9 ไม่ชอบสด
2037 คำ
@Ninetynine bar
"นั่นไง มันมาแล้ว" เสียงมาร์คัสพูดขึ้นพร้อมกับยกนิ้วชี้ไปยังเจ้าของใบหน้าหล่อนิ่งที่เข้ามาทรุดตัวลงนั่งยังที่ประจำโต๊ะวีไอพีร้านเหล้าชื่อดังไม่ไกลจากคอนโดเขาสักเท่าไร
"ไปไหนมาวะ ทำไมมาช้า" ตงตงมองหน้าถามเพื่อนตัวเองขึ้น
"..." ธามก็เงียบไม่ตอบยกมือขึ้นไปส่งสัญญาณให้พนักงานชายเดินเข้ามาชงเหล้าให้เขาตามปกติ
"ถามเหี้ยไรก็ไม่ค่อยจะตอบ เป็นส้นตีนอะไร คีปลุคพี่ธามแบดบอยอยู่ได้ไอ้สัส" มาร์คัสก็บ่นออกมาอย่างไม่จริงจังตามประสาเขา
"..." คนตัวสูงก็นั่งนิ่งไม่สนใจอะไรในคำพูดเพื่อนตัวเอง
"ว่าแต่วันนี้มึงใส่เสื้อช็อปมาด้วยไม่ใช่เหรอ" อยู่ ๆ ตงตงที่นั่งอยู่ก็เอ่ยถามร่างสูงขึ้นสีหน้าสงสัย
"อืม"
"แล้วทำไมตอนออกจากมหา’ลัยกูไม่เห็นเสื้อช็อปมึงวะ"
"..." ธามก็นิ่ง ซึ่งคำถามของคนเป็นเพื่อนทำเอาดวงตาคมชะงักไปเล็กน้อยนึกถึงร่างบางของหญิงสาวคนหนึ่งที่เขาพยายามเข้าไปใกล้เธออยู่หลายครั้ง ทั้งตอนที่เดินชนจนน้ำหกใส่เสื้อรวมถึงที่ร้านกาแฟ ต่างเป็นความตั้งใจของเขาทั้งหมด
"สีหน้าแบบนั้นคืออะไรวะ?" มาร์คัสที่หันไปเห็นท่าทีของคนตัวสูงพอดีเอ่ยถามขึ้น
"เปล่า" เจ้าของใบหน้าหล่อก็ตอบกลับเสียงเรียบหยิบแก้วเหล้าที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมากระดกดื่มด้วยสีหน้านิ่งเรียบปกติ
"อะไรของมึงวะ วันนี้...กูรู้สึกว่ามึงแปลก ๆ นะ" มาร์คัสเอ่ยแต่ว่าธามก็ไม่คิดสนใจอะไรในคำพูดของเพื่อนตัวเอง โดยในขณะที่ทั้งสามกำลังพูดนั่นพูดนี่กันอยู่ ก็มีเสียงหวานของใครบางคนเอ่ยเรียกหนุ่มวิศวะคนดังขึ้น
"ธาม"
"..." ใบหน้าหล่อก็หันไปมองตามเสียง แล้วก็ต้องพยักหน้าทักทายคนที่เข้ามาใหม่ไปด้วยท่าทีปกติซึ่งเธอคือมิลลินั่นเอง
"มาด้วยเหรอเนี่ย" ร่างบางเอ่ยพร้อมกับเดินเข้ามานั่งลงข้างคนตัวสูงอย่างสนิทสนม
"อืม" ริมฝีปากหนาก็ขานตอบกลับในลำคอทำให้หญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านข้างเขาหันไปพูดคุยทักทายกับชายอีกสองคนที่นั่งอยู่
"ไง มาร์คัส ตงตง สบายดีไหม"
"สบายดี" ตงตงตอบ ตามด้วยคำพูดที่แสนเบื่อหน่ายของมาร์คัส
"ฉันก็สบายดี แต่ว่าเบื่อโปรเจกต์จบโคตร"
"ฮ่า ๆ เอาเรื่องแล้วสิ" มิลลิถาม
"โคตร" มาร์คัสตอบกลับสีหน้าสุดเซ็ง
"หึ จะกลัวอะไรล่ะ...ก็มีธามอยู่แล้วทั้งคนนี่หน่า" คนตัวเล็กยิ้มแซวขึ้นพร้อมกับเลื่อนสายตาไปมองยังชายหนุ่มด้านข้างตัวเองที่เอาแต่นั่งนิ่งยกแก้วเหล้าขึ้นมากระดกดื่ม
"มิลลิ พลอยเรียกหาแกอยู่อะ" เสียงเพื่อนของร่างบางที่นั่งอยู่เดินเข้ามาตาม
"โอเค" มิลลิก็พยักหน้ารับรู้ก่อนจะหันเอ่ยบอกชายสามคนที่นั่งอยู่
"งั้นเดี๋ยวฉันขอตัวก่อนนะ"
"อืม" ตงตงกับมาร์คัสก็พยักหน้ารับรู้ผิดกับร่างสูงอีกคนที่เอาแต่นั่งเงียบไม่แสดงท่าทีอะไรออกมา
"ไปก่อนนะธาม ยังไง..."
