เมื่อข้ากลับมาเกิดใหม่เป็นพระชายาตัวแทน

สายลมแรงพัดพาทุกความเจ็บปวดรวดร้าวเข้าสู่หัวใจดวงน้อย โหมกระหน่ำเหมือนใบมีดกรีดลงกลางอก หลิวยุ่นฉานเห็นกับตาตนเองว่าคนที่รักมากที่สุดอย่างซ่งหยวนขึ้นเตียงกับคนอื่น และคนคนนั้นก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลเป็นน้องสาวของหลี่ซู่เฟิง ผู้ชายที่นางเคยแอบหลงรักมาก่อนในวัยเยาว์ ไม่รู้ว่าโชคชะตาเล่นตลกอะไรกับชีวิตผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ “ยะ ยุ่นฉาน! ไหนเธอบอกว่าจะกลับพรุ่งนี้ไม่ใช่หรือ” สีหน้าซ่งหยวนราวกับเจอผีสาง เมื่อเขาเสร็จกิจกับลู่ลู่แล้วหันมามองที่หน้าประตูห้องเพราะรู้สึกได้ถึงสายตาคู่หนึ่งกำลังมองมา หลิวยุ่นฉานยืนกำมือแน่นอยู่ตรงนั้น ราวกับว่ากำลังสะกดกลั้นทุกความเสียใจไว้ทว่าตัวเธอกลับทำมันไม่ได้เลยแม้แต่น้อย “นายทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง! ซ่งหยวน” น้ำตามากมายราวกับสายน้ำไหลลงอาบแก้มเนียนใสของหลิวยุ่นฉาน นัยน์ตาหงส์แดงก่ำแทบเป็นสายเลือด ความทุกข์ระทมขมขื่นใจสะท้อนขึ้นดวงตาสื่อออกมาเป็นอารมณ์เศร้าโศกที่ทั้งเคียดแค้นและเสียใจมากมายนัก “พะ พี่ยุ่นฉาน ลู่ลู่ไม่ได้ตั้งใจนะคะ พี่ซ่งหยวนเขา...” หลี่ลู่ลู่นอนเอามือกุมผ้าห่มที่ใช้ห่อหุ้มร่างกาย พลางส่งเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นคร่ำครวญราวกับว่าตนเองนั้นเป็นผู้ถูกกระทำ หญิงสาวคนนั้นได้แต่เสแสร้งตีหน้าซื่อตาใส แต่ทว่าในแววตานั้นปรากฏร่องรอยเยาะเย้ยถากถาง “สารเลวด้วยกันทั้งคู่” หลิวยุ่นฉานอดทนไม่ได้ เธอพุ่งตัวเข้าไปหมายจะทำร้ายหลี่ลู่ลู่ น้องสาวของผู้ชายที่เธอเคยแอบรัก แต่ซ่งหยวนที่เป็นแฟนหนุ่ม ไม่ใช่สิมันเป็นอดีตไปตั้งแต่เมื่อสักครู่นี้แล้วรีบเข้ามาผลักเธอให้ล้มลงไปกองกับพื้น “หลิวยุ่นฉาน! ไสหัวออกไป เก็บข้าวของของเธอออกไปให้หมด” นี่เป็นคำพูดของคนสารเลวนั่น คิดว่าฉันจะอยากอยู่ที่นี่นักหรือไง หลิวยุ่นฉานพยุงตัวขึ้นมาด้วยตัวเองอย่างยากลำบากสาเหตุก็เพราะว่าร่างกายมีขนาดใหญ่เนื่องจากอาการเจ็บป่วยก่อนหน้านี้ ความเจ็บปวดรวดร้าวอันแสนสาหัสนั้นไม่ได้ทำให้เธอต้องรู้สึกว่าต้องยอมแพ้ ”พวกแกต้องตายให้หมด!!”