะกร้าสานใบใหญ่หลังเรือนออกมา หลังจากได้ยินสิ่งที่คุณชายทั้งสามพูดคุยกันแล้วนางก็ตัดสินใจว่าจะตามเหมาฮ่าวไปเมืองหลวง ข้าวของและเสื้อผ้าที่แอบเก็บและเตรียมไว้หลบหนีจึงต้องเอาออกมาจัดแจงเสียใหม่
เหมาฮ่าวแอบดูหญิงสาวที่ย่องไปเอาของก็ยิ้มน้อยๆ ‘คนอย่างเจ้าคงไม่อาจใช้วิธีบอกกล่าวตรงๆ ได้ ดูเหมือนเจ้าไม่ไว้ใจผู้อื่น’
นางเดินกลับไปยังห้องนอนและเริ่มเก็บของใหม่ วันพรุ่งนี้ต้องเดินทางเข้าเมืองหลวงกับคนแปลกหน้า ยังไม่รู้ว่าโชคชะตาจะพานางไปในทางดีหรือร้าย ป้ายสลักชื่อของเวยเลี่ยงถูกเก็บเข้าห่อผ้า เสื้อผ้าของนางมีไม่มากนัก ของมีค่าติดตัวเหลืออยู่พอสมควร
ในตอนที่เวยเลี่ยงมีชีวิตอยู่ ตาเฒ่าผู้นั้นคอยเตือนนางว่าห้ามพูดถึงเรื่องบิดามารดาของนางกับผู้อื่นโดยเด็ดขาด ต่อหน้าผู้คนนางจึงเรียกเวยเลี่ยงว่า ท่านพ่อและตอบทุกคนอย่างที่ตกลงกันไว้ว่ามารดาของนางป่วยตาย นา