"...คืนนี้เจอกันนะ"
"อืม" ทันทีที่เจ้าของใบหน้าหล่อรับรู้ มิลลิก็ยิ้มเดินออกไปทันที
"กูนึกว่ามึงจะเบื่อแล้วซะอีก" มาร์คัสพูดขึ้น
"..." ธามก็นิ่ง
"ทำไมคนนี้นาน" ตงตงถาม
"ไม่น่ารำคาญ" คนตัวสูงก็ตอบกลับเพื่อนตัวเองไปตามตรง โดยคำว่าความสนิทที่มิลลิมีต่อธามก็คือการสนิทแนบเนื้อกันบนเตียง
"หรือว่าเด็ด?"
"..." เจ้าของใบหน้าหล่อก็เงียบไม่ตอบก้มลงมองดูรอเวลาด้วยสีหน้านิ่งเรียบ
"ถึงกับรอเวลาเลยเหรอวะ"
"อยู่ตรงนี้ มันน่าเบื่อ"
"หึ ป้องกันด้วยแล้วกัน กูไม่อยากเลี้ยงหลาน" มาร์คัสเอ่ยแซว
"กูไม่เคยสดกับใคร" ดวงตาคมหันไปมองหน้าตอบกลับเพื่อน
"กูรู้ แต่ระวังเขาอยากได้มึงจัดจนเจาะถุงยาง"
"กูไม่ได้โง่ขนาดนั้น"
"เออ ก็ดีแล้ว" มาร์คัสเอ่ยบอกด้วยสีหน้าทีเล่นทีจริง เขารู้ว่าธามเป็นคนที่มีการป้องกันในตัวเองสูงมีโอกาสจะพลาดในเรื่องทำผู้หญิงท้องยาก แต่เขาก็อดที่จะพูดเตือนสติอีกคนไม่ให้ประมาทไม่ได้
"ทำเป็นเตือนชาวบ้าน ปีที่แล้วมึงก็เครียดแทบแย่ที่สดกับแตมจนเกือบท้อง" ตงตงพูดขึ้นซึ่งคำพูดของเขานั้นทำเอามาร์คัสเอ่ยออกมา
"ก็เพราะตอนนั้นนี่แหละ กูถึงอยากเตือนไอ้ธามไว้ พอถึงเวลาจริง แม่งมืดแปดด้านไปหมด แล้วยังเรียนกันไม่จบ บ้านแตมเองก็มีหน้ามีตาในสังคม"
"ไม่ต้องห่วง..."
"...กูไม่คิดจะสดกับใคร" พูดจบ ร่างสูงก็ลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคน
"ฉันจะกลับแล้ว"
"อืม รอที่รถแล้วกัน" แล้วสองเท้าหนาก็เดินออกไปทันทีโดยมีสายตาของชายสองคนที่นั่งอยู่มองตามแผ่นหลังกว้างของคนเป็นเพื่อนไม่พูดอะไรออกมาต่อ เพราะพวกเขาก็ค่อนข้างชินไปกับนิสัยเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยสนใจใครของธามมานานแล้ว
@ห้องมิลลิ
แอดด!
