คหบดีเฉียวกับบุตรชายหน้านิ่วคิ้วขมวด ตลอดเจ็ดวันที่ผ่านมารายได้ของโรงเตี๊ยมหยกขาวลดลงมากจนเฉียวเจินรู้สึกหงุดหงิด
“เป็นเพราะโรงเตี๊ยมร่ำสุขนั่น ทำให้เงินที่ควรจะได้ลดลงไปมาก เจ้าจะคิดจะทำสิ่งใดก็รีบเสียเถอะ นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้วนะ หากว่าเดือนหน้าพวกเขาขยายสาขาเพิ่มอีกล่ะก็ ไม่แน่อาจจะกลายเป็นโรงเตี๊ยมชั้นนำ”
“ข้าว่าเราคงต้องลดราคาอาหารและปรับราคาค่าที่พักลดลงอีกสักหน่อย ลองดู เจ้ารีบไปจัดการโดยไวก่อนที่แขกของเราจะหายไปมากกว่านี้”
เฉียวต๋าที่รับภารกิจมาจากบิดารีบมายังโรงเตี๊ยมหยกขาว เขาจัดแจงสั่งหลงจู๊ให้ทำตามข้อตกลงที่หารือกับบิดา ครั้นเดินกลับออกมาจากโรงเตี๊ยมพลันเห็นจานเจิ้งเดินผ่านไปก็คิดขึ้นได้ว่าตนเองยังไม่ได้ไปเยือนจวนสกุลเหมา ก็หันไปบอกบ่าวรับใช้ให้เตรียมของฝาก
หม่าฮูหยินแปลกใจที่พ่อบ้านเข้ามาบอกว่าคุณชายสกุลเฉียวมาขอพบ
“ข้าเคยสนิทสนมกับคนสกุลเฉียวด้วยหรือ? การค้าข้าก็ไม่
