ตกค่ำเหมาฮ่าวก็ให้ฉางเหมยหาทางหลอกล่อฉู่เยว่ให้กลับไปนอนที่เรือนสาวใช้ เขาจึงได้โอกาสลอบเข้าห้องของเวยฟางอีกครั้ง วันนี้นางอาบน้ำสระผมเนื้อตัวหอมกรุ่นกำลังจะเข้านอน ครั้นเห็นเขาเดินเข้ามาพร้อมปิดประตูเบาๆ ก็ตกใจ
“คุณชาย ท่านเข้ามาทำไมกัน?”
เหมาฮ่าวทำตาโต “เจ้าสัญญาแล้วจะแสร้งความจำเสื่อมหรือ?” เขาเดินมานั่งริมเตียงถอดรองเท้าซ่อนข้างใต้แล้วพลิกกายสอดเข้าใต้ผ้าห่ม กอดเอวนางเอาไว้
“เจ้าอย่าคิดเล่นตุกติกเลยน่า คนที่เสียเปรียบคือเจ้านะ พวกเรามานอนกันเถอะ ข้าสัญญาว่าจะไม่ทำมากกว่าคืนก่อน” เขาฉวยโอกาสหอมแก้มนางฟอดใหญ่แล้วพานางล้มตัวลงนอน
“นี่ท่าน! นอนเฉยๆ ไม่ได้หรือไร?”
“ข้าบอกเจ้าแล้วว่าจะทำไม่มากกว่าคืนก่อน หรือเจ้าจำไม่ได้ว่าข้าทำอะไรไปบ้าง?” เขากระซิบยิ้มๆ เวยฟางดิ้นขลุกขลักแต่กลับไม่เป็นผล เขาหอมแก้มนางอีกข้างหนึ่งอย่างอุกอาจ “ยังไม่ครบเลยนะ ยังเหลืออีกอย่าง”
หญิงสาวผงะทำตาโต แต่ก็ไม