ปึง! เสียงประตูห้องนอนคอนโดหรูของหญิงสาวลูกสาวนักธุรกิจชื่อดังถูกปิดลงพร้อมกับร่างบางหุ่นดีที่กำลังนัวเนียอยู่กับหนุ่มวิศวะหน้าหล่อเจ้าของความสูงร้อยแปดสิบแปด
"อื้อออ ธาม~" มิลลิครางเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่มตรงหน้าขึ้นด้วยความรู้สึกดีไปกับสัมผัสร้อนจากเขา ซึ่งคนตัวสูงก็ไม่สนใจยังคงนัวเนียซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนของอีกคนด้วยความเร่าร้อนต้องการปลดปล่อย
พลั่ก! มือหนาจัดการผลักร่างเล็กของมิลลิลงบนเตียงขนาดใหญ่ก่อนจะขึ้นคร่อมร่างหญิงสาวไว้เอื้อมมือไปถอดชุดเดรสรัดรูปของคนใต้ร่างออก
"อาา ธาม..." ปากเล็กก็เอาแต่ครางร้องออกมาด้วยน้ำเสียงกำลังหลงอยู่ในห้วงอารมณ์ความต้องการอยากให้คนตัวสูงนั้นเข้ามาในร่างกายของเธอ แน่นอนว่าใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้นมิลลิก็เปลือยกายเปล่าตรงหน้าชายหนุ่ม โดยธามเองก็ไม่รอช้ารีบปลดเสื้อผ้าของตัวเองออกสวมใส่ถุงยางป้องกันไว้อย่างดีเตรียมจ่อไปยังกลีบกุหลาบของร่างบางที่นอนอยู่
"ธะ...ธาม..." อยู่ ๆ มือเล็กก็ดันหน้าท้องแกร่งออกเล็กน้อย
"..." เจ้าของใบหน้าหล่อก็ชะงักมองคนใต้ร่าง
"สดได้นะ" ดวงตากลมมองหน้าเอ่ยบอกคนตัวสูงแต่ก็ต้องชะงักไปเล็กน้อยกับประโยคคำตอบที่ออกมาจากริมฝีปากหนา
"ฉันไม่ชอบสดกับใคร" พูดจบ แก่นกายหนาก็ถูกอัดกระแทกเข้าใส่หญิงสาวทันที
ปึก!
"อ๊ะ..."
ปึก! ปึก! ปึก!
แล้วกิจกรรมรักของหนุ่มสาวก็ดำเนินกันไปด้วยความเร่าร้อนดุเดือด จนในที่สุดแก่นกายยักษ์ก็อัดกระแทกจนได้ปลดปล่อยความต้องการของตัวเองออกมาเช่นเดียวกับร่างบางหุ่นดีที่แตะขอบสวรรค์นอนหอบอยู่ใต้ร่างคนตัวสูง
"ฟู่วว" หลังจากที่ปลดปล่อยความต้องการเสร็จ ริมฝีปากหนาก็พ่นลมหายใจออกมาเลื่อนมือลงไปดึงสิ่งป้องกันออกจากแก่นกายใหญ่โยนทิ้งลงไปในถังขยะที่อยู่ไม่ไกลก่อนจะลุกขึ้นแต่งตัวด้วยสีหน้านิ่งเรียบปกติ
"พอแล้วเหรอธาม"
"อืม"
"ทำไมล่ะ ปกติ..."
"อยากแค่นี้"
"..." มิลลิก็นิ่ง
"ไว้เจอกัน" แล้วสองเท้าหนาก็เดินออกจากห้องนอนหรูไปทิ้งให้หญิงสาวอีกคนที่นั่งอยู่บนเตียงมองตามหลังกว้างนั้นไปนิ่งนึกเสียดาย
"ฉันไม่อยากมีค่ากับนายแค่นี้เลย ธาม..."
เช้าวันต่อมา...
"อื้อ..." เสียงริมฝีปากบางของคนตัวเล็กที่นอนอยู่เอ่ยขึ้นด้วยความงัวเงียก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาแต่แล้วก็ต้องเบิกตากว้างขึ้นด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่ามีใครอีกคนกำลังเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้เธอ
"จะ...เจมส์!..."
"ตื่นแล้วเหรอ" ชายหนุ่มก็ยิ้มกริ่มเอ่ยทักทายร่างบางขึ้น
"อะ...อืม" วาวาก็ตอบกลับพร้อมกับรีบถอยตัวติดบริเวณผนังกำแพงด้วยสีหน้าตกใจ ทว่าในตอนนั้นเองเสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออกดังขึ้นทำให้เจมส์ที่ยืนอยู่บริเวณเตียงนอนของวาวาในตอนแรกรีบเดินกลับไปยังบริเวณเตียงของแฟนสาวตัวเอง
"อ้าวตัวเอง ตื่นแล้วเหรอ" โบว์วี่ที่เดินนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่เอ่ยถามแฟนหนุ่มของตัวเองขึ้น
"อืม เพิ่งตื่น" ใบหน้าดูดีตอบโดยที่สายตายังคงลอบมองไปยังร่างบางอีกคนที่นั่งอยู่
"เอ่อ..."
"อ้าววาวา เธอก็ตื่นแล้วเหรอ มีเรียนเช้าเหรอ" โบว์วี่หันไปมองหน้าถามรูมเมตตัวเองที่ทำท่าทางอึกอัก ๆ ขึ้น
"ชะ...ใช่แล้ว งั้นเราขอตัวก่อนนะ"
"อืม" โบว์วี่ก็พยักหน้าตอบกลับอย่างไม่ได้สนใจอะไรแต่ในขณะที่คนตัวเล็กกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำไป หญิงสาวก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้
"เดี๋ยววาวา"
"ฮ...ฮะ"
"เสื้อช็อปใครเหรอ ที่ตากอยู่"
"ของรุ่นพี่เราน่ะ พอดีเราทำเสื้อเขาเลอะ"
"อ๋อ นึกว่า...ของแฟนเธอซะอีก"
"แหะ ไม่ใช่หรอก" คนตัวเล็กก็ยิ้มฝืดๆตอบกลับรูมเมตตัวเองไปก่อนจะรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำทันทีโดยที่เธอเองก็หมกอยู่แบบนั้นอยู่สักพักจนรู้สึกได้ว่าสองคนด้านนอกนั้นได้ออกไปแล้ว วาวาจึงรีบเดินออกมาแต่งตัวเตรียมตัวไปเรียนโดยที่ก่อนออกจากห้องร่างบางก็ไม่ลืมที่จะหยิบเสื้อช็อปของรุ่นพี่หนุ่มที่เธอทำเสื้อเขาเลอะออกมาด้วย
ตึก
ตึก
สองเท้าเล็กรีบสาวเท้าเดินออกจากห้องขนาดพอดีด้วยความเร่งรีบเพราะกลัวว่าจะเข้าเรียนสาย แต่ขณะที่วาวากำลังเดินออกมาจากหอพักในมหา’ลัยนั้น อยู่ ๆ หญิงสาววัยยี่สิบก็ต้องชะงักไป
"พี่ธาม?..." ดวงตากลมจ้องมองไปยังชายร่างสูงที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ด้วยสีหน้างุนงงปนสงสัยแต่ก็เลือกที่จะเดินเข้าไปหารุ่นพี่หนุ่ม
"...พี่พักอยู่แถวนี้เหรอคะ"
"เปล่า"
"แล้วพี่..."
"ฉันมาเอาเสื้อ" ว่าแล้ว ตาคมก็เลื่อนลงไปจ้องมองยังเสื้อช็อปของตัวเองที่อยู่ในมือเล็กของคนตัวเล็ก
"อะ...อ๋อ นี่ค่ะ" วาวาก็รีบยื่นเสื้อช็อปคืนไปให้คนตรงหน้าทันที
"วาซักให้อย่างดีเลยนะคะ ไม่เหลือคราบเลยค่ะ" ปากเล็กรีบเอ่ยบอก
"อืม" ธามก็พยักหน้ารับรู้หยิบเสื้อช็อปคณะขึ้นมาสวมใส่ด้วยสีหน้านิ่งเรียบตามปกติของเขา
"ว่าแต่พี่รู้จักหอวาด้วยเหรอคะ"
"..." คนตัวสูงก็นิ่งไม่ตอบทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่เอาแต่จ้องมองหน้ารุ่นพี่หนุ่มตาใสด้วยความอยากรู้
"รู้ก็แล้วกัน" เจ้าของริมฝีปากหนาตอบกลับเสียงนิ่งพร้อมกับโยนก้นบุหรี่ลงพื้น
"ยังไงก็ขอโทษพี่ธามอีกครั้งนะคะ งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นวาขอตัว..."
"เรียนตึกไหน"
"คะ?" ใบหน้าเล็กเงยหน้าถามรุ่นพี่หนุ่มตรงหน้าแววตาใสงุนงง
"กำลังจะไปเรียนตึกไหน"
"การบินค่ะ ตึกคณะวาเอง"
"อืม...เดินไปด้วยกัน"
"คะ?"
"วันนี้ฉันก็เรียนตึกวิศวะ ไปด้วยกันสิ"
"อ๋อค่ะ ^^" ร่างบางก็ยิ้มตาหยีออกมาอย่างรับรู้ก่อนที่ทั้งสองจะพากันเดินตรงไปยังตึกคณะที่เรียนอยู่ติดกันโดยตลอดทางเดินนั้นก็มีสายตาคมของคนตัวสูงที่ลอบมองรอยยิ้มหวานสดใสของรุ่นน้องสาวอยู่ตลอด...
- ผู้เขียน
